Me një përvojë dhe eksperiencë 30 vjecare si përfaqësues i komunitetit shqiptar në Itali, i përkushtuar në temat sociale, Edmond Godo tashmë ka nënshkruar kandidaturën për Këshillin Bashkiak të Komunës së Romës. Në data 3-4 tetori Godo kandidon në listat e Partisë Demokratike në Romë. Në një intervistë ai tregon në detaje projektin e ri për vendin ku kandidon.
Edmond Godo, si vendosët të kandidoni për këshillin bashkiak në radhët e PD?
Unë kam qenë në Partinë Demokratike që nga themelimi i saj dhe në zgjedhjet parësore të vitit 2007 isha në listën Demokratike për Enrico Letta. Unë jam një anëtar i regjistruar i klubit Esquilino, zona ku unë jetoj dhe Partia Demokratike është si një shtëpi për mua, edhe nëse “boshti” është zhvendosur shumë vitet e fundit. Zgjodha Partinë Demokratike sepse është e vetmja parti që përfaqëson interesat e mia si qytetar i ri i Romës, emigrant, i rregullt, punëtor me kontribute INPS, etj. Të shkosh me të djathtën, nga ana tjetër, do të thotë të shkosh kundër interesave tona, për shembull: ligji Bossi-Fini është diskriminues, dekreti i sigurisë i Salvinit na konsideron një kërcënim për “sigurinë”; për të mos përmendur fushatat e tyre elektorale të cilat i shpallin luftë të huajve në përgjithësi, më të dobëtit dhe emigrantëve.
Përvoja ime e parë politike filloi në 2004 si këshilltar ndihmës në Bashkinë e Tretë dhe më pas si anëtar me origjinë shqiptare në këshillin e qytetit për përfaqësimin e komuniteteve të emigrantëve në Romë, të dyja përvoja të drejtpërdrejta politike që bënë të mundur kandidimin tim sot.
E vërteta është se ndihem dëshmitar i një epoke që ka parë dy sisteme shumë të ndryshme, kam jetuar gjysmën në komunizëm dhe gjysmën në demokraci. Në të parën pashë vetëm bardh e zi, në të dytën shumë ngjyra por nëse gjërat nuk ndryshojnë, të gjithë jemi në rrezik të verbohemi.
Mund të them që kandidatura ime për Bashkinë është pjekur rreth një vit më parë kur takova Rolando Galluzi (ish nënkryetar i Bashkisë III, tani në pension dhe shkruan libra), në San Lorenzo, në “Bar dei Belli”, kur ai më sugjeroi se kandidimi im do të kishte qenë një përgjigje e shkëlqyer për populistët. Mendova për një kohë të gjatë, pastaj vendosa, duke u nisur nga një propozim politik i bazuar në ndërgjegjësimin e nevojave reale të qytetit. Mora përsipër Rezolutën e Bashkisë së Romës nr. 66/2002 “Udhëzime për zbatimin e politikës në lidhje me multietnicitetin në qytetin e Romës”, të votuar pa asnjë votë kundër dhe ende në fuqi, që flet për transformimin multi-etnik dhe multikulturor (jo më shumë se emigracion i thjeshtë! )
Shqiptarët e Romës e dinë mirë për angazhimin tuaj ndaj komunitetit, në veçanti me Besën, për ngjarjet e ndryshme të organizuara ndër vite, dhe në veçanti për projektin e shkollës shqipe që po realizoni prej disa vitesh. Pse një italian duhet të shkruajë emrin tuaj në fletën e votimit?
Kontributet e mia për komunitetin shqiptar në Romë tregojnë pak për historinë time, kush jam dhe nga vij. Shtylla e kulturës sime është një dozë e madhe vullnetarizmi për të bërë atë që nevojitet dhe ndjenja e altruizmit të mbledhur në gjirin e traditës shqiptare.
Unë mendoj se kontributi në shkollën e gjuhës shqipe është shumë i vogël në krahasim me atë që jemi, por ndërkohë është një apel për komunitetin që të kuptojë se kjo është mënyra e vetme për të ruajtur identitetin tonë kulturor si popull edhe jashtë kufijve.
Për ta bërë këtë, ne gjithashtu kemi filluar negociatat për të hapur një zyrë tjetër në periferi të qytetit, ku banon pothuajse i gjithë komuniteti, por nevojitet kontributi i të gjithëve, ndërgjegjësimi dhe shumë vullnetarë. Përndryshe, për të realizuar një projekt afatgjatë mbi identitetin tonë, ka shumë vështirësi që lindin në një qytet si Roma, të rënduara nga fakti që unë e shoh komunitetin ende larg këtij apeli, edhe sepse nuk ka vende të përbashkëta te jemi bashke. Një zë i vetëm, një shoqatë nuk mjafton. Ne përpiqemi, por mbetet një sfidë e madhe!
Vota e italianëve? Po, shpresoj kështu, thjesht sepse po flas për rritjen e qytetit dhe jo vetëm për gjendjen e emigrantëve. Kjo është arsyeja pse unë mendoj se miqtë italianë votojnë për programin dhe jo për origjinën e personit. Pa një propozim të besueshëm, qytetari nuk voton.
Wshtë e nevojshme të kapërcehet ndjenja e inferioritetit të të qenurit pakicë për të cilën ne jemi 5 kandidatë të huaj dhe secili thërret vetëm komunitetet e veta për të votuar. Ky qëndrim i yni vetëm konfirmon se ka një ndarje të qartë midis të huajve dhe romakëve, ne dhe ata. Ne duhet të ngremë nivelin e propozimit drejt asaj politike që ka filluar t’i bashkojë të gjitha këto realitete. Nëse nuk filloni të njihni dhe komunikoni me ta, le të stimulojmë shpejt kushtet për të rritur paragjykimet.
Dhe “pakti im i integrimit” flet për këtë, për transformimin e komunitetit romak në një shoqëri multi-etnike dhe programi im si kandidat nuk është një përgjigje ndaj populistëve.
Cilat mendoni se janë problemet më të mëdha në Romë në lidhje me pritjen dhe integrimin?
Në Romë, si në të gjithë Italinë, ekziston SAI (Sistemi i Pritjes dhe Integrimit). Ky sistem është rreptësisht i rezervuar për mbajtësit dhe aplikuesit për mbrojtje ndërkombëtare dhe përjashton, duke i lënë ata në rrugë, çdo migrant tjetër pavarësisht nga nevoja e tyre. Edhe duke iu referuar vetëm kategorisë së emigrantëve të pranuar në pritje, ne e dimë se në vitin 2020 janë gjithsej 1,521 vende në dispozicion, nga të cilat, megjithatë, gjysma janë bosh. Pavarësisht kërkesës në rritje që ne e dimë se ekziston, në fund të vitit të kaluar vetëm 735 persona u mirëpritën në tërësi. Një situatë e turpshme e pritjes për të thënë të paktën, padyshim që ka një mungesë të plotë të njohurive për kërkesën për mikpritje në Romë dhe për këtë arsye aftësinë për të programuar aktivitetin e sistemit.
Akoma më e keqe është situata e integrimit, e cila sipas teorisë konsiston në bërjen e mundshme të pjesëmarrjes së qytetarëve emigrantë, të gjithë dhe jo vetëm atyre të pranuar në SAI, në të gjithë jetën e zakonshme dhe të jashtëzakonshme të territorit romak. Institucionet e qytetit kanë ndaluar qasjen në shërbimet për përfshirjen sociale, të cilat edhe pse të rëndësishme, nuk parashikojnë ndonjë pjesëmarrje aktive nga ana e emigrantëve dhe shkarkimet nga emigrantët përgjegjësinë e kompensimit individual për mungesën e një rruge pjesëmarrjeje. Mjeti kryesor për kryerjen e procesit të integrimit është ndërmjetësimi ndërkulturor, jo vetëm midis operatorëve italianë dhe përdoruesve të emigrantëve, por edhe në marrëdhëniet me komunitetet e emigrantëve, mirëpo, përveç disa zyrave komunale kjo praktikë nuk merret parasysh në planifikimin institucional dhe gjithashtu në shëndetësi është e pamjaftueshme për të plotësuar kërkesat e qytetit. Vetëm ndërhyrja evropiane, disponueshmëria e Sektorit të Tretë dhe vullneti i mirë personal i operatorëve individualë na pengon të shohim vrimën që mungesa e ndërmjetësimit ndërkulturor gërmon gjithnjë e më shumë në integrim.
A mund të shpjegoni Romën tuaj multi-etnike dhe cilat janë pikat kryesore të “Paktit për integrim” për ta realizuar atë?
Roma ime multietnike dhe multikulturore është ajo e të gjithë romakëve, e atyre mbi 2.800.000 njerëzve që jetojnë në qytetin tonë dhe që përjetojnë ndërkulturë çdo ditë duke bashkëvepruar kudo dhe në mënyrë të vazhdueshme me atë së paku 13% të qytetarëve me origjinë emigrante, të cilave duhet shtuar ata që kanë fituar nënshtetësinë dhe që në atë moment zhduken nga zyra e regjistrit. Thesht Roma e 180 bashkësive me origjinë të ndryshme kulturore, e martesave të përziera në rritje, e njëqind mijë fytyrave të reja të fëmijëve dhe adoleshentëve që popullojnë shkollat romake, e thekseve të shumta gjuhësore që dëgjojmë në stacionet e benzinës, në bare, midis bashkëpunëtorëve vendas, kopshtarëve, muratorëve, në fshat. Por mbi të gjitha Roma multietnike dhe multikulturore e Romakëve, e të gjithë Romakëve, është ajo e padukshmja, e reja me origjinë të ndryshme kulturore që përballen me njëri -tjetrin në familje të reja, ndoshta në diversitetin fetar, të dinamikës së rritjes së identitetit të fëmijëve, të diskriminimit zvarritës., identitetin dhe vlerën e fëmijëve të multietnicitetit, ndoshta ngjarje të vogla të muzikës së re, artit, kinevideos, festivaleve, festave kombëtare. Kjo është Roma e re multietnike dhe multikulturore të cilën qytetarëve u mungon panorama dhe për këtë arsye nuk mund ta vlerësojnë.
Integrimi bëhet në dy, kështu që projekti i parë është që të sigurojë territorin romak një observator, i cili nuk ekziston tani, i cili i ndërgjegjëson qytetarët për territoret që bëhen multietnike dhe multikulturore dhe për institucionet se si t’i menaxhojnë ato politikisht dhe administrativisht. Në bazë të njohurive të reja të domosdoshme, projekti i dytë: krijimi i një Komisioni të ri të Përhershëm të politikave të Këshillit Bashkiak të multietnicitetit dhe multikulturalizmit, i cili është përgjegjës për përgatitjen e një programi ndër-departamentesh të komunikimit me median dhe qytetarët që transmeton bashkëjetesës reale, të përbashkët dhe jokonfliktuale të ndërsjelltë multietnike dhe multikulturore. Për ta përfunduar këtë, projekti i katërt: krijoni dhe organizoni një vend dhe një aktivitet strukturor të ndërveprimit midis udhëheqjeve të reja multietnike dhe multikulturore të lindura tani dhe zyrës evropiane të planifikimit të Komunës. Roma ka ndryshuar dhe do të vazhdojë të ndryshojë dhe Bashkia duhet ta pajisë qytetin me mjetin kryesor për të shoqëruar ndryshimin: agjencinë e shërbimeve të përziera ndërmjetësuese ndërkulturore publike-private, e cila nga njëra anë garanton territorin e përgatitur ndërmjetësues ndërkulturorë dhe nga ana tjetër parandalon ajo nga konkurrenca e tregut midis prodhuesve të shërbimeve të ndërmjetësimit ndëshkon ndërmjetësuesit individualë ndërkulturorë, duke ulur cilësinë e shërbimeve dhe shpërblimin relativ.
Për qytetarët shqiptarë dhe komunitetet e huaja në përgjithësi, çfarë dëshironi të bëni?
Unë jam i bindur se diçka nuk mund të bëhet për komunitetet e emigrantëve pa përfshirë edhe romakët italianë, ky është kuptimi i “Paktit tim për Integrim” që unë do të doja që komunitetet e emigrantëve dhe komunitetet romake të punojnë së bashku për t’i bërë të gjithë të ndihen më mirë! Prandaj do të doja të ndihmoja Komunën të planifikonte kontratat e saj operacionale: me shtetas të huaj, domethënë transparencë, kuptueshmëri dhe besim reciprok; me qytetin ose multietnicitetin dhe zhvillimin në përmirësimin e punësimit, në ndërkombëtarizimin e prodhimit, në ndërkombëtarizimin kulturor; me të gjithë qytetarët ose jetueshmërinë e qytetit multi-etnik, që do të thotë dukshmëri e multietnicitetit dhe multikulturalizmit, mundësi të barabarta, mosdiskriminim, cilësi të shërbimeve.
Së bashku me kontratat do të doja të isha në gjendje të bëja diçka për të cilën më intereson vërtet: rritja e udhëheqjes së të rinjve të trajnuar në Romën ndërkulturore, si protagonistë të çmuar dhe të pashembullt në dispozicion të mirëqenies së qytetit. Multietniciteti, multikulturalizmi, ndërmjetësimi ndërkulturor përbëjnë vizionin e së ardhmes së një qyteti kozmopolit që Roma mund të ketë akoma kohë të bëhet./Shqiptari i Italisë/
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.
