Në kohët e lashta, ndër ritet e ciklit të jetës, gjatë fejesës, në Cervicati ishte zakoni – “…  per tu bërë të ditur mëtuesve të tjerë se vajza tashmë kishte bërë zgjedhjen e saj, djali fatlum pra i zgjedhuri shkonte dhe vendoste në derën e vajzës një degë me lule pjeshke ose qershie, e njohur ndryshe si “harku i Pashkëve”.

Dega qëndronte e varur si “shenjë” e premtimit të dhënë”.

Ky zakon është gjetur edhe në disa fshatra Ultra në provincën e Kalabrisë dhe  e ka prejardhjen nga folklori i qytetërimit të lashtë grek.

Me kalimin e viteve, riti i lashtë i harkut është adoptuar nga Kisha Katolike me zakonin, në ditën e Pashkëve, të dyerve të lulëzuara, si simbol i rilindjes.

Detajet e këtij riti gjenden në kapitullin e riteve martesore të Cervicatit, trajtuar nga Emila Lanzillotta, si pjesë e botimit “Ritualet e dasmës në shoqërinë tradicionale arbëreshe”, vepër në tre vëllime me rreth 1500 faqe.

Nga Italo Elmo