Statistikat e ndeshjeve shpesh kalojnë në klishe, dhe çdo lojë tjetër duket se përshkruhet si një betejë ose një luftë. Për fat të mirë për shumicën e futbollistëve, betejat dhe vështirësitë metaforike janë të vetmet gjëra që ata do të dinë ndonjëherë.
Furtuna Velaj është ndryshe. Konflikti në vendlindjen e saj Kosovë e detyroi atë dhe familjen e saj të largoheshin nga atdheu i tyre kur ajo ishte vetëm shtatë vjeç dhe të transferohej në SHBA.
“Unë isha shumë e re kur ndodhi lufta Kosovë – Serbi dhe ne u transferuam në SHBA.
SHBA ka qenë shumë mikpritëse për familjen time dhe kemi krijuar këtu një shtëpi”, sqaron Velaj në një intervistë për FIFA.com.
“Ne jemi shumë krenarë për kulturën tone, për nga kemi ardhur dhe gjuhën tonë. Prindërit e mi gjithmonë kanë dashur të sigurohen që nuk do të harrojmë kurrë se nga kemi ardhur. Unë isha e re, por mbaj vend shumë mirë vendin ku u rrita. Unë do të thoja: ‘Po, por SHBA është shtëpia ime sepse familja ime është këtu dhe unë jam rritur këtu’.
“Por në të njëjtën kohë, unë jam nga Kosova – kjo është kultura ime dhe prejardhja ime. Për të qenë e sinqertë, unë jam shumë me fat që familja ime u shpërngul këtu. Nëse do të isha rritur në Kosovë, nuk e di nëse do të isha duke luajtur, “vazhdon ajo.
30-vjeçarja e di plotësisht mirë se çfarë lloj mundësish të pakufishme i ka dhënë asaj atdheu i ri dhe do të vazhdojë ti sigurojë. Falë futbollit, ajo ka arritur të shkojë në shkollë, të marrë një arsim dhe më pas të vazhdojë të jetojë në një numër vendesh dhe ambientesh të ndryshme.
Karriera e saj filloi në Connecticut FC, ku trofetë që ajo fitoi përfshinin Kupën e Shtetit në Connecticut. Pas kësaj, ajo u transferua në klube të tjera në Sh.B.A., Islandë (UMF Afturelding), Kanada (Toronto Lady Lynx), Finlandë (PK 35 Vantaa), Norvegji (Kolbotn IL) dhe Gjermani (SC Sand).
“Unë u them të gjithëve që marr diçka nga çdo vend i ndryshëm. Në SH.B.A mësova ‘kurrë mos u dorëzoni’, punoni shumë ‘deri në fund dhe bëj gjithçka 100 përqind. Kanadezët janë të ngjashëm, por ata kanë pak nga mentaliteti evropian edhe kur bëhet fjalë për futbollin.
“Më duket se gjashtë nga ish-shoqet e mi të skuadrës tani janë në ekipin kombëtar të wsë, si Ashley Lawrence dhe Kadeisha Buchanan. Është çmenduri që të gjitha këto vajza që unë kam luajtur me ta përfunduan në ekipin kombëtar dhe i pashë që ata duke luajtur në Kupën e Botës ”, thotë Velaj, e cili aktualisht është aktivizohet në New York Surf.
“Vendi që më ka ndikuar më shumë ishte Norvegjia. Të gjithë atje janë jashtëzakonisht të aftë, dhe mësova shumë për dietat e mira dhe se si të jem një futbolliste profesionist. Në Finland mësova se si të jem më e qetë dhe në Norvegji mësova se si ta çoja palestrën në një nivel tjetër.
“Unë mendoj se kam mësuar më shumë në Gjermani, dhe kjo ishte ajo ku u zhvillova më shumë. Kam mësuar shumë rreth taktikave, teknikës më të mirë. Gjermanët nuk vrapojnë aq shumë sa në SH.B.A. por ata janë më të zgjuar. Ata e kuptojnë lojë më mirë. Ata nuk po vrapojnë, por punojnë shumë dhe të kuptuarit e tyre për lojën ishte shumë më mirë – ata thjesht e dinin se ku të jesh në kohën e duhur në momentin e duhur. Ishte më e vështirë të luaja në Gjermani se në Amerikë. ”
E lindur në Deçan, Velaj tani është një qytetare e botës dhe mund të ndajnë njohuritë dhe përvojën e saj të gjerë me shokët e saj në skuadrën e kombëtares shqiptare. Ajo mori ftesën e saj të parë në vitin 2011 dhe vazhdoi t’i ndihmojë ata që të bëjnë mirë në parakualifikimit dhe në raundet kryesore kualifikuese për Kupën Botërore të FIFA-s për femrat, dy herë radhazi, në 2015 dhe 2019.
“Shumica e shokëve të mi në ekipin kombëtar shqiptar janë nga Kosova edhe pse të gjithë kemi rrënjë shqiptare. Mendoj se mentaliteti i tyre ishte pak më ndryshe. Ata nuk janë aq agresivë dhe nuk marrin shumë iniciativë.”
Velaj megjithatë e di se ka më shumë sukses, sesa thjesht të kesh një mentalitet të stilit amerikan. “Shqipëria është një vend i vogël dhe shembulli i përsosur. Në rregull, nuk është ekonomikisht dhe financiarisht aq i fortë sa Norvegjia (por) për mendimin tim vendet skandinave janë shembujt më të mirë për një vend si Shqipëria. Nëse shikoni futbollinn e burrave – Islanda është një shembull për t’u ndjekur, ata ja dolën.
“Një vend me 300,000 njerëz që ishte në gjendje të kualifikohej për të gjitha këto turne të mëdhenj. Ne jemi një vend me pak më shumë se dy milion plus të gjithë lojtarët jetojnë jashtë, kështu që ka shumë perspektivë. Është vetëm çështje e mentalitetit.”
Vazhdoni të besoni në veten tuaj, ndiqni ëndrrat tuaja dhe jepini 100 përqind! Nëse dinamikja Velaj mund t’jua përcjellë këtë mesazh gjeneratës tjetër, Shqipëria me siguri do të jetë një ekip për të parë në të ardhmen.
