Itali/ Historia e shqiptares, mjeke familje në Asti

E premte, 26 Prill, 2024
E premte, 26 Prill, 2024

Itali/ Historia e shqiptares, mjeke familje në Asti

Rozeta Plumbini është mjeke familjare në Asti dhe është me origjinë shqiptare. Një histori simbolike, në emër të shpengimit dhe lodhjes, 30 vjet pas fillimit të eksodit të madh nga Shqipëria. Që nga viti 1991, me rënien e regjimit komunist, pamjet e anijes së Vlorës që u ankorua në portin e Barit me 20 mijë persona. Kjo u pasua nga maune, gomone dhe një dekadë në të cilën Italia e zbuloi veten si një vend imigrimi për herë të parë. Rozeta kthehet në ato vite, tek vëllezërit e saj që u larguan me gomone, tek vendimi i dhimbshëm në fund të viteve ’90 për të ikur bashkë me bashkëshortin dhe fëmijët dhe për t’u bashkuar me familjen që tashmë ishte strehuar në Itali. “Situata në Shqipëri ishte bërë e paqëndrueshme”. E nisi nga e para, punoi si rrobaqepëse dhe asistente e të moshuarve, por nuk u dorëzua: në fund iu rikthye mjekes, edhe pse kanë kaluar gati 20 vjet nga kërkesa për njohjen e diplomës. për t’u marrë në shërbim. Dhe tani ajo sapo është emëruar drejtoreshë e klinikës “Informacioni Shëndetësor i Emigrantëve” në qytetin e saj “Sot – thotë ajo – komuniteti shqiptar në Itali është i integruar mirë. Sigurisht që ka ende probleme për t’u zgjidhur, për shembull nuk ka marrëveshje mes dy vendeve për ribashkimin e kontributeve dhe shqiptarët në Itali nuk mund të dalin në pension”.

“Të gjithë thonë që dita më e bukur e jetës është martesa, lindja e fëmijëve, por për mua dita më e bukur e jetës ka qenë njohja e diplomës sime në Universitetin e La Sapieza në Romë. Atë ditë nuk do ta harroj kurrë. Unë jam diplomuar në Tiranë në vitin 1991, një periudhë shumë e vështirë. Edhe sot kur i kujtoj ato vite ende ndihem keq se sa periudhë e vështirë ka qenë. Unë erdha në Itali në vitin 2000 dhe në fillim kam bërë punë të ndryshme, sepse e dija që diploma nuk njihej në Itali, por mendova se do ja dilja. Në fillim e dija që nuk mund të punoja si mjeke familje, sepse nuk kisha nënshtetësi italiane, por më pas mora nënshtetësinë, ndoqa një kurs dhe sot kam realizuar ëndrrën time dhe punoj si mjeke familje”, shprehet Rozeta Plumbini.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë. 

Rozeta Plumbini është mjeke familjare në Asti dhe është me origjinë shqiptare. Një histori simbolike, në emër të shpengimit dhe lodhjes, 30 vjet pas fillimit të eksodit të madh nga Shqipëria. Që nga viti 1991, me rënien e regjimit komunist, pamjet e anijes së Vlorës që u ankorua në portin e Barit me 20 mijë persona. Kjo u pasua nga maune, gomone dhe një dekadë në të cilën Italia e zbuloi veten si një vend imigrimi për herë të parë. Rozeta kthehet në ato vite, tek vëllezërit e saj që u larguan me gomone, tek vendimi i dhimbshëm në fund të viteve ’90 për të ikur bashkë me bashkëshortin dhe fëmijët dhe për t’u bashkuar me familjen që tashmë ishte strehuar në Itali. “Situata në Shqipëri ishte bërë e paqëndrueshme”. E nisi nga e para, punoi si rrobaqepëse dhe asistente e të moshuarve, por nuk u dorëzua: në fund iu rikthye mjekes, edhe pse kanë kaluar gati 20 vjet nga kërkesa për njohjen e diplomës. për t’u marrë në shërbim. Dhe tani ajo sapo është emëruar drejtoreshë e klinikës “Informacioni Shëndetësor i Emigrantëve” në qytetin e saj “Sot – thotë ajo – komuniteti shqiptar në Itali është i integruar mirë. Sigurisht që ka ende probleme për t’u zgjidhur, për shembull nuk ka marrëveshje mes dy vendeve për ribashkimin e kontributeve dhe shqiptarët në Itali nuk mund të dalin në pension”.

“Të gjithë thonë që dita më e bukur e jetës është martesa, lindja e fëmijëve, por për mua dita më e bukur e jetës ka qenë njohja e diplomës sime në Universitetin e La Sapieza në Romë. Atë ditë nuk do ta harroj kurrë. Unë jam diplomuar në Tiranë në vitin 1991, një periudhë shumë e vështirë. Edhe sot kur i kujtoj ato vite ende ndihem keq se sa periudhë e vështirë ka qenë. Unë erdha në Itali në vitin 2000 dhe në fillim kam bërë punë të ndryshme, sepse e dija që diploma nuk njihej në Itali, por mendova se do ja dilja. Në fillim e dija që nuk mund të punoja si mjeke familje, sepse nuk kisha nënshtetësi italiane, por më pas mora nënshtetësinë, ndoqa një kurs dhe sot kam realizuar ëndrrën time dhe punoj si mjeke familje”, shprehet Rozeta Plumbini.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë. 

Rozeta Plumbini është mjeke familjare në Asti dhe është me origjinë shqiptare. Një histori simbolike, në emër të shpengimit dhe lodhjes, 30 vjet pas fillimit të eksodit të madh nga Shqipëria. Që nga viti 1991, me rënien e regjimit komunist, pamjet e anijes së Vlorës që u ankorua në portin e Barit me 20 mijë persona. Kjo u pasua nga maune, gomone dhe një dekadë në të cilën Italia e zbuloi veten si një vend imigrimi për herë të parë. Rozeta kthehet në ato vite, tek vëllezërit e saj që u larguan me gomone, tek vendimi i dhimbshëm në fund të viteve ’90 për të ikur bashkë me bashkëshortin dhe fëmijët dhe për t’u bashkuar me familjen që tashmë ishte strehuar në Itali. “Situata në Shqipëri ishte bërë e paqëndrueshme”. E nisi nga e para, punoi si rrobaqepëse dhe asistente e të moshuarve, por nuk u dorëzua: në fund iu rikthye mjekes, edhe pse kanë kaluar gati 20 vjet nga kërkesa për njohjen e diplomës. për t’u marrë në shërbim. Dhe tani ajo sapo është emëruar drejtoreshë e klinikës “Informacioni Shëndetësor i Emigrantëve” në qytetin e saj “Sot – thotë ajo – komuniteti shqiptar në Itali është i integruar mirë. Sigurisht që ka ende probleme për t’u zgjidhur, për shembull nuk ka marrëveshje mes dy vendeve për ribashkimin e kontributeve dhe shqiptarët në Itali nuk mund të dalin në pension”.

“Të gjithë thonë që dita më e bukur e jetës është martesa, lindja e fëmijëve, por për mua dita më e bukur e jetës ka qenë njohja e diplomës sime në Universitetin e La Sapieza në Romë. Atë ditë nuk do ta harroj kurrë. Unë jam diplomuar në Tiranë në vitin 1991, një periudhë shumë e vështirë. Edhe sot kur i kujtoj ato vite ende ndihem keq se sa periudhë e vështirë ka qenë. Unë erdha në Itali në vitin 2000 dhe në fillim kam bërë punë të ndryshme, sepse e dija që diploma nuk njihej në Itali, por mendova se do ja dilja. Në fillim e dija që nuk mund të punoja si mjeke familje, sepse nuk kisha nënshtetësi italiane, por më pas mora nënshtetësinë, ndoqa një kurs dhe sot kam realizuar ëndrrën time dhe punoj si mjeke familje”, shprehet Rozeta Plumbini.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.