Gjuhëtarët janë të prirur për disa teori të origjinës së emrit Amir. Bazuar në teorinë e parë, emri ka rrënjë të lashta hebreje. Forma e shkurtër e emrit është emri i Botës. Emri është shumë i zakonshëm në vendet myslimane.
Emri është i zakonshëm në mesin e hebrenjve, në Kaukaz. Përdoret gjithashtu në mënyrë aktive në Afrikë, duke zgjedhur formën e emrit Emir. I bukur, i pazakontë, i këndshëm, por në të njëjtën kohë, kuptimi i mprehtë dhe i guximshëm i emrit Amir investon në vetvete të gjitha avantazhet dhe disavantazhet e një burri të vërtetë oriental.
Origjina e emrit Amir është një mister që ende nuk është zbuluar plotësisht, sipas disa gjuhëtarëve të tjerë. Ka shumë referenca në Kultura te ndryshme emra të ngjashëm, por të gjithë personalitetet që i mbanin ishin sigurisht të mëdhenj dhe të fuqishëm në kohën e tyre. Në përkthim, do të thotë “princ”, “princ”, “komandant”, “udhëheqës”, “udhëheqës” Ami:do të thotë “populli im”.
Por ka edhe të tjerë gjuhëtarë që e lidhin me fjalën tamir, me kalimin e kohës e hyrjen në gjuhë të tjera ka humbur t-në: Tamir: do të thotë “i gjatë, madhështi”; (טמירה )
Por veç kuptimit fetar këtë emër e gjejmë edhe me kuptim shqip, por që nuk ka lidhje me prejardhjen e emrit të mësipërm. Pra në gjuhën shqipe me futjen e emrave të rinj në periudhën e komunizmit u futën emra të formuar nga fjalë të ndryshme, ja shembulli:
Emir/ë,-a Emër i pëlqyeshëm si tip emrash të kohëve të reja, ndonëse nuk është krejt i vonët. Emira ka qenë edhe emër i mitologjisë së lashtë shqiptare: me atë emër quhej secila nga tri gratë (fatitë), që i caktonin fatin foshnjës së sapolindur, po ashtu Të Mirat quheshin me eufemizëm edhe zanat. Ka pasur përdorim edhe qysh në fillesat e letërsisë arbëreshe, p.sh., në dramën e parë shqiptare “Emira” të F. A. Santorit. Emër i pëlqyer për të emëruar vajzat edhe nga shkrimtarët e shquar shqiptar, si Dh. S. Shuteriqi, të bijat e të cilit quhen pikërisht Mira dhe Zana.
Emirjet/ë,-a: emër i krijuar me përngjitje fjalësh, i këshilluar edhe i pëlqyeshëm si tip emrash të kohëve të reja. Forma zbunuese: Emi ose Jeta.
Emir/jon,-i:emër i krijuar me përngjitje fjalësh, i pëlqyeshëm si tip emrash të kohëve të reja.
Emir (arabisht: أمير ʾamīr)
Heb. אמירה – amir, që do të thotë i fortë.
(Bib. : FBI, 2020:121, FOI, 2017:133, FENJ, Shkurtaj, 2011)
