Elona Biçaku ka udhëtuar drejt Shteteve të Bashkuara të Amerikës për të përfunduar shkollën e mesme. Ajo tregon për “Diaspora Shqiptare” se vendimi i saj u shoqërua me një sakrificë të madhe nga ana e prindërve, por tashmë teksa shohim e lexojmë për arritjet e saj gjithçka ja ka vlejtur.

Elona Biçaku ka realizuar  kërkime shkencore në fushën e mjekësisë dhe gjithashtu e apasinuar pas fushës së inspirimit dhe frymëzimit, pasi dhe vetë historia e jetës saj mund të konsiderohet  tillë.

U larguat nga Shqipëri me një bursë studimi drejt Floridas. Si ndikoi ky vendim në jetën tuaj, nga fillimi kur ju desh të mësoheshit me një vend krejtësisht ndryshe, e deri sot?

Unë erdha ta mbaroj shkollën e mesme në USA. Nuk kisha bursë. Erdha me nje buxhet minimal (një sakrifice e madhe për prinderit e mi në atë kohë) por me një dëshirë e një symim të madh. Nuk e kisha të qartë sesi do hapej rruga, por isha shumë e fokusuar tek rezultati, tek qëllimi që doja të arrija. Shumë studentë që erdhën në të njëjten kohë u kthyen pas një viti. Siç kuptova me vonë, fokusimi tek synimi/rezultati është më ndihmues dhe inkurajues sesa fokusimi tek rruga (mënyra sesi do arrihet qëllimi) sidomos kur bën diçka të re. Kjo urtësi, e mësuar nga jeta, vazhdon të më ndihmojë prandaj po e ndaj me lexuesin, me synimin që t’i inkurajojë disa prej tyre që se dinë sesi do t’i krijojnë ca ëndra që kanë me gjithe zemër.

Udhëtime në vende, shtete e kultura të ndryshme na hapin horizontin. Na bëjnë t’i shikojmë gjërat, veten, qëllimet, kulturën e zakonet tona (ca që i kemi pasur që kur kemi lindur) nga një këndvështrim tjetër. Perspektivat e ndryshme ose shumëllojshmeria a perspektivave në diçka është ndihmuese në ecjen përpara. Mendo në çdo fushë: mjeksi, teknologji, shkencat sociale, arti… kjo eshtë ajo i përparon!

Karriera juaj pëfshin kërkime shkencore në fushën e mjekësisë. Na tregoni pak më shumë lidhur me përvojën tuaj në këtë fushë? Gjithashtu jeni e apasionuar pas inspirimit dhe frymëzimit, një fushë e përhapur së fundmi. Pse kjo zgjedhje?

Më ka pëlqyer genetika që e vogël dhe përfundova të bëj kërkime në të. Në kolegjin ku u futa ofrohej një program që të jepte mundësinë të bëheshë pjesë e nje ekipi kërkimor gjatë verës. Zgjodha një laborator që fokusohej në gliomas (kancer truri) e më pëlqeu puna dhe ekipi. Pas ca vitesh u mora dhe me lloje të tjera kanceri. Gjithmonë kam qenë e interesuar në një pikëpajmje më të madhe kur vjen puna e të kuptuarit ç’po ndodh apo arsyet. Për shembull: Cilët janë faktorët që ndikojnë aktivizimin e disa geneve. A luan mjedisi a gjendja emocionale një rol? Pse disa gene ativizohen vonë në jetë (pasi personat kalojnë nepër disa eksperienca). Pse disa paciente bëjnë ndryshime të cilat nga pamja e jashtme s’kanë të bëjnë drejt për drejt me shendetin por ajo gjë u ndikon shëndetin. Shumë e më shumë këto kërkime kanë filluar të mbështeten financiarisht tani por përsëri teknologjia është paksa e limituar tek aftësia për të matur a vërtetuar disa hipoteza. Kjo është një bisedë për një natë të gjatë afër zjarrit. Unë jam e apasionuar që njerëzit të fillojnë të eksplorojnë të menduarin e tyre, hartën e tyre mendore të paktën aq sa janë të apasionuar pas trupit fizik, pasi ajo ndikon jo vetëm shëndetin tonë, por dhe cilësinë e jetës.

Sa e rëndësishme është që njerëzit të mendojnë pozitivisht dhe si duhet të jetë balanca mes mendimit pozitiv dhe përpjekjeve për të ecur përpara?

Nuk e mbështes shumë të menduarin positiv pa eksploruar hartën egzistuese mendore. Ç’dua të them: jemi të indoktrinuar me shumë bindje, të gjithë njerëzit/kulturat janë! Disa prej këtyre bindjeve (të pa eksploruara) na shërbejne e ca jo… thjesht janë trashëguar brez pas brezi e tani disa na pengojnë të krijojmë synimet që i kemi me gjithë zemër. Shembuj bindjesh: “pa shkollë nuk ecën dot”, “duhet të mbarosh të lartën pastaj bën lekë a ndërton biznes”. Këto bindje ishin ndihmuese në 1980 për shembull, por jo në këto kohëra. Tani në YouTube (etj.) mund të mësosh shumë aftësi ndihmuese vetë e mund t’i përdorësh në fiver.com t’u shërbesh klienteve nga tërë bota. Vini re: përgjegjësia në dy shembujt më lart nuk i bie personit… është tek shkolla, tek edukimi, tek vitet, tek prindërit. Mirëpo a nuk njihni ju njerëz te edukuar që nuk marrin përgjegjesi për të krijuar atë që duan, që presin, a veç ankohen? Gjithmonë shiko ku bie përgjegjësia. Nëse nuk ia jep vetes do presësh tepër… ndoshta tërë jetën.

Shpesh praktika sipërfaqësore e të menduarit positiv është e njëjta gjë. Ndryshon fjalët por jo esenca. Përgjegjesia përsëri nuk të bie mbi ty. Kjo për mua është thjesht kalim kohe. Eksploroje hartën tënde mendore, your GPS. Çfarë software ke? Çfarë duhet ta përfortësosh, çfarë duhet zëvendësuar? Shiko ku bie përgjegjësia. Nese është tek ty, do fillosh të marrësh hapa menjëherë që të avancosh perpara, sado të vegjël të jenë. Eshtë ok nëse ato nuk ecin gjithmonë! Do mësosh, do bësh disa ndryshime e do ecësh përpara edhe më i/e urtë, edhe me i/e qartë, edhe me dashamirës ndaj të tjerëve që po përpiqen si ty.  E bukura është që kur fillon bën këtë gjë do njohësh njerëz të tjerë si ty dhe është kënaqësi te punosh e përparosh bashkë (me ca edhe virtualisht). Ju ftoj në komunitetin tim në YouTube (Elona Bicaku: https://www.youtube.com/c/ElonaBicaku ) a në Instagram (ElonaBicaku: https://www.instagram.com/elonabicaku.here/?hl=en ). Aty inspirojmë e ndihmojmë njëri-tjetrin. Qëllimi nuk është t’i bëjmë gjërat perfekt. Eshtë të vazhdojmë të avancojmë, të vazhdojmë te rritemi gjatë rruges, të krijojmë një rreth përkrahës dhe frymëzues dhe të spërkasim ca humor e kënaqësi gjatë ditës e rrugës, jo veç në fund kur e arrijmë qëllimin.

A jeni e angazhuar në organizimet e Diasporës shqiptare në SHBA?

Po shpesh herë jam pjesë e festimeve e fundraisers që bëhen gjatë vitit. Ndonjëherë jap dhe fjalime me tema te ndryshme në to. Eshtë kënaqësi të lidhemi, mësojmë nga njëri-tjetri, e festojmë kudo të jemi nëpër botë.

 Nëse do realizonit një studim në Shqipëri, ku do fokusohej?

Në tetë vitet e fundit (me përjashtim të 2020) kam organizuar të paktën një trajnim në Shqipëri çdo vit. Në tre ditë grupi i pjesëmarrësve fokusohet në eksplorimin që përmenda më lart dhe rritemi, bëhemi më të vetedijshëm dhe përparojmë synimet tona individuale, të gjithë së bashku duke qeshur me lot shpesh herë. Tani e ofroj këtë trajnim edhe online, në zoom. Më kontaktoni në instagram (ElonaBicaku.here https://www.instagram.com/elonabicaku.here/?hl=en ) për më shumë informacion nëse jeni të interesuar.

Si ka ndikuar kjo periudhë e vështirë pandemie, dhe në gjykimin tuaj a i ka bërë njerëzit më pasiv (marim si shembull punën nga shtëpia), a do mungojë vullneti për t’ju kthyer ritmit të mëparshëm?

Kjo periudhë me të vërtetë na ka treguar të tërëve rëndësinë që i menduari (mindset) luan në jetën tonë (nuk na duhen kërkime shkencore më, që të na bindin). Kur jemi duke bërë hapa tek e panjuhura, kur mjedisin përreth nuk e kemi nën kontroll, e vetmja gjë që mund të drejtojmë është mendja jonë. Nuk është e lehtë por është e mundshme, me ca praktikë e teknika. Ndaj investimi në këtë fushë ka rëndësi. Shëndeti mendor do të bëhet akoma dhe më i rendësishëm dhe i përhapur në vitet përpara nesh dhe gjeneratat e ardhshme.

Une mendoj nuk ka të kthyer mbrapa, siç gjerat ishin para 2020, pasi ai realitet nuk eksiston më. Gjërat kane ndryshuar, ne kemi ndryshuar, por ne do te ecim përpara drejt një normali të ri, dryshe, por OK!  Do ta zbulojme të gjithë bashkë, hap pas hapi.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.