Fjalëskajet (terminologjika teknike) që do përdoreshin në të gjitha shkolla shqiptare dhe që shumica përdoren edhe sot e kësaj dite në sistemin arsimor shqiptar, u përcaktua gjithashtu në Kongresin Arsimor të Lushnjës, duke vendosur kështu themelete përbashkëta për ndërtimin e gjithë sistemit arsimor në trojet shqiptare. Shumë nga këto terma kanë ndryshuar paksa, por interesant është fakti që shumica e tyre janë të dallueshme edhe sot si terma të përditshme që përdoren gjerësisht në shkollat shqiptare.

Më poshtë po japim versionin në të cilin këto terma u publikuan dhe u përhapën në të gjithë shkollat shqiptare nga revista Kumtari Arsimuer që botohej prej Këshilli t’Epêr Arsimuer në Tiranë, që nga marsi i vitit 1921.[1]Ajo që tërheq vëmendjen në këtë botim është versioni frengjisht e disa herë edhe ai gjermanisht, që jepet përbri këtyre skajeve, siç i quajnë në këtë botim termat teknikë, ndërkohë që në protokollet e mbajtura në vetë Kongresin Arsimor të Lushnjës, fjalëskajet kanë përbri versionin latinisht të tyre dhe jo atë frëngjisht. Përveç kësaj në tre numrat e Kumtarit Arsimuer të vitit 1921 jepen gjithsej 219 terma, numri ky i konsideruar si zyrtar, por disa nga termat që janë dhënë në protokollet e Kongresit Arsimor mungojnë këtu, siç janë p.sh. rasat, gjë që të bën të mendosh se numri i saktë i fjalëskajeve nuk është saktësisht 219, por më i madh.

Sidoqoftë, po prezantoj në fillim fjalëskajet siç gjenden tek Kumtari Arsimuer dhe pastaj siç gjenden në disa nga protokollet e Kongresit Arsimor të Lushnjës e që sot ruhen në Arkivin e Muzeut të Kongresit Arsimor të Lushnjës.[2]

Vendime mâ të rândësishme të Kongresit Arsimuer të Lushnjes të mbajtun mbë 15.VIII.1920

Në mbledhje të IIItë mbë 16.VIII.1920 ndën Kryesi të z. A. Xhuvanit u-bisedue përmbi skajet teknike e u-vendos pranimi i ktyneve:

fjali-ja: proposition

tingull-i: son

zânore-ja: vocale

bashktingllore-ja: consonne

dyzânuer-ori: diphtongue

germë-a: lettre

shkroje-a: maniére d’êcrire, grafia (it.)

asjetër: neutre

i shquem: déterminé

i pashquem: indéterminé

shkalla pohore: positif

shkalla krahasore: comparatif

shkalla sipërore: superlatif

përemën vehtuer: pronom personnel

përemën pronuer: pronom possessif

përemën lidhuer: pronom rélatif

përemën pyetës: pronom interrogatif

përemën i pakufishëm; pronom indéfini

folje-a: verbe

veprore: actif

pësore: passif

kaluese: transitif

skaluese: intransitif

pavehtore: impersonnel

mënyrë-a: mode

dëftore: indikatif

lidhore: subjonetif (!)

urdhënore: impératif

dishrore: optativum

kushtore: conditionnel

habitore: admirativum

paskâjore: infinitif

pjesore: particip

përcjellore: gérundif

kohë-a: temps

e tashme: présent

e pakryeme: imparfait

e kryeme: perfectum (kam punuem)

e kryeme e plotë: plus-que-parfait (kishjem punuem)

te kryeme e tejshkueme: passé antérieur (pata punuem)

e ardhshme e tashme: futur simple

e ardhshme e përparshme: futur antérieur

rrâjë-a: racine

mbaresë-a: terminaison

parashtrim-i: préfix

prapashtim-i: suffix

ndajfolje-a: adverbe

ndajfolje vendi: adverbe de lieu

ndajfolje kohe: adverbe temps

ndajfolje mënyre: adverbe mode

ndajfolje sasije: adverbe quantité

ndajfolje pohi: affirmation

ndajfolje mohi: régation

parafjalë-a: préposition

lidhëzë-a: conjonction

pasthirrmë-a: interjection

piksim-i: ponctuation

pikë-a: point[3]

presë-a: virgule

pikë-presë-a: point-virgule

pikë-pyetës-i: point d’intérrogation

pikë-habitës-i: point d’admiration

kllapë-a: parenthése

shquanjës-i: guillements

shqymë-e: élision

brendi-ja: contenu

shqymës-i: apostrophe

vizë: trait d’union[4]

shkalla sipërore përkitse: superlatif rélatif

shkalla sipërore e kputun: superlatif absolu

numrorë-t: numèraux

themelorë: cardinaux

rendorë: ordinaux

emna numrorë (njishi, etj): nomina numerales

folje e rregullshme: verbe régulier

e parregullshme: irrègulier

lakim-i: dèclinaison

me lakuem: décliner

zgjedhim-i: conjugaison

me zgjedhuem: conjuguer

me përkufizuem: définir

përkufizim-i: définition

përkufizisht: definitivement

kryetingull-i: Anlaut = suono iniziale

mestingull-i: Inlaut = suono medio

fundtingull-i: Auslaut = suono finale

veta e parë: premiére perronne (!)

veta e dytë: deuxiéme …

veta e tretë: troisiéme

vehte-ja: se ipsum, soi-méme

emën sendi: nom concret

emën kuptimi: nom abstrait

i përveçëm: propre

i përgjithshëm: commun

përmbledhës: collectif

pjesët e ligjëratës: les parties du discours

pjesë të ndërrueshme: parti variables

kryefjalës: sujet[5]

kallzues-i: praedicatum

emnuer: nominale

foljuer: verbale

cilsuer-ori: attribut

ndajshtim-i: apposition

plotës-i: complément

kundrinë-a: objet

kundrinë e drejtë: complément direct

kundrinë e shdrejtë: complément indirect

fjali e thjeshtë: proposition simple

fjali e përngjitun: proposition composé

e përzieme: complexe

parë a e pavarme: principaleou, indépendente

e dytë a e varme: secondaire ou dèpendente

pohore: positive

mohore: négative

pyetse: interrogative

fjali dishrore: proposition optative

e ndërmjetme: incidente

me ndërtim të drejtë: construction directe

me ndërtim të shdrejtë: construction indirecte

ligjëratë e drejtë: discours direct

ligjëratë e shdrejtë: discours indirect

me diktuem: dicter

me hartuem: composer

hartim-i: composition

diktim-i: dicté

prejardheje: dérivation

arithmetikë-a: arithmetique

numër-i: nombre

shifrë-a: chiffre

me njehun: conter; zählen

me numruem: conter; zählen[6]

me llogaritun: calculer, rechnen

llogari-ja: calcul, Rechnung

njisí-ja: unité

veprim-i: opération

mbledhje-a: addition

edhe: plus

pa: minus

i mbledhshëm: summandus

shumë-a: somme

hekje-a: soustraction

i voglueshëm: minuendus, soustracteur[7]

i hekshëm: subtrahendus sottraendo

mbetje-a: reste

shumim-i: multiplication

bâtuer-ori: facteur

shumuer-ori: multiplicateur

i shumueshëm: multiplicant

produkt-i: produit

herë-a: X

ndamje-a: divizion

ndamës-i: diviseur

i ndashëm, a, i ndarshëm: dividant, divisible

ndashmi-ja, a ndarshmi-ja: devisibilité

saherës, i: quotient

thyesë-a: fraction

thyesë e përgjithshme: fr. ordinaire

thyesë dhjetore: dècimale

e thjeshtë: simple

e pathjeshtë: composé

thyesë-e përzieme a e përierë: fr. composé

numëruer-ori: numerateur

emënuer-ori: dénominateur

vija thyesore: ligne de fraction

thyesë periudhike e thjeshtë,

thyesë periudhike e pathjeshtë

mâ i madhi ndamës i përbashkët: le plus grand commun diviseur

mâ i vogli shumuer i përbashkët: le plus petit commun multiple

mbë: sur

rrâjë-a: racine

fuqi-ja: puissance[8]

katrore-ja: carré

kubike-ja: cubique

sistema metrike: systéme métrique

shumfish-i: multiple

pëmbyllje-a: conclusion

përpjestim-i: proportion

i-e-të përpjestueshëm: proportionne

përpjestueshëm: proportionnellment

përkrahje-e ase raport-i rapport rregulla e treshit: régle de trois

kamatë-a ase uzurë-a: intérêt

përqind-i: le pourcent (fr.) Prozent (gj)

kryegjâ-ja ase krenë-t: capital

kohë-a: temps

afat-i: terme, délai; Zeitraum (gj)

shkont-i: éscompte

përlidhje-a: alliage (fr.), die Legierung

trazyrë-a ase trazim-i: mélange, Mischungsrechm(!)ung (gj)

rrotull-i: cecle (fr.) Kreis (gjerm.)

rreth-i: circonférence (fr.) Unfang (!)

përshkruer-ori: diamétre

terthore-ja: diagonale

vijë e drejtë: ligne droíte

vijë e thyeme: ligne coube

vijë e përzieme: ligne mixte

vijë orizontore: ligne horizontale

vijë pingultë: ligne verticate (!)

vijë e pjerme: incliné

kulmore: perpendiculaire

vijë paralele a e palardhëtë: ligne paralléle

vijë e avitëshme: ligne convergente

vijë e shmangëshme: divergente

vijë bashkërendunë: ligne concurrente

vijë e përkufizueme: ligne défini[9]

vijë e papërkufizueme: ligne indéfini

skutë e drejtë: angle droit, Rechter Winkel,

e plotë: Voller

ngushtë: aigu, Spitzer

e hapët: obtus, Stumfer.

ndeme a e nderë: angle étendu, Gestreckter Winkel

kryesore: angle complèmentaire

shtesore: supplémentaire

e përmbrendshme: interne

e përjashtme: externe

përkundërtë: gegwiukal (!)

njianëshme: anwinkel

përbrinjët: Nebenwinkel

kulmore: Scheiten Winkel

vij e kijthët: ligne secante; Transversale (gj)[10]

Verejtje – Skâjet teknike të vendosuna në Kongres të Lushnjës janë gjâna për t’u biseduem e për t’u rrahun prap; prandaj disa nga kto undryshuen pas bisedimesh e të rrahuna mendimesh.[11]

Fakti që frengjishtja përdorej si gjuhë referenciale nga studiuesit shqiptarë nuk është surprizë në vetvete, po të kemi parasysh të gjitha zhvillimet intelektuale shqiptare deri në atë kohë, por sidomos gjatë shekullit XIX. Kjo tendencë e përdorimit të frengjishtes si lingua franca është shumë më e vjetër në fakt, e documentohet që në mesjetë. Nuk është vetëm krijimi i Mbretërisë së Arbërisë (Regnum Albaniae)nga francezi Karl I Anzhu më 21.02.1272, dhe ekzistenca e një administrate franceze në trojet shqiptare që në atë kohë, ajo që e përligj gjuhën franceze në territoret shqiptare, sidomos si gjuhë të elitës. Në një letër, më saktë traktat, të dalë nga kancelaria anzhuine e Karlit II Anzhu, letër kjo e shkruar në frengjishtmë 18 tetor 1305,[12]jepet edhe arsyeja se përse në vend që të shkruhej në latinisht siç ishte normale për kancelarinë anzhuine, kjo letër është e shkruar frengjisht. Në letër thuhet që kërkesa për të përdorur frengjishten kishte ardhur nga konti iQefalonisë “sipas zakonit të baronëve frëngë në More për të shkruar në frengjisht.[13]

Megjithatë për të parë se përse ka ndodhur ndryshimi i gjuhës referenciale nga latinishtja gjatë Kongresit të Lushnjës, në frengjishte në botimin dhe përhapjen e fjalëskajeve pas Kongresit të Lushnjës, sigurisht që duhet të shohim profilin e pjesëmarrësve në Kongres dhe të vendimmarrësve për zbatimin e vendimeve të Kongresit. Gjithsesi më poshtë po japim fjalëskajet me referenca në latinisht, ashtu siç janë vendosur në ditët e Kongresit.

PROTOKOLL[14] mbi mbledhjen e IItë qi u mbajtë sod më orën 4 mbas dreke, tue qenë pranë këta zot.: Z. Fekeçi, Kandili, Mborja, Pluca, e Mikeli, Belkameni e Margjini.

Urdhëni i ditës në këtë mbledhje qene “fjalëskajet” (termina teknika (!)) të gramatikës edhe me shumësi xanësh u vendos qi sod e mbrapa në të gjitha shkollat kombtare të përdoren këto fjalëskaje:

gramatikë = grammatica (lat.)

fjalim-i = proposition

fjalë-a = verbum

rroké-ja = sillaba

zâ = (vox), suonus

zanore = vocalis

bashkzanore = consonans

germë-a = littera

dyzanore = diphtongus

emën = substantivum

nyje – nyja[15] = articulus

gjini = genus

mashkullore = masculinum

femnore = femmininum

astjatër = neutrum

numër = numerum

njêjës-i = singular

shumës-i = plural

i caktuem = determinativum

i pacaktuem = indeterminativum

lakim = declination

rasë-a = casus[16]

emnore = nominativum

gjinore = genitivum

dhânore = dativum

kallxore = accusativum

thirrore = vocativum

vendore = locativum

rrjedhore = ablativum

mbiemër = adjektivum (!)

pohenik = positivus

krahanik = comparativus

sypërnik = superlativus

përemni = pronomen

vetëtuer = personales pron.

zotnuer = possessivum pron.

diftuer = demostrativum pron.

pyetuer = interogativum pron.

permenduer = relativum pron.

sasuer = quantitativum pron.

bredhuer = reflexivum pron.

i paskajuem = indefinitivum pron.

njenitjetruer[17] = reciprocum pron.

Në mbledhjen e IIItë qi dot mbahet të hanen më 16 të k.m. në orën 7 para dreke u vendue qi të vijoj urdhëni i ditës i mbledhjes së IItë.

Mbledhja u mbyll në 7 ½ h mbas dreke.

Lushnje, 15/VIII-1920. Kryetari (firma) Z. Fekeçi

Ocular, Protokollist:

(firma) Ndue, Palucaj, Belkameni, Kondili, Mborja, Kole Margjini

PROTOKOLL[18] mbi mbledhje të III, qi u mbajtë sot m’orën 9 para dreke tue qenë pranë Z Fekeçi, Aleks. Xhuvani, Nd. Paluca, G. Mikeli, Ahmet Gashi, Ismail Anamali, Mborja, Kondili, Bellkameni, Papapano, Margjini, Pogoni e Ilia Dilo.

Mbassi në mbledhjet qi u mbajtne më 15.VIII.1920 nuk kishin arrijtë edhe mist e kongresit nga Elbasani e Gjinokastra (është zhgarravitur fjala: e Berati), u pá me udhë qi të ju këndohet, Zotnive t’ardhun rishtas, protokolli i dy mbledhjeve qi u mbajtnë me 15 të këtij moji para dreke e mbas dreke; gjith ashtu u pa edhe e nevojshme qi të këndohen shkresat e Ministrís i arësimit tue i përkrahë këto njenen me tjetrën.

Me gjithë se Ministrija e Arësimit e kish emnue për kryetar të kongresit Z. Xhovanin, Z. E tij nuk desht qi të prishet vendimi i bâm në mbledhje të parë, por kërkoj qi si kryetar i kongresit të mbesi prap Z. Çekezi.

Misët e ardhun rishtas kërkuen vetëm, qi fjalë-skâjet e gramatikës, qi ishin caktue në mbledhje të II, të shqyrtoheshin edhe nji herë, prej të cilave u qortuen këto fjalë qi këtu poshtë ndjekun:

fjalí -a = proposition

tingëll-i = suonus

zânore-ja[19] = vocalis

bashktingllore-a = diphtongus

shkroje-a = grafi, Schreibart

asjetër = neutrum

i shquem = determinativum

i pashquem = indeterminativum

shkalla pohore = positivum

shkalla krahasore = komparativum (!)

shkalla syprore = superlativum

përémër vetuer = personale pronomen

përémër pronuer = possesivum pronomen

përémër njanitjetruer = reciprokum[20] pronomen.

Në mbledhje të IV qi do të mbahet të hanën me 16 të k. m. m’orën 3 mbas dreke u vendue qi të víjoj urdhni i ditës i mbledhjes së III.

Mbledhja qi kishte fillue m’orën 9 para dreke u mbyll m’orën 11.

Lushnje, 16.VIII.1920. Kryetar: (firma) Fekeçi

Antar Protokollist

Kolë Margjini

Aleksandër Xhuvani (dhe kanë firmosur edhe Ndue Paluca, Dilo, Papapani, Cana, Anamali, Ahmet Gashi, Mborja, Kondili, …)[21]

PROTOKOLL[22] mbi mbledhje të IV qi u mbajtë sot m’orën 3 mbas dreke, në të cilën muerën pjesë të gjithë kongresistët qi u përmendnë në mbledhje të III.

Në këtë mbledhje vijoj urdhni i ditës i mbledhjes së III, tue vazhdue mâ tutje në caktim të fjalëskâjeve gramatikore. Fjalëskâjet gramatikore qi u caktuen në ketë mbledhje janë këto:

folje-a = verbum

formë – a = forma

veprore = activum

pësore = passivum

kalojse = transitivum v.

skalojse = intransitivum v

pavetore = impersonalis

mënyrë = modus

diftore = indicativum

lidhore = coniunctivum

urdherore = imperativum

dishrore = optativum

kushtore = condicionalis

habitore = admirativum

paskâjore = infinitivum

pjesore = participum

përcjellore = gerundium

kohë = tempus

e tashme = praesens (unë kam, jam)

e shkueme = passaturs

e pritme = futurum

e pa kryeme = imperfectum (mëishe, kishe)[23]

e kryeme = perfectum (unë jam qenë)

e kryeme e thjeshtë = aoristum (unëkjeçë)

e kryeme e plotë = plus-quam-perfect (unë kam pasë qenë)

e kryeme e parashkueme = (unë kish jem pasë qenë)

e kryeme e tejshkueme = unë pata qenë, pasë)

e pritme e thjeshtë = futurum

e pritme e plotë = futurum exactum

rrâjë-a = radix

mbaresë -a = desinens

parashtim -i = praefix

mbrapashtim -i = sufix

ndajfolje = adverbum

parafjalë -a[24] = praeposition

lidhce -a[25] = coniunction

piksim -i = inter-punction

pikë -a = punctum

presé -a = virgula

piképresë -a = punctum virgula

dy pika = punctum duplum

pikëpyetës -i = interogativum

pikëhabitës -i = admírativum

kllapë -a = parantesis

shquanjës – i = (“….”)

ndajfolje I vendi

II kohe

III mënyre

IV sasije

V a) pohi b) mohi c) dyshimi[26]

Përmbajtja e plotë të protokolleve do të jepet në botimin e plotë të këtij shkrimi si punim shkencor, por disa nga pyetjet që vlejnë të përmenden në lidhje me këto dokumente duhet të hedhin dritë mbi aspekte të formimit të shkollave tona që ndoshta duhet të rishikohen nga një këndvështrim tjetër në të ardhmen. Siç duket nga fjalëskajet e huazuara në këtë Kongres, gjuha shqipe është dashur t’u nënshtrohej kallëpeve ekzistuese të studimit të një gjuhe, siç ishte frengjishtja, respektivisht latinishtja. Edhe pse gjuha shqipe është gjuhë indo-evropiane, duhet pasur parasysh që ajo nuk është gjuhë neo-latine, kështu që jo të gjitha aspektet e shqipes mund të trajtohen mirë me këtë lloj korrnize gjuhësore.

Për ta ilustruar këtë do të sillja rastin e gjatësisë së zanoreve në shqip që janë të ndryshme nga theksi, të cilin jemi mësuar të përdorim më shumë në shkolla. Nga gjatësia e zanoreve varet shumë përdorimi i saktë i zanores -ë në fund të fjalës, sidomos për të formuar shumësin. Po të marrim p.sh. rastin e fjalës gur dhe gurë, të dyja e kanë theksin mbi zanoren -u-, por po të kemi parasysh që në rastin e parë zanorja -u- është e shkurtër e në të dytin është e gjatë, atëherë është e lehtë të kuptojmë se përse duhet zanorja -ë në fund. Raste të tilla ka shumë në gjuhën shqipe: shok/shokë, punëtor/punëtorë, shqiptar/shqiptarë, qen/qenë (kam qenë), plak/plakëe shumë e shumë të tjera, të cilat shpjegohen vetëm me gjatësinë apo shkurtësinë e zanores, siç njihet gjerësisht në gjuhën hungareze edhe pse nuk është gjuhë indo-evropiane, dhe jo me theksin e zanores siç prezantohet në gjuhët indo-evropiane.

Po kështu p.sh. po të shohim rasën thirrorenë shqip, vëmë re që ajo është akoma mjaft dinamike në shqip, edhe pse ajo është e reduktuar në gjuhët e tjera indo-evropiane. Në shqip, thirrorja madje ka edhe gjini dhe numëer, që vazhdon të përdoret aktivisht (oj, moj, or, mor, ore, more, etj.) dhe që janë pasuri gjuhësore karakteristike për shqipen, e që nuk kanë ekuivalentim të saktë në gjuhët latine. Po kështu, mënyra sesi studiohen rasat vazhdon të jetë mënyra klasike e mësimit të latinishtes, ku gjinorja vjen pas emërores, ndërkohë që në Evropën Perëndimore latinishtja studiohet në formë më të thjeshtuar dhe efikase, duke e vendosur kallëzoren menjëherë pas emërores, për shkak të ngjashmërisë së madhe që kanë këto dy rasa. Shumë çështje të tjera gjuhësore do të adresoheshin më mirë, nëse do të kihej parasysh që shqipja nuk mund të hyjë plotësisht në kostumin që i është prerë, por studimi i saj përtej këtij kostumi do t’i jepte asaj një frymëmarrje tjetër. /Dielli/

Referenca

[1]Kumtari Arsimuer: Revistë Pedagogjike-Arsimore, Gjuhësore Letrare e Kritike që filloi të botohej një herë në muaj që nga marsi i vitit 1921 prejKëshilli t’Epêr Arsimuer në Tiranë. https://bibliotekadigjitale.bksh.al/iiif/…

[2] Me këtë rast falenderoj Arvenola Gjatën për ndihmën që më dha për t’i nxjerrë skanimet e këtyre protokolleve nga Arkivi i Muzeut të Kongresit Arsimor të Lushnjës.

[3]Kumtari Arsimuer: Revistë Pedagogjike-Arsimore, Gjuhësore, Letrare e Kritike, del një herë në muaj në gjuhën shqipe (Tiranë, nr. 1, 1921), 11.

[4]Po aty, f. 11.

[5]Kumtari Arsimuer: Revistë Pedagogjike-Arsimore, Gjuhësore, Letrare e Kritike, del një herë në muaj në gjuhën shqipe (Tiranë, nr. 2, 1921),33.

[6] Po aty, f. 34.

[7]Kumtari Arsimuer: Revistë Pedagogjike-Arsimore, Gjuhësore, Letrare e Kritike, del një herë në muaj në gjuhën shqipe (Tiranë, nr. 3, 1921), 37.

[8] Po aty.

[9]Kumtari Arsimuer: Revistë Pedagogjike-Arsimore, Gjuhësore, Letrare e Kritike, del një herë në muaj në gjuhën shqipe (Tiranë, nr. 3, 1921), 38.

[10]Po aty, 39.

[11] Po aty, f. 11.

[12] Kjo letër jepet për herë të parë nga Andreas Kiesewetter, “Il trattato del 18 ottobre 1305 fra Filippo I di Taranto e Giovanni I Orsini di Cefalonia per la conquista dell’Epiro,”in Archivio storico pugliese XLVII (1994): 177–213.

[13]Apendiksi 2 te Kiesewetter,”Il trattato,”207-212.

[14] Arkivi i Muzeut të Lushnjës. Ky protokoll fillon në faqen 3.

[15] Fjala nyja është shtuar më vonë nga një dorë tjetër dhe me ngjyrë blu të çelët.

[16] Këtu fillon faqja 4 e procesverbalit.

[17] Shkronja -t- e parë duket sikur është fshirë duke e bërë këtë fjalëskajore të duket si “njenijetruer”

[18] Arkivi i Muzeut të Lushnjës. Ky protokoll fillon në faqen 5.

[19] Fjala ‘zanore’ është shkruar nga një dorë tjetër dhe është me ngjyrë të zezë.

[20] Shkronja k që është gabim në latinisht, është korrigjuar me c sipër.

[21] Këtu mbaron faqja 6.

[22] Fillon në faqen 7.

[23] Mbaron faqja 7.

[24] Një dorë tjetër ka shtuar -s në fund të fjalës dhe -i duke e bërë fjalën të duket: parafjalës, -i.

[25] Me laps është bërënjë korrigjim mbi -c, duke e bërë fjalën të duket: lidhëse

[26]Këtu mbaron faqja 8.