“Paramadaily” ka zhvilluar një intervistë me Marsida Mediun dhe Elvira Lashin (përfaqësuese e Shkollës së Gjuhës dhe Kulturës Shqipe në Parma) të cilat kanë folur për barazinë gjinore, rrugëtimin e tyre nga Shqipëria në Itali dhe për Forumin e Grave të Pavarura që drejtohet nga Marsida.
Shkrimi i plotë:
Kapërcimi i kufijve të një komuniteti: Forumi i Grave të Pavarura. Intervistë me Marsida Mehdiun dhe Elvira Lashin.
“Ne besojmë se për të ndryshuar gjendjen e femrës duhet të bashkëveprojmë para së gjithash me burrat dhe më pas me nënat, të cilat kanë përgjegjësinë e edukimit të fëmijëve meshkuj, kjo është aty ku duhet të fillojmë të flasim për barazinë, si një gjë natyrale. Ndryshimi duhet të ndodhë në një mënyrë të qetë sepse në fund të fundit ne nuk po kërkojmë hënën”.
Udhëtimi ynë drejt multikulturalizmit të Parmës vazhdon me takimet me komunitetin shqiptar. Ne filluam me gratë, sepse ekziston një grup, Forumi i Pavarur i Grave, i lindur në vitin 2006, brenda komunitetit shqiptar, falë gjashtë anëtarëve dhe që nga ajo kohë ka qenë gjithmonë shumë i vendosur në përpjekjet për të arritur objektivat që gjithashtu tejkalojnë nga emri.
Dhe pikërisht nga emri filloi biseda jonë me Marsida Mehdiun, presidente e Shoqatës së Pavarur të Forumit të Grave (në Itali për 18 vjet) dhe Elvira Lashi përfaqësuese e Shkollës së Gjuhës dhe Kulturës Shqipe në Parma (në Itali për 22 vjet).
Mersida dhe Elvira na flasin për ide të barazisë dhe ndarjes.
“Shpesh ata na pyesin për emrin tonë. Thjesht dëshirojmë të përmirësojmë figurën dhe rolin e grave në shoqëri pa asnjë dallim të origjinës, kombësisë, ideve, fesë apo orientimit seksual. Sot, në të vërtetë, ne jemi mbi 130 anëtarë të kombësive të ndryshme dhe bashkëpunojmë me shumë shoqata, institucione dhe organe në Parma dhe krahinën e saj. Përballja dhe ndarja brenda Forumit të Pavarur të Grave ka ndihmuar shumë për t’u përmirësuar. Shovinizmi në komunitetin tonë të origjinës është shumë i fortë. Ne e quajmë veten Forumi i Pavarur i Grave gjithashtu për këtë arsye, është një reagim ndaj një vështirësie. Megjithëse unë mendoj se në shumë familje ka konflikte jo vetëm në ato shqiptare, kjo është arsyeja pse ne bashkëpunojmë me shumë shoqata të të huajve, ne kemi tejkaluar kufirin e përfaqësimit të vetëm një komuniteti.
Migrimi nga Shqipëria në vitet 1990 u intensifikua dhe sot migracioni shqiptar është i dyti në Parma pas Rumanisë: 6.752 persona jetojnë në provincën tonë, me 3.7% në krahasim me vitin 2019 (të dhëna nga Provinca e Parma). Ne biseduam gjithashtu me ta për integrimin, por Marsida dhe Elvira menjëherë theksojnë se komuniteti shqiptar është përtej kësaj. “Mund të themi se sot komuniteti shqiptar në Itali dhe në veçanti në Parma është një vlerë e shtuar, ne nuk mund të flasim për integrimin e njëanshëm, por për shkëmbim kulturor, ekonomik, politik dhe shkëmbim të vlerave midis dy vendeve tona – shpjegon Marsida” .
“Lidhja – shton Elvira – ka qenë që nga koha iliro-romake. Do të dëshiroja të rikujtoja historinë e arbëreshëve, komunitetit shqiptar që mbërritën në jug të Italisë në shekullin XV, pas okupimit otoman. Ata janë ambasadorët tanë, dëshmia jonë për gjuhën dhe kulturën që ka qëndruar ende me kalimin e kohës, ata janë fijet që lidhin tregimet tona dhe lidhja që ka zgjatur gjithmonë. Sot ata janë një komunitet që konsiderohet një pakicë etnike në Itali ”.
“Nga Bari në Shqipëri janë 70 km dhe historia na ka bashkuar në periudha të ndryshme, përfshirë ato të fundit. Për ne, Italia është një motër – shton Marsida “.
Por a është e ndërsjellë? “Ndihem kështu – thotë Marsida – mbase nuk ishte në fillim, por tani njerëzit e Parmës na njohin dhe na vlerësojnë, ne jemi integruar plotësisht. Edhe nëse vitet e fundit, për shkak të disa lëvizjeve politike po përballojmë, racizmin dhe paragjykimet janë rikthyer në sipërfaqe, jo aq shumë ndaj nesh në përgjithësi ”.
“Në 1997 me luftën civile – shpjegon Elvira – burgjet u hapën edhe në Shqipëri dhe jo vetëm njerëz të mirë arritën këtu, por edhe delikuenca. Në fillim kisha frikë të thoja se isha shqiptare. Realiteti është se sot në Parma dhe Emilia-Romagna jetojnë shumë intelektualë, doktorë, artistë, profesionistë me origjinë shqiptare. Ne jemi gjithashtu shumë krenarë për faktin se edhe në nivel femëror ka profesionistë, ka avokatë dhe ekonomiste ”.
Çfarë saktësisht bën Forumi?
“Ne punojmë shumë me fëmijë dhe të rinj – shpjegon Mehdiu -. Ne organizojmë ngjarje kulturore si dhe kurse. Në qendër është figura femërore dhe roli i saj, sepse duam që ajo të forcojë dhe të prishë disa kufij që shpesh ndërtohen rreth grave ”. “Ne bashkëpunojmë me ekspertë të ndryshëm – shton Elvira Lashi – me disa avokatë kemi biseduar për dhunën, me mjekët e shëndetit dhe parandalimin. Ngjarjet tona janë të hapura për të gjithë dhe mendojnë se vullnetarët që na ndihmojnë në organizimin e ngjarjeve janë për shumicën e burrave: na pëlqen shumë kjo.
Ju e konsideroni Parmën qytetin tuaj, a flisni shumë mirë italisht, si i ruani traditat dhe gjuhën tuaj?
“Këtu ndjehemi në shtëpi, ky është qyteti ynë dhe ne duhet të kujdesemi për të – thonë ato. Në shoqatën tonë ne punojmë shumë me fëmijët sepse do të donim që fëmijët tanë të mos kenë vështirësitë që kemi pasur ne në vitet ’90. Sigurisht që ata kanë lindur këtu dhe ndjehen shumë italianë. Ne bëmë gjithçka për ta njohur historinë dhe kulturën e këtij qyteti, shëtisim për të zbuluar monumentet e shumta të qytetit – thotë Marsida “. “Forumi – vazhdon Elvira – bashkëpunon në mënyrë aktive me Shkollën e Gjuhës dhe Kulturës Shqipe të themeluar në vitin 2009: çdo vit mësuesit profesionistë mirëpresin rreth 40 fëmijë me të cilët kryejnë punë dhe kurse të llojeve të ndryshme: jo vetëm në gjuhë dhe kulturë, por edhe në pikturë dhe valle “.
Cilat ishin veprimet e Forumit gjatë periudhës së bllokimit?
Organizata jonë u zgjodh nga komuniteti shqiptar për mbledhjen e fondeve që dorëzuam në Spitalin Maggiore në Parma. Për ne ishte një detyrë dhe gjithashtu një përgjegjësi shtesë pasi përfaqësuam të gjithë Komunitetin Shqiptar në Parma dhe mbështetjen e tyre simbolike për qytetin në këtë moment të jashtëzakonshëm. Nisma erdhi nga një familje italo-shqiptare nga Langhirano. Ermione, vajza 12-vjeçare, dhuroi kursimet e saj si një simbol në mbështetje të Spitalit Parma, ku kanë lindur të gjithë fëmijët tanë. Kështu filloi mbledhja, ishte një gjest solidariteti i madh që na afroi edhe më shumë dhe na bëri të ndihemi pjesë e këtij qyteti. Por kishte shumë veprime të tjera solidariteti: nga shërbimet e profesionistëve deri në prodhimin e ushqimit falas për ata që kishin më shumë nevojë.
