Vepra “Nata e dëlirit” e shkrimtarit dhe gazetarit shqiptar Petrit Palushi mbërrin në Romë nga data 4-8 dhjetor, në panairin e librit “Più libri più libero”. Botim ky rezultat i një bashkëpunimi të ri mes shtëpive botuese shqiptare Fenix (Tiranë ) dhe A&B (Sicili), përkthyer në italisht nga poetja Denata Ndreca.
Është historia e jetës dramatike dhe të nderuar të një prej poetëve më të mëdhenj shqiptarë të të gjitha kohërave – Frederik Rreshpja, i cili lindi në Shkodër më 19 korrik 1940.
“Nata e delirit” është një libër i rrallë për nga stili, karakteri dhe shtjellimi i ngjarjeve, një takim i vërtetë artistik që rrëfen kujtimet tronditëse, dramatike dhe poetike të përvojës disa mujore të poetit në Kukës para vdekjes së tij.
Një homazh, i shkruar me shumë kujdes dhe ndjesi nga autori Petrit Palushi, duke i dhënë mundësi lexuesit të ngecë disi në jetën e poetit, duke i sjellë brenda një dëshmi të rrallë e të gjallë.
Për Rreshpjen ka pak lajme, por dihet se në vitin 1967 u botua vepra e tij e parë letrare, përmbledhja me poezi të Rapsodive Shqiptare. Shkrimet e tij të botuara në gazeta dhe revista të kohës u pritën mirë nga kritika, por u morën edhe si shembull për ta ndëshkuar. Në fillim të viteve shtatëdhjetë botoi libra me përralla dhe përmbledhje me poezi, por u arrestua dhe u dënua me akuzën e “agjitacionit dhe propagandës”, duke u bërë për regjimin: “armik i popullit”.
Pas katër viteve të para të burgut do të pasojnë të tjerët dhe më pas të tjerët. Kështu do ta kalojë pjesën më të madhe të jetës së tij, i burgosur brenda dhe jashtë, jashtë dhe brenda, duke përforcuar besimin e tij, të shprehur më shumë se një herë në intervista të ndryshme, se mbase fati i tij ishte përshkruar pikërisht ashtu, i poshtër dhe i plagosur nga humbjet, sëmundjet, varfëri dhe lot, por pa u ankuar kurrë për fatin e tij.
Ai gjeti strehë në dashurinë e tij të madhe: poezinë. Pas lirimit ai jetoi në Tiranë, por ishte shpesh në Shkodër për promovime kulturore. Ai nuk ishte i interesuar për politikën, për të arti ishte një vend më i madh, ndaj iu përkushtua veprës letrare, ishte kryeredaktor i gazetës “Ora”, drejtues i tipografisë dhe pronar i shtëpisë botuese” Evropa”, aktivitet që i solli përfitime ekonomike.
Ai ishte një burrë bujar: megjithëse e dinte se kush ishte ai që e denoncoi dhe e futi në burg për 17 vjet, ai nuk u hakmor kurrë.
U përshtat me jetën e vetmuar, me pak miq e artistë përreth, me një familje pa të afërm, me një shtet inekzistent, pa pension minimal. Vdiq nga sëmundja e zemrës më 17 shkurt 2006. Varroset në varrezat e Kishës Katolike në Shkodër, duke ia lënë librat lexuesit dhe fatit; “Rapsoditë shqiptare” – 1967; “Koha për të vdekur përsëri” – 1994; “Teksti i zgjedhur” – 1996; “Në vetmi” – 2004.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.
