“Makina e imazheve të Alfredo C.”, nga Roland Sejko rikthehet në Romë

E diel, 5 Maj, 2024
E diel, 5 Maj, 2024

“Makina e imazheve të Alfredo C.”, nga Roland Sejko rikthehet në Romë

“Makina e imazheve te Alfredo C”, filmi i Roland Sejkos i prodhuar dhe shpërndarë nga Cinecittà, do të shfaqet sërish për publikun e Romës, në Arena della Casa del Cinema ditën e mërkurë 14 shtator, ora 20:30. Hyrja e lirë.

Lexo edhe: Dokumentari i regjisorit shqiptar mes finalistëve të çmimeve “Nastri d’Argento”

Mbi filmin

Prill 1939. Italia fashiste pushton Shqipërinë. Mijëra italianë, punëtorë, kolonë dhe teknikë janë transferuar në vend. Nëntor 1944, Shqipëria çlirohet. Regjimi i ri komunist mbyll kufijtë dhe vendos dhjetëra kushte për Italinë për riatdhesimin e bashkëqytetarëve të saj. Në vitin 1945 në Shqipëri 27.000 veteranë dhe civilë italianë ishin ende të ndaluar. Mes tyre është edhe një operator filmi.Alfredo C., operator i propagandës fashiste, filmoi Shqipërinë me aparatin e tij për pesë vjet. Më parë, për gati njëzet vjet, ai përjetësoi makinerinë e përhapur të regjimit. Tani, nga një ditë në tjetrën, ai duhet të bëjë të njëjtën gjë, por për një regjim komunist. I mbyllur në magazinë e tij, i rrethuar nga mijëra filma, Alfredo C. rishikon atë që ka xhiruar në një film të vjetër të ngadaltë. Historia e tij Ajo që ne shohim është filmi i tij. Dhe ndoshta, jo vetëm e saj.

 

“Historia e italianëve të arrestuar në Shqipëri nga regjimi komunist është pothuajse e harruar – thotë regjisori – i mbuluar nga orteku i ngjarjeve që ka rrëmbyer qindra mijëra italianë në vende të tjera. Çelësi për të treguar erdhi, siç ndodh shpesh. rastësisht, kur ndër dokumentet e Arkivit Qendror të Shqipërisë, në një kërkesë për riatdhesim, vura re një emër që dija: ai i operatorit të Institutit Kombëtar të Dritës në Shqipëri, tani, në ato letra, një punonjës i Minculpop komunist, i ndërthurur në mënyrë të pashmangshme me imazhet dhe historitë e të tjerëve, dha mundësinë për të elaboruar disa tema: gjithëpraninë dhe teknikat e propagandës, ngarkimin e ngjarjeve historike mbi fatet personale, përgjegjësinë e turmës dhe atë të individëve. një reflektim mbi përgjegjësinë – e sotme, që nga dje – e atyre që prodhojnë imazhe dhe e atyre që i shohin ato”.

Lexo edhe: “Makina e imazheve të Alfredo C.”, nga Roland Sejko

Mbi regjisorin

I lindur dhe rritur në Shqipëri, Sejko u diplomua në vitin 1990 në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë në Tiranë. Që nga viti 1991 ai jeton në Romë dhe që nga viti 1995 ka punuar për Istituto Luce Cinecittà ku aktualisht është drejtor i redaksive të Archivio Storico Luce.

 

Ai ka shkruar dhe drejtuar disa dokumentarë të dalluar kryesisht nga ripërdorimi i kinemasë arkivore. Në vitin 2013 ai fitoi çmimin David di Donatello me dokumentarin e tij Anija / La nave. Ai është kurator artistik dhe autor i filmave të ekspozitave të shumta të Istituto Luce Cinecittà. Ai është një nga kuratoret e MIAC, Muzeu Italian i Kinemasë dhe Audiovizualit në Cinecittà.

“Makina e imazheve te Alfredo C”, filmi i Roland Sejkos i prodhuar dhe shpërndarë nga Cinecittà, do të shfaqet sërish për publikun e Romës, në Arena della Casa del Cinema ditën e mërkurë 14 shtator, ora 20:30. Hyrja e lirë.

Lexo edhe: Dokumentari i regjisorit shqiptar mes finalistëve të çmimeve “Nastri d’Argento”

Mbi filmin

Prill 1939. Italia fashiste pushton Shqipërinë. Mijëra italianë, punëtorë, kolonë dhe teknikë janë transferuar në vend. Nëntor 1944, Shqipëria çlirohet. Regjimi i ri komunist mbyll kufijtë dhe vendos dhjetëra kushte për Italinë për riatdhesimin e bashkëqytetarëve të saj. Në vitin 1945 në Shqipëri 27.000 veteranë dhe civilë italianë ishin ende të ndaluar. Mes tyre është edhe një operator filmi.Alfredo C., operator i propagandës fashiste, filmoi Shqipërinë me aparatin e tij për pesë vjet. Më parë, për gati njëzet vjet, ai përjetësoi makinerinë e përhapur të regjimit. Tani, nga një ditë në tjetrën, ai duhet të bëjë të njëjtën gjë, por për një regjim komunist. I mbyllur në magazinë e tij, i rrethuar nga mijëra filma, Alfredo C. rishikon atë që ka xhiruar në një film të vjetër të ngadaltë. Historia e tij Ajo që ne shohim është filmi i tij. Dhe ndoshta, jo vetëm e saj.

 

“Historia e italianëve të arrestuar në Shqipëri nga regjimi komunist është pothuajse e harruar – thotë regjisori – i mbuluar nga orteku i ngjarjeve që ka rrëmbyer qindra mijëra italianë në vende të tjera. Çelësi për të treguar erdhi, siç ndodh shpesh. rastësisht, kur ndër dokumentet e Arkivit Qendror të Shqipërisë, në një kërkesë për riatdhesim, vura re një emër që dija: ai i operatorit të Institutit Kombëtar të Dritës në Shqipëri, tani, në ato letra, një punonjës i Minculpop komunist, i ndërthurur në mënyrë të pashmangshme me imazhet dhe historitë e të tjerëve, dha mundësinë për të elaboruar disa tema: gjithëpraninë dhe teknikat e propagandës, ngarkimin e ngjarjeve historike mbi fatet personale, përgjegjësinë e turmës dhe atë të individëve. një reflektim mbi përgjegjësinë – e sotme, që nga dje – e atyre që prodhojnë imazhe dhe e atyre që i shohin ato”.

Lexo edhe: “Makina e imazheve të Alfredo C.”, nga Roland Sejko

Mbi regjisorin

I lindur dhe rritur në Shqipëri, Sejko u diplomua në vitin 1990 në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë në Tiranë. Që nga viti 1991 ai jeton në Romë dhe që nga viti 1995 ka punuar për Istituto Luce Cinecittà ku aktualisht është drejtor i redaksive të Archivio Storico Luce.

 

Ai ka shkruar dhe drejtuar disa dokumentarë të dalluar kryesisht nga ripërdorimi i kinemasë arkivore. Në vitin 2013 ai fitoi çmimin David di Donatello me dokumentarin e tij Anija / La nave. Ai është kurator artistik dhe autor i filmave të ekspozitave të shumta të Istituto Luce Cinecittà. Ai është një nga kuratoret e MIAC, Muzeu Italian i Kinemasë dhe Audiovizualit në Cinecittà.

“Makina e imazheve te Alfredo C”, filmi i Roland Sejkos i prodhuar dhe shpërndarë nga Cinecittà, do të shfaqet sërish për publikun e Romës, në Arena della Casa del Cinema ditën e mërkurë 14 shtator, ora 20:30. Hyrja e lirë.

Lexo edhe: Dokumentari i regjisorit shqiptar mes finalistëve të çmimeve “Nastri d’Argento”

Mbi filmin

Prill 1939. Italia fashiste pushton Shqipërinë. Mijëra italianë, punëtorë, kolonë dhe teknikë janë transferuar në vend. Nëntor 1944, Shqipëria çlirohet. Regjimi i ri komunist mbyll kufijtë dhe vendos dhjetëra kushte për Italinë për riatdhesimin e bashkëqytetarëve të saj. Në vitin 1945 në Shqipëri 27.000 veteranë dhe civilë italianë ishin ende të ndaluar. Mes tyre është edhe një operator filmi.Alfredo C., operator i propagandës fashiste, filmoi Shqipërinë me aparatin e tij për pesë vjet. Më parë, për gati njëzet vjet, ai përjetësoi makinerinë e përhapur të regjimit. Tani, nga një ditë në tjetrën, ai duhet të bëjë të njëjtën gjë, por për një regjim komunist. I mbyllur në magazinë e tij, i rrethuar nga mijëra filma, Alfredo C. rishikon atë që ka xhiruar në një film të vjetër të ngadaltë. Historia e tij Ajo që ne shohim është filmi i tij. Dhe ndoshta, jo vetëm e saj.

 

“Historia e italianëve të arrestuar në Shqipëri nga regjimi komunist është pothuajse e harruar – thotë regjisori – i mbuluar nga orteku i ngjarjeve që ka rrëmbyer qindra mijëra italianë në vende të tjera. Çelësi për të treguar erdhi, siç ndodh shpesh. rastësisht, kur ndër dokumentet e Arkivit Qendror të Shqipërisë, në një kërkesë për riatdhesim, vura re një emër që dija: ai i operatorit të Institutit Kombëtar të Dritës në Shqipëri, tani, në ato letra, një punonjës i Minculpop komunist, i ndërthurur në mënyrë të pashmangshme me imazhet dhe historitë e të tjerëve, dha mundësinë për të elaboruar disa tema: gjithëpraninë dhe teknikat e propagandës, ngarkimin e ngjarjeve historike mbi fatet personale, përgjegjësinë e turmës dhe atë të individëve. një reflektim mbi përgjegjësinë – e sotme, që nga dje – e atyre që prodhojnë imazhe dhe e atyre që i shohin ato”.

Lexo edhe: “Makina e imazheve të Alfredo C.”, nga Roland Sejko

Mbi regjisorin

I lindur dhe rritur në Shqipëri, Sejko u diplomua në vitin 1990 në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë në Tiranë. Që nga viti 1991 ai jeton në Romë dhe që nga viti 1995 ka punuar për Istituto Luce Cinecittà ku aktualisht është drejtor i redaksive të Archivio Storico Luce.

 

Ai ka shkruar dhe drejtuar disa dokumentarë të dalluar kryesisht nga ripërdorimi i kinemasë arkivore. Në vitin 2013 ai fitoi çmimin David di Donatello me dokumentarin e tij Anija / La nave. Ai është kurator artistik dhe autor i filmave të ekspozitave të shumta të Istituto Luce Cinecittà. Ai është një nga kuratoret e MIAC, Muzeu Italian i Kinemasë dhe Audiovizualit në Cinecittà.