SHBA/ Xhustin Kristian tregon projektin e ri në industrinë e filmit

E hënë, 29 Prill, 2024
E hënë, 29 Prill, 2024

SHBA/ Xhustin Kristian tregon projektin e ri në industrinë e filmit

Xhustin Kristian ishte një nga yjet që shkëlqeu në tapetin e kuq të festivalit “Java e Filmit Shqiptar” në Nju Jork, për filmin e tij “Lost Souls”. Filmi “Shpirtra të humbur” pati interes të madh nga publiku dhe u shfaq te “Producers Club Theaters” në Maj 2017 në Nju Jork, ku regjisori ishte i pranishëm gjatë debatit Q&A.

Xhustin Kristian ka filluar karrierën e tij artistike në Tiranë, Shqipëri ku është rritur dhe ka studiuar për “Drejtësi”. Mbasi diplomohet vendos t’i përkushtohet pasionit duke ndjekur edhe trajnimet e para profesionale për “Aktrim” dhe “Teatër Fizik”.

Daljet në skenat profesioniste datojnë në vitin 2012. Nga ai moment deri sot numëron disa role në skenat e Shqipërisë. I njohur për rolet kryesore: Franci në dramën teatrale “Premtimi” dhe Kalorësi i Zi në komedinë satirike “Uraganet e Lirisë”. Gjithashtu në skenat e teatrit është parë si Blerimi në shfaqjen “Kur mungon fjala” dhe Rokisti ne shfaqjen “Çifti i shqyer”, me regji te Gjergj Menës.

Vitet e fundit Xhustin Kristian po vazhdon rrugëtimin e tij të suksesshëm në SHBA.

Na trego pak për veten, rritjen dhe pasionin tënd për aktrimin?

Unë kam lindur dhe jam rritur në Korçë, deri në moshën 11 vjeç kur familja ime u transferua në Tiranë. Në atë kohë argëtimi më i madh që kishim si fëmijë ishte TV duke parë filma vizatimorë. Në rastin tim, i shikoja çdo ditë dhe më pas i performoja para pasqyrës. Besoj se pasioni për aktrimin lindi brenda meje. Në vitet në vijim, ky pasion u bë më i fortë deri në pikën që unë u zhyta plotësisht në të gjitha aspektet e performancës.

Për çfarë po punoni aktualisht?

Ka qenë një vit vërtet i vështirë për shkak të Covid, kështu që tani po përpiqem të fitoj energji dhe kreativitet, ndërkohë po pres projektin tjetër, filmin artistik: “Bastard”.

Na trego pak më shumë rreth këtij filmi, për çfarë bëhet fjalë, me kë tjetër po punon dhe kush është regjisori?

Regjisori është Tony Schëeikle. Për shkak të Covid-19, projekti po bën përparim të ngadaltë. “Bastard”, një skenar i vlerësuar me çmime, ka qenë në 18 festivale deri më tani si: Festivali i Filmit të Pavarur Montreal (gjysmë-finalist), Festival i Filmit në Venecia, NYC Tri-State Intl. . Unë pres që të filloj pas një pauze të gjatë.

Cili është roli më sfidues që keni luajtur dhe pse?

Unë patjetër do të thosha Francin nga drama “Premtimi”. Gjatë shfaqjes, ky personazh përjeton shumë trazira emocionale. Vështirësia vjen pasi dikush duhet të përpiqet të transmetojë vuajtjet e brendshme tek një audiencë dhe në të njëjtën kohë të mos i tregojë ato ndjenja në një mënyrë ekspresive.

Dhe ai më argëtuesi?

 Bateristi i Voodoo, nga filmi “Sakrifikues” ishte më qesharaku. Kishte shumë mundësi improvizuese për ta bërë personazhin pa kuptim. Gjithashtu, të qenurit në mesin e miqve e bën edhe më të bukur rolin.

Si ka ndikuar Covid në industrinë e filmit këtë vit? Cilat janë disa nga sfidat dhe vështirësitë që keni hasur gjatë pandemisë?

Covid pati një ndikim të madh në ekonominë globale këtë vit dhe ka më shumë pengesa që do të vazhdojmë të përjetojmë. Industria e filmit është një nga ato më të ndikuarat. Shumë projekte janë anuluar ose shtyrë. Gjetja e punës gjatë pandemisë ishte vërtet e vështirë. Gjithashtu duke punuar në këto kushte të veçanta të gjithë kanë tendencë për të zvogëluar efikasitetin gjatë performancës. Vetë arti është shprehje dhe bashkëveprim, në një formë apo në një tjetër, por ky art duhet t’i tregohet publikut dhe nën rregullat “distancë shoqërore” ky mision u bë pothuajse i pamundur.

Pjesë e cilave shfaqje televizive do të donit të ishit më shumë?

Ato që më bëjnë të udhëtoj nëpër kohë, prapa në histori ose në të ardhmen. Gjithmonë më pëlqente përvoja e të punuarit në një set larg realitetit.

Nëse nuk do të aktronit, çfarë do të bënit?

 Do vallëzoja, mendoj. Nuk mund të qëndroj larg shfaqjeve. Unë e dua muzikën, kështu që vallëzimi më vjen natyrshëm. Pra gjithçka që lidhet me udhëtimet do të ishte e përsosur. Edhe pse jam fleksibël në shumë aspekte të jetës, kam kuptuar që jam i mirë në punë rutinë dhe hapësira të mbyllura për një kohë të zgjatur.

Cili është qëllimi juaj për 2021-in?

Unë së fundmi u transferova në SHBA kështu që për këtë vit që vjen do të doja të hyja në industri sa më shumë që të mundem. Hapat e parë janë gjithmonë hapat më të vështirë, kështu që unë do të bëj çmos që të kem një fillim të mirë.

Cila është këshilla juaj për aktorët aspirues?

 Besoni tek vetja dhe pasioni juaj. Punoni për të pa u lodhur, mos u dorëzoni kurrë dhe një ditë gjithçka që keni dashur të arrini do të realizohet./ Nora Kalaja/Dielli

Xhustin Kristian ishte një nga yjet që shkëlqeu në tapetin e kuq të festivalit “Java e Filmit Shqiptar” në Nju Jork, për filmin e tij “Lost Souls”. Filmi “Shpirtra të humbur” pati interes të madh nga publiku dhe u shfaq te “Producers Club Theaters” në Maj 2017 në Nju Jork, ku regjisori ishte i pranishëm gjatë debatit Q&A.

Xhustin Kristian ka filluar karrierën e tij artistike në Tiranë, Shqipëri ku është rritur dhe ka studiuar për “Drejtësi”. Mbasi diplomohet vendos t’i përkushtohet pasionit duke ndjekur edhe trajnimet e para profesionale për “Aktrim” dhe “Teatër Fizik”.

Daljet në skenat profesioniste datojnë në vitin 2012. Nga ai moment deri sot numëron disa role në skenat e Shqipërisë. I njohur për rolet kryesore: Franci në dramën teatrale “Premtimi” dhe Kalorësi i Zi në komedinë satirike “Uraganet e Lirisë”. Gjithashtu në skenat e teatrit është parë si Blerimi në shfaqjen “Kur mungon fjala” dhe Rokisti ne shfaqjen “Çifti i shqyer”, me regji te Gjergj Menës.

Vitet e fundit Xhustin Kristian po vazhdon rrugëtimin e tij të suksesshëm në SHBA.

Na trego pak për veten, rritjen dhe pasionin tënd për aktrimin?

Unë kam lindur dhe jam rritur në Korçë, deri në moshën 11 vjeç kur familja ime u transferua në Tiranë. Në atë kohë argëtimi më i madh që kishim si fëmijë ishte TV duke parë filma vizatimorë. Në rastin tim, i shikoja çdo ditë dhe më pas i performoja para pasqyrës. Besoj se pasioni për aktrimin lindi brenda meje. Në vitet në vijim, ky pasion u bë më i fortë deri në pikën që unë u zhyta plotësisht në të gjitha aspektet e performancës.

Për çfarë po punoni aktualisht?

Ka qenë një vit vërtet i vështirë për shkak të Covid, kështu që tani po përpiqem të fitoj energji dhe kreativitet, ndërkohë po pres projektin tjetër, filmin artistik: “Bastard”.

Na trego pak më shumë rreth këtij filmi, për çfarë bëhet fjalë, me kë tjetër po punon dhe kush është regjisori?

Regjisori është Tony Schëeikle. Për shkak të Covid-19, projekti po bën përparim të ngadaltë. “Bastard”, një skenar i vlerësuar me çmime, ka qenë në 18 festivale deri më tani si: Festivali i Filmit të Pavarur Montreal (gjysmë-finalist), Festival i Filmit në Venecia, NYC Tri-State Intl. . Unë pres që të filloj pas një pauze të gjatë.

Cili është roli më sfidues që keni luajtur dhe pse?

Unë patjetër do të thosha Francin nga drama “Premtimi”. Gjatë shfaqjes, ky personazh përjeton shumë trazira emocionale. Vështirësia vjen pasi dikush duhet të përpiqet të transmetojë vuajtjet e brendshme tek një audiencë dhe në të njëjtën kohë të mos i tregojë ato ndjenja në një mënyrë ekspresive.

Dhe ai më argëtuesi?

 Bateristi i Voodoo, nga filmi “Sakrifikues” ishte më qesharaku. Kishte shumë mundësi improvizuese për ta bërë personazhin pa kuptim. Gjithashtu, të qenurit në mesin e miqve e bën edhe më të bukur rolin.

Si ka ndikuar Covid në industrinë e filmit këtë vit? Cilat janë disa nga sfidat dhe vështirësitë që keni hasur gjatë pandemisë?

Covid pati një ndikim të madh në ekonominë globale këtë vit dhe ka më shumë pengesa që do të vazhdojmë të përjetojmë. Industria e filmit është një nga ato më të ndikuarat. Shumë projekte janë anuluar ose shtyrë. Gjetja e punës gjatë pandemisë ishte vërtet e vështirë. Gjithashtu duke punuar në këto kushte të veçanta të gjithë kanë tendencë për të zvogëluar efikasitetin gjatë performancës. Vetë arti është shprehje dhe bashkëveprim, në një formë apo në një tjetër, por ky art duhet t’i tregohet publikut dhe nën rregullat “distancë shoqërore” ky mision u bë pothuajse i pamundur.

Pjesë e cilave shfaqje televizive do të donit të ishit më shumë?

Ato që më bëjnë të udhëtoj nëpër kohë, prapa në histori ose në të ardhmen. Gjithmonë më pëlqente përvoja e të punuarit në një set larg realitetit.

Nëse nuk do të aktronit, çfarë do të bënit?

 Do vallëzoja, mendoj. Nuk mund të qëndroj larg shfaqjeve. Unë e dua muzikën, kështu që vallëzimi më vjen natyrshëm. Pra gjithçka që lidhet me udhëtimet do të ishte e përsosur. Edhe pse jam fleksibël në shumë aspekte të jetës, kam kuptuar që jam i mirë në punë rutinë dhe hapësira të mbyllura për një kohë të zgjatur.

Cili është qëllimi juaj për 2021-in?

Unë së fundmi u transferova në SHBA kështu që për këtë vit që vjen do të doja të hyja në industri sa më shumë që të mundem. Hapat e parë janë gjithmonë hapat më të vështirë, kështu që unë do të bëj çmos që të kem një fillim të mirë.

Cila është këshilla juaj për aktorët aspirues?

 Besoni tek vetja dhe pasioni juaj. Punoni për të pa u lodhur, mos u dorëzoni kurrë dhe një ditë gjithçka që keni dashur të arrini do të realizohet./ Nora Kalaja/Dielli

Xhustin Kristian ishte një nga yjet që shkëlqeu në tapetin e kuq të festivalit “Java e Filmit Shqiptar” në Nju Jork, për filmin e tij “Lost Souls”. Filmi “Shpirtra të humbur” pati interes të madh nga publiku dhe u shfaq te “Producers Club Theaters” në Maj 2017 në Nju Jork, ku regjisori ishte i pranishëm gjatë debatit Q&A.

Xhustin Kristian ka filluar karrierën e tij artistike në Tiranë, Shqipëri ku është rritur dhe ka studiuar për “Drejtësi”. Mbasi diplomohet vendos t’i përkushtohet pasionit duke ndjekur edhe trajnimet e para profesionale për “Aktrim” dhe “Teatër Fizik”.

Daljet në skenat profesioniste datojnë në vitin 2012. Nga ai moment deri sot numëron disa role në skenat e Shqipërisë. I njohur për rolet kryesore: Franci në dramën teatrale “Premtimi” dhe Kalorësi i Zi në komedinë satirike “Uraganet e Lirisë”. Gjithashtu në skenat e teatrit është parë si Blerimi në shfaqjen “Kur mungon fjala” dhe Rokisti ne shfaqjen “Çifti i shqyer”, me regji te Gjergj Menës.

Vitet e fundit Xhustin Kristian po vazhdon rrugëtimin e tij të suksesshëm në SHBA.

Na trego pak për veten, rritjen dhe pasionin tënd për aktrimin?

Unë kam lindur dhe jam rritur në Korçë, deri në moshën 11 vjeç kur familja ime u transferua në Tiranë. Në atë kohë argëtimi më i madh që kishim si fëmijë ishte TV duke parë filma vizatimorë. Në rastin tim, i shikoja çdo ditë dhe më pas i performoja para pasqyrës. Besoj se pasioni për aktrimin lindi brenda meje. Në vitet në vijim, ky pasion u bë më i fortë deri në pikën që unë u zhyta plotësisht në të gjitha aspektet e performancës.

Për çfarë po punoni aktualisht?

Ka qenë një vit vërtet i vështirë për shkak të Covid, kështu që tani po përpiqem të fitoj energji dhe kreativitet, ndërkohë po pres projektin tjetër, filmin artistik: “Bastard”.

Na trego pak më shumë rreth këtij filmi, për çfarë bëhet fjalë, me kë tjetër po punon dhe kush është regjisori?

Regjisori është Tony Schëeikle. Për shkak të Covid-19, projekti po bën përparim të ngadaltë. “Bastard”, një skenar i vlerësuar me çmime, ka qenë në 18 festivale deri më tani si: Festivali i Filmit të Pavarur Montreal (gjysmë-finalist), Festival i Filmit në Venecia, NYC Tri-State Intl. . Unë pres që të filloj pas një pauze të gjatë.

Cili është roli më sfidues që keni luajtur dhe pse?

Unë patjetër do të thosha Francin nga drama “Premtimi”. Gjatë shfaqjes, ky personazh përjeton shumë trazira emocionale. Vështirësia vjen pasi dikush duhet të përpiqet të transmetojë vuajtjet e brendshme tek një audiencë dhe në të njëjtën kohë të mos i tregojë ato ndjenja në një mënyrë ekspresive.

Dhe ai më argëtuesi?

 Bateristi i Voodoo, nga filmi “Sakrifikues” ishte më qesharaku. Kishte shumë mundësi improvizuese për ta bërë personazhin pa kuptim. Gjithashtu, të qenurit në mesin e miqve e bën edhe më të bukur rolin.

Si ka ndikuar Covid në industrinë e filmit këtë vit? Cilat janë disa nga sfidat dhe vështirësitë që keni hasur gjatë pandemisë?

Covid pati një ndikim të madh në ekonominë globale këtë vit dhe ka më shumë pengesa që do të vazhdojmë të përjetojmë. Industria e filmit është një nga ato më të ndikuarat. Shumë projekte janë anuluar ose shtyrë. Gjetja e punës gjatë pandemisë ishte vërtet e vështirë. Gjithashtu duke punuar në këto kushte të veçanta të gjithë kanë tendencë për të zvogëluar efikasitetin gjatë performancës. Vetë arti është shprehje dhe bashkëveprim, në një formë apo në një tjetër, por ky art duhet t’i tregohet publikut dhe nën rregullat “distancë shoqërore” ky mision u bë pothuajse i pamundur.

Pjesë e cilave shfaqje televizive do të donit të ishit më shumë?

Ato që më bëjnë të udhëtoj nëpër kohë, prapa në histori ose në të ardhmen. Gjithmonë më pëlqente përvoja e të punuarit në një set larg realitetit.

Nëse nuk do të aktronit, çfarë do të bënit?

 Do vallëzoja, mendoj. Nuk mund të qëndroj larg shfaqjeve. Unë e dua muzikën, kështu që vallëzimi më vjen natyrshëm. Pra gjithçka që lidhet me udhëtimet do të ishte e përsosur. Edhe pse jam fleksibël në shumë aspekte të jetës, kam kuptuar që jam i mirë në punë rutinë dhe hapësira të mbyllura për një kohë të zgjatur.

Cili është qëllimi juaj për 2021-in?

Unë së fundmi u transferova në SHBA kështu që për këtë vit që vjen do të doja të hyja në industri sa më shumë që të mundem. Hapat e parë janë gjithmonë hapat më të vështirë, kështu që unë do të bëj çmos që të kem një fillim të mirë.

Cila është këshilla juaj për aktorët aspirues?

 Besoni tek vetja dhe pasioni juaj. Punoni për të pa u lodhur, mos u dorëzoni kurrë dhe një ditë gjithçka që keni dashur të arrini do të realizohet./ Nora Kalaja/Dielli