Në një takim me studentët në Itali është prezantuar libri “Shqipëria vajtje-ardhje në Itali”, i gazetares italiane Ilaria Lia, një gazetare profesionale e pavarur, menaxhon zyrën e shtypit të organeve dhe shoqatave kombëtare, si “Cesap, Qendra për Studime mbi Abuzimet Psikologjike”.
Ndërmjetësuese kulturore dhe mësuese e italishtes për të huajt, ajo është bashkautore e veprës “Një huall mjalti. Portrete dhe histori të dyzet grave Salento”. Në vitin 2018, ajo redaktoi për të njëjtin botues “Mësova nga milingona, ëndrra e një afgani për paqen në Itali”.
Në këtë takim ishte e ftuar dhe sipërmarrësja Klodiana Cuka, e cila që në momentin e parë të mbërritjes në Itali, Klodiana Cuka shpenzon veten për ata që, ashtu si ajo, janë larguar nga vendi i tyre dhe janë përballur me shumë vështirësi, me jetë në një tokë ndryshe nga e tyre. Në fjalën e saj Cuka tregon se si i kujton ato vite eksodi: “Unë vetë jetoja në Durrës dhe shikoja ato njerëz dhe mendoja, pse ikin, ku po shkojnë. Shikoja dhe njerëz me një nivel jetese të ngritur dhe habitesha. Populli shqiptar në atë kohë largohej nga dëshira e madhe për liri. Në 1991 një lum njerëzish ju drejtuan Italisë, njësoi si në kohën kur emigruan arbëreshët”, tregon Klodiana Cuka.
Lexo edhe: “Connect Albania” regjistron agjentin e 13 në Itali
Të pranishëm në këtë takim ishin edhe kryetari i Bashkisë së Brindisit në 1991, si dhe gjithashtu edhe djali i kryetarit të Bashkisë së Barit në vitin 1991, për të risjell historinë e atyre viteve nëpërmjet historive të treguara nga babai i tij. Ata tregojnë se si në atë periudhë ishte e vështirë të menaxhoje situatën dhe të akomodoje të gjithë ata njerëz që u gjendën papritur në Bari dhe Brindizi. Shqiptarët sipas tyre kishin nevojë vetëm për një mundësi dhe pastaj arritën vetë ta kapin mundësinë dhe të zhvillojnë jetën e tyre dhe të ecin përpara duke u integruar mjaft mirë.
Autorja dhe gazetarja Ilaria Lia në një rrëfim për librin e saj “Është hera e parë që flas para studentëve dhe jam shumë e emocionuar, sepse me siguri po flas para një brezi që këtë histori e ka vetëm me të dëgjuar. Edhe unë isha shumë e vogël kur erdha dhe mbaj mend që ishte një prift që na ccoi në vend për të njohur historinë e shqiptarëve dhe që atëherë unë u apasionova pas historisë së shqiptarëve. Vendosa që tezën time të studimeve ta fokusoj tek Shqipëria dhe shqiuptarëve, temë e rekomanduar nga profesoresha ime shqiptare. Aty kuptova që mikpritja në Itali kishte qenë shumë e madhe dhe gjurmët deri dikur ishin sfumuar, ndaj vendosa të studio më shumë rreth kësaj teme. Libri im është bazuar në histori, pasi doja të kuptoja në detaje se pse shqiptarët donin të emigronin, sepse gjithmonë ka një histori pas emigrimit. Nisa kërkimin tim në vitin 1939, në kohën e Musolinit.
Libri është një histori që të rikthen 30 vjet pas, në periudhën e eksodit të madh të shqiptarëve drejt Italisë. Aty tregohet shumëçka për atë kohë, edhe për solidaritetin e shfaqur nga banorët puljezë pas mbërritjes të fluskit të parë të emigrantëve shqiptarë në Puglia. Libri “Shqipëria vajtje-ardhje në Itali”, shkruar nga Ilaria Lia, i cili i kushtohet 30-vjetorit të eksodit të madh shqiptar.
Në komunën Presicce–Acquarica rrëfehen histori profesionesh, lidhjesh të forta dhe, mbi të gjitha, shumë “solidaritet njerëzor”.
Vëllimi, i përfshirë në serinë Graffiti, gjurmon momentet e spikatura të historisë shqiptare, duke filluar nga pushtimi italian.
Më pas rindërtohen aktivitetet dhe projektet e solidaritetit të zbatuara (nga viti 1991 deri në vitin 2000) nga shoqata “Caritas” italiane, së bashku me të gjitha Caritas-et Dioqezane nga veriu në jug të gadishullit, të ndihmuar nga qindra vullnetarë. Por aty ka një histori tjetër, aq të madhe sa është harruar, e cila e sheh solidaritetin njerëzor si protagonist. Refugjatët janë njerëz”. Anijet, të cilat zbarkuan në Brindisi dhe Bari në 1991-n ishin plot me njerëz, të mbushur plot me hidhërim, por dhe shpresë.
Ardhja e anijes “Vlora” në portin e Barit daton më 8 gusht 1991, me ngarkesën e saj të shpresës dhe shumë vuajtje.
Por çfarë ndodhi para dhe pas ankorimit në portin e kryeqytetit apulian?
Në libër rrëfehet historia e një populli, që përpiqet të çlirohet nga mjerimi, marrëdhëniet e kaluara dhe pas vdekjes me vendin fqinj, veprimet kryesore të solidaritetit të zbatuara nga Kisha Katolike dhe shoqëria civile në dekadën e parë me kufijtë e rihapur: një shenjë vëllazërimi dhe promovim shoqëror, duke respektuar lirinë individuale dhe dinjitetin njerëzor ”, sqaron autorja.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.
