INTERVISTA/ Shkrimtari shqiptar nis prezantimin e librit “Il Pane” në Arco

E martë, 7 Maj, 2024
E martë, 7 Maj, 2024

INTERVISTA/ Shkrimtari shqiptar nis prezantimin e librit “Il Pane” në Arco

Disa ditë më parë pata kënaqësinë e madhe të takoja Klaudio Findiku, një shkrimtar shumë i ri me origjinë shqiptare i cili ka 12 vjet në Itali.

M’u deshën disa minuta për të kuptuar inteligjencën e tij të freskët dhe ndjeshmërinë e vërtetë dhe të sinqertë.

Klaudio, vetëm 26 vjeç, ka shkruar tashmë tre libra në gjuhën shqipe, të cilat zbulojnë një dashuri të thellë për tokën e tij të lindjes dhe një ndjenjë të fortë mirënjohjeje ndaj popullit të tij.

Ai kohët e fundit shkroi librin e tij të parë në italisht, kushtuar bukës, një ushqim që gjatë shekujve dhe mijëvjeçarëve ka bashkuar histori dhe qytetërime të ndryshme.

Ai e bëri atë me origjinalitet dhe qartësi ekstreme. Në fund të fundit, Buka bashkohet, kërkon aftësi dhe durim për ta bërë këtë, jep gëzim dhe kënaqësi në banket, shoqëron çdo pjatë me shijen më të madhe.

Libri do të prezantohet nga Klaudio së shpejti në më shumë vende të Trentino, duke filluar me Arco -n e tij të premten e ardhshme 27 Gusht.

Klaudio, ju keni lindur në Durrës, një qytet që simbolizon shpresën dhe lirinë për shumë shqiptarë. Ju nuk kishit lindur ende, por ju e njihni shumë mirë historinë e viteve ‘90. Cilat mendime dhe emocione lindin tek ju?

“Ndihem shumë me fat që kam lindur në Tokën e Shqiponjave, sepse vetëm shqiponjat mund të fluturojnë lart. Ishte përsëri në 2009 kur ishte koha për të hyrë në tokën italiane pas vitesh që babai im jetonte në Riva del Garda, kështu që familja jonë u mblodh më 14 korrik 2009.

Nuk ishte e lehtë të integrohesha në një shoqëri që nuk e njihja, dhe për më tepër, as nuk dija të flisja gjuhën italiane.

Më kujtohet dita e parë e shkollës kur shokët e klasës sapo mësuan se isha shqiptar më lanë në një cep dhe nuk më flisnin për javë e javë, u ndjeva i përjashtuar, por pavarësisht kësaj arrita të përmirësoja veten dhe integrohem shumë shpejt duke mësuar gjuhën në vetëm tre muaj.

Kështu ata më zgjodhën mua si përfaqësues të klasës së tyre më pas. Në Itali isha në gjendje të integrohesha me shoqërinë pavarësisht faktit se disa gjëra edhe sot nuk mund t’i pranoj, por falë integrimit pata kënaqësinë të isha aktiv në shoqërinë Trentino përmes projekteve të ndryshme dhe të isha pjesë e shoqatave të ndryshme vullnetare dhe të solidaritetit ndërkombëtar. Udhëtimi im zgjati një kohë të shkurtër dhe shumë sakrifica. Por mësova shumë: si ta vlerësoj dhe kuptoj jetën dhe si të integrohem në një shoqëri ndërkulturore duke qenë pjesë e një përfshirjeje të gjerë dhe të mos pranoj përjashtimin nga një shoqëri. Sot, falë gjithë kësaj, ndihem shumë i nderuar dhe krenar kur në Arco shumë më përshëndesin dhe më urojnë për atë që kam bërë. Kam mësuar se ajo që është e rëndësishme është ajo që bëni për komunitetin tuaj. Unë do të vazhdoj të jap kontributin tim në atdheun e birësuar, siç e quaj Trentinon.

Ju jeni 26 vjeç dhe keni qenë në Itali dhe Trentino për 12 vjet. Kur lindi tek ju fuqia e të shkruarit? Na tregoni shkurtimisht edhe për librat tuaj të parë të shkruar në gjuhën shqipe.

Forca për të shkruar ka lindur rastësisht. Në Shqipëri kisha luajtur piano, tastierë dhe fizarmonikë që kur isha 8 vjeç. Një ditë, ndërsa isha shumë i lodhur duke mos qenë në gjendje të kuptoja mentalitetin këtu në Trentino dhe u ndjeva pak i përjashtuar, ndërsa po luaja një këngë, fjalët e para dhe rimat e para filluan të formohen në mendjen time. Ishte në Nëntor 2009, kur mora një laps dhe një letër dhe shkrova poemën e parë në një fletë të bardhë letre. Iu kushtua Shqipërisë sime të dashur, sepse vetëm kur je larg tokës dhe të afërmve të tu, të mungon vendlindja, ndjen mungesën e ajrit, të mungojnë edhe ata gurë që të lëndojnë kur je fëmijë. Dhe ishte rastësisht që fillova të shkruaj poezi. Të tjerë pasuan, deri në 1445 poezi të shkruara sot në shqip, 340 prej të cilave të botuara në katër libra në gjuhën shqipe: Mërgimtar në dhe të huaj 2015;Malli per vendelindjen time 2017; Copeza shpirti, 2018; Copeza shpirti-Vol. 2, 2019. 90% e poezive i kushtohen dashurisë për Shqipërinë time të dashur dhe më gjerë. Pastaj botova disa artikuj dhe teza me të cilat mora pjesë në gara të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare, duke fituar disa çmime dhe duke qenë pjesë e disa antologjive. Më 15 qershor 2021, libri im i parë në italisht i titulluar “IL PANE” doli nga shtypi.

Ju keni qenë shumë aktiv që në fillim. Ju e keni kuptuar rëndësinë e dijes dhe vlerën e takimit midis kulturave të ndryshme. Ju keni krijuar “Shoqatën Shqipet”, kuptimi i së cilës është “Shqiponja”, simbol i lirisë dhe forcës, si dhe i Shqipërisë suaj.

Nga forcat e rrethanave ndjeva një thirrje nga lart dhe nga thellësia e shpirtit tim. Ndjeva se duhej të isha aktiv për shoqërinë në të cilën jetoja. Që në ditët e para në Itali iu bashkova shoqatës “Aquila” në Arco, duke qenë pjesë e shkollës shqipe të qytetit Arcense, dhe më pas u bëra nënkryetar i shoqatës “Rinia” në Riva del Garda. Më 28 Nëntor 2015, së bashku me djem dhe vajza të tjerë në Trentino, krijova organizatën vullnetare “Shqipet” Onlus. Një shoqatë që do ta mbaj gjithmonë në zemrën time, me të cilën kemi bërë shumë projekte domethënëse, të gjitha të përqendruara në komunitin tonë. Ne kemi qenë një urë që ka bashkuar kultura të ndryshme, kemi qenë në gjendje të rrisim territorin dhe më gjerë. Filluam me nisma më të rëndësishme, të tilla si një turne bamirësie i futbollit për amatorë, më shumë mbrëmje bamirësie, ne e bëmë Galerinë Segantini në Arco të arritshme për të verbërit dhe ata me shikim të kufizuar, ne planifikuam takime ndërgjegjësuese për shumë prekëse dhe lajme me disa institute në Trentino, ne kemi ndihmuar njerëzit në vështirësi dhe shumë më tepër. Ky është një vit në të cilin kemi edhe zgjedhjet për bordin e ri dhe përfitoj nga ky rast për t’i uruar fat të mirë bordit të ri në këtë udhëtim dhe të falënderoj të gjithë ata njerëz që në këto njëmbëdhjetë vjet vullnetarizëm më kanë mbështetur dhe vlerësuar gjithmonë për atë që bëra. Para së gjithash familja ime që ka qenë gjithmonë pranë meje ”.

 E di që ju e doni poezinë. Çfarë do të thotë për ju?

Poezia është një formë arti plot dashuri. Poezia do të thotë gjithçka për mua, sepse brenda saj ka kuptimin e vërtetë të dashurisë dhe jetës. Të bësh poezi është të shprehesh ndaj të tjerëve përmes lojës së fjalëve dhe rimës. Në poezinë time rima është mbret. Një univers fjalësh të vendosura krah për krah krijojnë një vepër të re arti për fjalimin e dikujt. Kuptimi i fjalëve dhe poezisë është jeta, kuptimi i jetës është pafundësia. Sekreti qëndron në të kuptuarit, kështu që poema është e thjeshtë dhe e kuptueshme nga të gjithë.

Kam para meje librin tuaj të fundit “Il pane”. I pari shkruar nga ju në italisht. Një pasazh gjuhësor, por jo vetëm. Buka bashkon historinë e të gjithë popujve të Tokës. Çfarë mesazhi dëshironi të lini për lexuesit me këtë libër tuajin të ri?

“Il pane” është libri im i ri që sapo ka dalë nga shtypi dhe është i pranishëm në botimet italiane. Një libër i ideuar dhe i shkruar tërësisht mbi një temë që bashkon të gjithë popujt e botës. Ne flasim për bukën. Është një libër i ndarë në dy kapituj: i pari është një enciklopedi e vogël dhe i dyti përmban receta të bëra gjatë studimeve të mia në institutin e hoteleve në Riva del Garda dhe gjatë punës në hotele të ndryshme. Nuk ishte e lehtë të arrihej në përfundim, edhe për faktin se argumentet janë të shumëfishta. Zgjodha më të rëndësishmen dhe të shkruar me thjeshtësinë e bukës. Kështu që ato mund të kuptohen nga të gjithë lexuesit. Ky libër është rezultat i vitit tim të tretë dhe të katërt të arsimit në Istituto Alberghiero del Varone. Unë u shtyva nga shikimi poshtë kur supermarketeve u mungonte maja, sepse të gjithë në atë periudhë të vështirë të jetës sonë donin të bënin bukë. Ky i fundit më shtyu më shumë për të shkruar këtë libër, i cili është i rëndësishëm për mua për disa arsye. Shpresoj se kam bërë një libër që mund të qëndrojë në mendjen e lexuesit dhe që lexuesi të ndihet rehat.

“Buka është kulturë, kultura është jetë.”

Ju jeni i ri Klaudio. Cilat janë projektet tuaja të ardhshme që dëshironi të ndiqni me aftësitë tuaja të të shkruarit?

Projektet janë të shumta. Me kalimin e viteve kam investuar shumë kohë në shkrim dhe poezi. E gjithë ajo kohë e investuar tani është në raftet e bibliotekës sime dhe pres të botohet. Fatkeqësisht, deri më sot, nuk jam i kënaqur me përvojat që kam pasur, sepse nuk ka pasur atë sinqeritet dhe atë qasje të sinqertë nga ana e botimeve italiane dhe shqiptare. Sot nuk kam ndërmend të investoj para për botimin e librave të tjerë, por as në kohë dhe përpjekje. Uroj që një ditë, kur të jem larguar, të gjithë librat e mi që presin të botohen të mund të merren dhe redaktohen nga dikush. Me pak fjalë, sot nuk kam dëshirë të vazhdoj të shkruaj, sepse i gjithë vullneti im i mirë është zhdukur në ajër për shkak të përvojave të këqija që kam pasur. Më vjen shumë keq t’i them gjërat ashtu siç janë, por ky është mendimi im .

Një mesazh të shkurtër por të përzemërt për t’ua besuar të rinjve shqiptarë që me të drejtë e duan atdheun e tyre dhe duan që ai të jetë gjithnjë e më i bukur dhe më i qetë.

Mesazhi im më i sinqertë është ai që i drejtoj të rinjve në përgjithësi: investoni kohën tuaj në kulturë dhe njohuri, bëni gjërat që doni, sepse vetëm në këtë mënyrë mund të kontribuoni për të pasur një shoqëri më të mirë dhe më të bukur. Bashkatdhetarëve të mi u dërgoj një mesazh paqeje dhe lumturie dhe, për më tepër, i ftoj ata të japin një shembull të mirë në këtë tokë që na ka mirëpritur, në mënyrë që të gjithë të dëshmojnë se janë një popull me vlera dhe kulturë të madhe, domethënë, një popull i ndryshëm nga ai për të cilin shpesh dëgjojmë sipërfaqësisht në TV. Një komunitet që rritet me vlera dhe jo me paragjykime. Dhe mbani mend gjithmonë gjuhën tuaj, origjinën tuaj, vlerat tuaja dhe madje edhe ushqimin tuaj. Jini krenarë që vini nga Toka e Shqiponjave.

Duke ju falënderuar Paolo për këtë intervistë të bukur, do të doja ta mbyllja me një citim nga vetja ime, duke shpresuar që të kem arritur kënaqësinë e lexuesit të dashur.

“Ne të gjithë jemi pelegrinë në këtë Tokë, por është e rëndësishme, si pelegrinë, të lini një shenjë se i keni vizituar këto vende, para se të shkoni”. /IIntervistoi: Paolo Farinati/

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.  

Disa ditë më parë pata kënaqësinë e madhe të takoja Klaudio Findiku, një shkrimtar shumë i ri me origjinë shqiptare i cili ka 12 vjet në Itali.

M’u deshën disa minuta për të kuptuar inteligjencën e tij të freskët dhe ndjeshmërinë e vërtetë dhe të sinqertë.

Klaudio, vetëm 26 vjeç, ka shkruar tashmë tre libra në gjuhën shqipe, të cilat zbulojnë një dashuri të thellë për tokën e tij të lindjes dhe një ndjenjë të fortë mirënjohjeje ndaj popullit të tij.

Ai kohët e fundit shkroi librin e tij të parë në italisht, kushtuar bukës, një ushqim që gjatë shekujve dhe mijëvjeçarëve ka bashkuar histori dhe qytetërime të ndryshme.

Ai e bëri atë me origjinalitet dhe qartësi ekstreme. Në fund të fundit, Buka bashkohet, kërkon aftësi dhe durim për ta bërë këtë, jep gëzim dhe kënaqësi në banket, shoqëron çdo pjatë me shijen më të madhe.

Libri do të prezantohet nga Klaudio së shpejti në më shumë vende të Trentino, duke filluar me Arco -n e tij të premten e ardhshme 27 Gusht.

Klaudio, ju keni lindur në Durrës, një qytet që simbolizon shpresën dhe lirinë për shumë shqiptarë. Ju nuk kishit lindur ende, por ju e njihni shumë mirë historinë e viteve ‘90. Cilat mendime dhe emocione lindin tek ju?

“Ndihem shumë me fat që kam lindur në Tokën e Shqiponjave, sepse vetëm shqiponjat mund të fluturojnë lart. Ishte përsëri në 2009 kur ishte koha për të hyrë në tokën italiane pas vitesh që babai im jetonte në Riva del Garda, kështu që familja jonë u mblodh më 14 korrik 2009.

Nuk ishte e lehtë të integrohesha në një shoqëri që nuk e njihja, dhe për më tepër, as nuk dija të flisja gjuhën italiane.

Më kujtohet dita e parë e shkollës kur shokët e klasës sapo mësuan se isha shqiptar më lanë në një cep dhe nuk më flisnin për javë e javë, u ndjeva i përjashtuar, por pavarësisht kësaj arrita të përmirësoja veten dhe integrohem shumë shpejt duke mësuar gjuhën në vetëm tre muaj.

Kështu ata më zgjodhën mua si përfaqësues të klasës së tyre më pas. Në Itali isha në gjendje të integrohesha me shoqërinë pavarësisht faktit se disa gjëra edhe sot nuk mund t’i pranoj, por falë integrimit pata kënaqësinë të isha aktiv në shoqërinë Trentino përmes projekteve të ndryshme dhe të isha pjesë e shoqatave të ndryshme vullnetare dhe të solidaritetit ndërkombëtar. Udhëtimi im zgjati një kohë të shkurtër dhe shumë sakrifica. Por mësova shumë: si ta vlerësoj dhe kuptoj jetën dhe si të integrohem në një shoqëri ndërkulturore duke qenë pjesë e një përfshirjeje të gjerë dhe të mos pranoj përjashtimin nga një shoqëri. Sot, falë gjithë kësaj, ndihem shumë i nderuar dhe krenar kur në Arco shumë më përshëndesin dhe më urojnë për atë që kam bërë. Kam mësuar se ajo që është e rëndësishme është ajo që bëni për komunitetin tuaj. Unë do të vazhdoj të jap kontributin tim në atdheun e birësuar, siç e quaj Trentinon.

Ju jeni 26 vjeç dhe keni qenë në Itali dhe Trentino për 12 vjet. Kur lindi tek ju fuqia e të shkruarit? Na tregoni shkurtimisht edhe për librat tuaj të parë të shkruar në gjuhën shqipe.

Forca për të shkruar ka lindur rastësisht. Në Shqipëri kisha luajtur piano, tastierë dhe fizarmonikë që kur isha 8 vjeç. Një ditë, ndërsa isha shumë i lodhur duke mos qenë në gjendje të kuptoja mentalitetin këtu në Trentino dhe u ndjeva pak i përjashtuar, ndërsa po luaja një këngë, fjalët e para dhe rimat e para filluan të formohen në mendjen time. Ishte në Nëntor 2009, kur mora një laps dhe një letër dhe shkrova poemën e parë në një fletë të bardhë letre. Iu kushtua Shqipërisë sime të dashur, sepse vetëm kur je larg tokës dhe të afërmve të tu, të mungon vendlindja, ndjen mungesën e ajrit, të mungojnë edhe ata gurë që të lëndojnë kur je fëmijë. Dhe ishte rastësisht që fillova të shkruaj poezi. Të tjerë pasuan, deri në 1445 poezi të shkruara sot në shqip, 340 prej të cilave të botuara në katër libra në gjuhën shqipe: Mërgimtar në dhe të huaj 2015;Malli per vendelindjen time 2017; Copeza shpirti, 2018; Copeza shpirti-Vol. 2, 2019. 90% e poezive i kushtohen dashurisë për Shqipërinë time të dashur dhe më gjerë. Pastaj botova disa artikuj dhe teza me të cilat mora pjesë në gara të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare, duke fituar disa çmime dhe duke qenë pjesë e disa antologjive. Më 15 qershor 2021, libri im i parë në italisht i titulluar “IL PANE” doli nga shtypi.

Ju keni qenë shumë aktiv që në fillim. Ju e keni kuptuar rëndësinë e dijes dhe vlerën e takimit midis kulturave të ndryshme. Ju keni krijuar “Shoqatën Shqipet”, kuptimi i së cilës është “Shqiponja”, simbol i lirisë dhe forcës, si dhe i Shqipërisë suaj.

Nga forcat e rrethanave ndjeva një thirrje nga lart dhe nga thellësia e shpirtit tim. Ndjeva se duhej të isha aktiv për shoqërinë në të cilën jetoja. Që në ditët e para në Itali iu bashkova shoqatës “Aquila” në Arco, duke qenë pjesë e shkollës shqipe të qytetit Arcense, dhe më pas u bëra nënkryetar i shoqatës “Rinia” në Riva del Garda. Më 28 Nëntor 2015, së bashku me djem dhe vajza të tjerë në Trentino, krijova organizatën vullnetare “Shqipet” Onlus. Një shoqatë që do ta mbaj gjithmonë në zemrën time, me të cilën kemi bërë shumë projekte domethënëse, të gjitha të përqendruara në komunitin tonë. Ne kemi qenë një urë që ka bashkuar kultura të ndryshme, kemi qenë në gjendje të rrisim territorin dhe më gjerë. Filluam me nisma më të rëndësishme, të tilla si një turne bamirësie i futbollit për amatorë, më shumë mbrëmje bamirësie, ne e bëmë Galerinë Segantini në Arco të arritshme për të verbërit dhe ata me shikim të kufizuar, ne planifikuam takime ndërgjegjësuese për shumë prekëse dhe lajme me disa institute në Trentino, ne kemi ndihmuar njerëzit në vështirësi dhe shumë më tepër. Ky është një vit në të cilin kemi edhe zgjedhjet për bordin e ri dhe përfitoj nga ky rast për t’i uruar fat të mirë bordit të ri në këtë udhëtim dhe të falënderoj të gjithë ata njerëz që në këto njëmbëdhjetë vjet vullnetarizëm më kanë mbështetur dhe vlerësuar gjithmonë për atë që bëra. Para së gjithash familja ime që ka qenë gjithmonë pranë meje ”.

 E di që ju e doni poezinë. Çfarë do të thotë për ju?

Poezia është një formë arti plot dashuri. Poezia do të thotë gjithçka për mua, sepse brenda saj ka kuptimin e vërtetë të dashurisë dhe jetës. Të bësh poezi është të shprehesh ndaj të tjerëve përmes lojës së fjalëve dhe rimës. Në poezinë time rima është mbret. Një univers fjalësh të vendosura krah për krah krijojnë një vepër të re arti për fjalimin e dikujt. Kuptimi i fjalëve dhe poezisë është jeta, kuptimi i jetës është pafundësia. Sekreti qëndron në të kuptuarit, kështu që poema është e thjeshtë dhe e kuptueshme nga të gjithë.

Kam para meje librin tuaj të fundit “Il pane”. I pari shkruar nga ju në italisht. Një pasazh gjuhësor, por jo vetëm. Buka bashkon historinë e të gjithë popujve të Tokës. Çfarë mesazhi dëshironi të lini për lexuesit me këtë libër tuajin të ri?

“Il pane” është libri im i ri që sapo ka dalë nga shtypi dhe është i pranishëm në botimet italiane. Një libër i ideuar dhe i shkruar tërësisht mbi një temë që bashkon të gjithë popujt e botës. Ne flasim për bukën. Është një libër i ndarë në dy kapituj: i pari është një enciklopedi e vogël dhe i dyti përmban receta të bëra gjatë studimeve të mia në institutin e hoteleve në Riva del Garda dhe gjatë punës në hotele të ndryshme. Nuk ishte e lehtë të arrihej në përfundim, edhe për faktin se argumentet janë të shumëfishta. Zgjodha më të rëndësishmen dhe të shkruar me thjeshtësinë e bukës. Kështu që ato mund të kuptohen nga të gjithë lexuesit. Ky libër është rezultat i vitit tim të tretë dhe të katërt të arsimit në Istituto Alberghiero del Varone. Unë u shtyva nga shikimi poshtë kur supermarketeve u mungonte maja, sepse të gjithë në atë periudhë të vështirë të jetës sonë donin të bënin bukë. Ky i fundit më shtyu më shumë për të shkruar këtë libër, i cili është i rëndësishëm për mua për disa arsye. Shpresoj se kam bërë një libër që mund të qëndrojë në mendjen e lexuesit dhe që lexuesi të ndihet rehat.

“Buka është kulturë, kultura është jetë.”

Ju jeni i ri Klaudio. Cilat janë projektet tuaja të ardhshme që dëshironi të ndiqni me aftësitë tuaja të të shkruarit?

Projektet janë të shumta. Me kalimin e viteve kam investuar shumë kohë në shkrim dhe poezi. E gjithë ajo kohë e investuar tani është në raftet e bibliotekës sime dhe pres të botohet. Fatkeqësisht, deri më sot, nuk jam i kënaqur me përvojat që kam pasur, sepse nuk ka pasur atë sinqeritet dhe atë qasje të sinqertë nga ana e botimeve italiane dhe shqiptare. Sot nuk kam ndërmend të investoj para për botimin e librave të tjerë, por as në kohë dhe përpjekje. Uroj që një ditë, kur të jem larguar, të gjithë librat e mi që presin të botohen të mund të merren dhe redaktohen nga dikush. Me pak fjalë, sot nuk kam dëshirë të vazhdoj të shkruaj, sepse i gjithë vullneti im i mirë është zhdukur në ajër për shkak të përvojave të këqija që kam pasur. Më vjen shumë keq t’i them gjërat ashtu siç janë, por ky është mendimi im .

Një mesazh të shkurtër por të përzemërt për t’ua besuar të rinjve shqiptarë që me të drejtë e duan atdheun e tyre dhe duan që ai të jetë gjithnjë e më i bukur dhe më i qetë.

Mesazhi im më i sinqertë është ai që i drejtoj të rinjve në përgjithësi: investoni kohën tuaj në kulturë dhe njohuri, bëni gjërat që doni, sepse vetëm në këtë mënyrë mund të kontribuoni për të pasur një shoqëri më të mirë dhe më të bukur. Bashkatdhetarëve të mi u dërgoj një mesazh paqeje dhe lumturie dhe, për më tepër, i ftoj ata të japin një shembull të mirë në këtë tokë që na ka mirëpritur, në mënyrë që të gjithë të dëshmojnë se janë një popull me vlera dhe kulturë të madhe, domethënë, një popull i ndryshëm nga ai për të cilin shpesh dëgjojmë sipërfaqësisht në TV. Një komunitet që rritet me vlera dhe jo me paragjykime. Dhe mbani mend gjithmonë gjuhën tuaj, origjinën tuaj, vlerat tuaja dhe madje edhe ushqimin tuaj. Jini krenarë që vini nga Toka e Shqiponjave.

Duke ju falënderuar Paolo për këtë intervistë të bukur, do të doja ta mbyllja me një citim nga vetja ime, duke shpresuar që të kem arritur kënaqësinë e lexuesit të dashur.

“Ne të gjithë jemi pelegrinë në këtë Tokë, por është e rëndësishme, si pelegrinë, të lini një shenjë se i keni vizituar këto vende, para se të shkoni”. /IIntervistoi: Paolo Farinati/

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.  

Disa ditë më parë pata kënaqësinë e madhe të takoja Klaudio Findiku, një shkrimtar shumë i ri me origjinë shqiptare i cili ka 12 vjet në Itali.

M’u deshën disa minuta për të kuptuar inteligjencën e tij të freskët dhe ndjeshmërinë e vërtetë dhe të sinqertë.

Klaudio, vetëm 26 vjeç, ka shkruar tashmë tre libra në gjuhën shqipe, të cilat zbulojnë një dashuri të thellë për tokën e tij të lindjes dhe një ndjenjë të fortë mirënjohjeje ndaj popullit të tij.

Ai kohët e fundit shkroi librin e tij të parë në italisht, kushtuar bukës, një ushqim që gjatë shekujve dhe mijëvjeçarëve ka bashkuar histori dhe qytetërime të ndryshme.

Ai e bëri atë me origjinalitet dhe qartësi ekstreme. Në fund të fundit, Buka bashkohet, kërkon aftësi dhe durim për ta bërë këtë, jep gëzim dhe kënaqësi në banket, shoqëron çdo pjatë me shijen më të madhe.

Libri do të prezantohet nga Klaudio së shpejti në më shumë vende të Trentino, duke filluar me Arco -n e tij të premten e ardhshme 27 Gusht.

Klaudio, ju keni lindur në Durrës, një qytet që simbolizon shpresën dhe lirinë për shumë shqiptarë. Ju nuk kishit lindur ende, por ju e njihni shumë mirë historinë e viteve ‘90. Cilat mendime dhe emocione lindin tek ju?

“Ndihem shumë me fat që kam lindur në Tokën e Shqiponjave, sepse vetëm shqiponjat mund të fluturojnë lart. Ishte përsëri në 2009 kur ishte koha për të hyrë në tokën italiane pas vitesh që babai im jetonte në Riva del Garda, kështu që familja jonë u mblodh më 14 korrik 2009.

Nuk ishte e lehtë të integrohesha në një shoqëri që nuk e njihja, dhe për më tepër, as nuk dija të flisja gjuhën italiane.

Më kujtohet dita e parë e shkollës kur shokët e klasës sapo mësuan se isha shqiptar më lanë në një cep dhe nuk më flisnin për javë e javë, u ndjeva i përjashtuar, por pavarësisht kësaj arrita të përmirësoja veten dhe integrohem shumë shpejt duke mësuar gjuhën në vetëm tre muaj.

Kështu ata më zgjodhën mua si përfaqësues të klasës së tyre më pas. Në Itali isha në gjendje të integrohesha me shoqërinë pavarësisht faktit se disa gjëra edhe sot nuk mund t’i pranoj, por falë integrimit pata kënaqësinë të isha aktiv në shoqërinë Trentino përmes projekteve të ndryshme dhe të isha pjesë e shoqatave të ndryshme vullnetare dhe të solidaritetit ndërkombëtar. Udhëtimi im zgjati një kohë të shkurtër dhe shumë sakrifica. Por mësova shumë: si ta vlerësoj dhe kuptoj jetën dhe si të integrohem në një shoqëri ndërkulturore duke qenë pjesë e një përfshirjeje të gjerë dhe të mos pranoj përjashtimin nga një shoqëri. Sot, falë gjithë kësaj, ndihem shumë i nderuar dhe krenar kur në Arco shumë më përshëndesin dhe më urojnë për atë që kam bërë. Kam mësuar se ajo që është e rëndësishme është ajo që bëni për komunitetin tuaj. Unë do të vazhdoj të jap kontributin tim në atdheun e birësuar, siç e quaj Trentinon.

Ju jeni 26 vjeç dhe keni qenë në Itali dhe Trentino për 12 vjet. Kur lindi tek ju fuqia e të shkruarit? Na tregoni shkurtimisht edhe për librat tuaj të parë të shkruar në gjuhën shqipe.

Forca për të shkruar ka lindur rastësisht. Në Shqipëri kisha luajtur piano, tastierë dhe fizarmonikë që kur isha 8 vjeç. Një ditë, ndërsa isha shumë i lodhur duke mos qenë në gjendje të kuptoja mentalitetin këtu në Trentino dhe u ndjeva pak i përjashtuar, ndërsa po luaja një këngë, fjalët e para dhe rimat e para filluan të formohen në mendjen time. Ishte në Nëntor 2009, kur mora një laps dhe një letër dhe shkrova poemën e parë në një fletë të bardhë letre. Iu kushtua Shqipërisë sime të dashur, sepse vetëm kur je larg tokës dhe të afërmve të tu, të mungon vendlindja, ndjen mungesën e ajrit, të mungojnë edhe ata gurë që të lëndojnë kur je fëmijë. Dhe ishte rastësisht që fillova të shkruaj poezi. Të tjerë pasuan, deri në 1445 poezi të shkruara sot në shqip, 340 prej të cilave të botuara në katër libra në gjuhën shqipe: Mërgimtar në dhe të huaj 2015;Malli per vendelindjen time 2017; Copeza shpirti, 2018; Copeza shpirti-Vol. 2, 2019. 90% e poezive i kushtohen dashurisë për Shqipërinë time të dashur dhe më gjerë. Pastaj botova disa artikuj dhe teza me të cilat mora pjesë në gara të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare, duke fituar disa çmime dhe duke qenë pjesë e disa antologjive. Më 15 qershor 2021, libri im i parë në italisht i titulluar “IL PANE” doli nga shtypi.

Ju keni qenë shumë aktiv që në fillim. Ju e keni kuptuar rëndësinë e dijes dhe vlerën e takimit midis kulturave të ndryshme. Ju keni krijuar “Shoqatën Shqipet”, kuptimi i së cilës është “Shqiponja”, simbol i lirisë dhe forcës, si dhe i Shqipërisë suaj.

Nga forcat e rrethanave ndjeva një thirrje nga lart dhe nga thellësia e shpirtit tim. Ndjeva se duhej të isha aktiv për shoqërinë në të cilën jetoja. Që në ditët e para në Itali iu bashkova shoqatës “Aquila” në Arco, duke qenë pjesë e shkollës shqipe të qytetit Arcense, dhe më pas u bëra nënkryetar i shoqatës “Rinia” në Riva del Garda. Më 28 Nëntor 2015, së bashku me djem dhe vajza të tjerë në Trentino, krijova organizatën vullnetare “Shqipet” Onlus. Një shoqatë që do ta mbaj gjithmonë në zemrën time, me të cilën kemi bërë shumë projekte domethënëse, të gjitha të përqendruara në komunitin tonë. Ne kemi qenë një urë që ka bashkuar kultura të ndryshme, kemi qenë në gjendje të rrisim territorin dhe më gjerë. Filluam me nisma më të rëndësishme, të tilla si një turne bamirësie i futbollit për amatorë, më shumë mbrëmje bamirësie, ne e bëmë Galerinë Segantini në Arco të arritshme për të verbërit dhe ata me shikim të kufizuar, ne planifikuam takime ndërgjegjësuese për shumë prekëse dhe lajme me disa institute në Trentino, ne kemi ndihmuar njerëzit në vështirësi dhe shumë më tepër. Ky është një vit në të cilin kemi edhe zgjedhjet për bordin e ri dhe përfitoj nga ky rast për t’i uruar fat të mirë bordit të ri në këtë udhëtim dhe të falënderoj të gjithë ata njerëz që në këto njëmbëdhjetë vjet vullnetarizëm më kanë mbështetur dhe vlerësuar gjithmonë për atë që bëra. Para së gjithash familja ime që ka qenë gjithmonë pranë meje ”.

 E di që ju e doni poezinë. Çfarë do të thotë për ju?

Poezia është një formë arti plot dashuri. Poezia do të thotë gjithçka për mua, sepse brenda saj ka kuptimin e vërtetë të dashurisë dhe jetës. Të bësh poezi është të shprehesh ndaj të tjerëve përmes lojës së fjalëve dhe rimës. Në poezinë time rima është mbret. Një univers fjalësh të vendosura krah për krah krijojnë një vepër të re arti për fjalimin e dikujt. Kuptimi i fjalëve dhe poezisë është jeta, kuptimi i jetës është pafundësia. Sekreti qëndron në të kuptuarit, kështu që poema është e thjeshtë dhe e kuptueshme nga të gjithë.

Kam para meje librin tuaj të fundit “Il pane”. I pari shkruar nga ju në italisht. Një pasazh gjuhësor, por jo vetëm. Buka bashkon historinë e të gjithë popujve të Tokës. Çfarë mesazhi dëshironi të lini për lexuesit me këtë libër tuajin të ri?

“Il pane” është libri im i ri që sapo ka dalë nga shtypi dhe është i pranishëm në botimet italiane. Një libër i ideuar dhe i shkruar tërësisht mbi një temë që bashkon të gjithë popujt e botës. Ne flasim për bukën. Është një libër i ndarë në dy kapituj: i pari është një enciklopedi e vogël dhe i dyti përmban receta të bëra gjatë studimeve të mia në institutin e hoteleve në Riva del Garda dhe gjatë punës në hotele të ndryshme. Nuk ishte e lehtë të arrihej në përfundim, edhe për faktin se argumentet janë të shumëfishta. Zgjodha më të rëndësishmen dhe të shkruar me thjeshtësinë e bukës. Kështu që ato mund të kuptohen nga të gjithë lexuesit. Ky libër është rezultat i vitit tim të tretë dhe të katërt të arsimit në Istituto Alberghiero del Varone. Unë u shtyva nga shikimi poshtë kur supermarketeve u mungonte maja, sepse të gjithë në atë periudhë të vështirë të jetës sonë donin të bënin bukë. Ky i fundit më shtyu më shumë për të shkruar këtë libër, i cili është i rëndësishëm për mua për disa arsye. Shpresoj se kam bërë një libër që mund të qëndrojë në mendjen e lexuesit dhe që lexuesi të ndihet rehat.

“Buka është kulturë, kultura është jetë.”

Ju jeni i ri Klaudio. Cilat janë projektet tuaja të ardhshme që dëshironi të ndiqni me aftësitë tuaja të të shkruarit?

Projektet janë të shumta. Me kalimin e viteve kam investuar shumë kohë në shkrim dhe poezi. E gjithë ajo kohë e investuar tani është në raftet e bibliotekës sime dhe pres të botohet. Fatkeqësisht, deri më sot, nuk jam i kënaqur me përvojat që kam pasur, sepse nuk ka pasur atë sinqeritet dhe atë qasje të sinqertë nga ana e botimeve italiane dhe shqiptare. Sot nuk kam ndërmend të investoj para për botimin e librave të tjerë, por as në kohë dhe përpjekje. Uroj që një ditë, kur të jem larguar, të gjithë librat e mi që presin të botohen të mund të merren dhe redaktohen nga dikush. Me pak fjalë, sot nuk kam dëshirë të vazhdoj të shkruaj, sepse i gjithë vullneti im i mirë është zhdukur në ajër për shkak të përvojave të këqija që kam pasur. Më vjen shumë keq t’i them gjërat ashtu siç janë, por ky është mendimi im .

Një mesazh të shkurtër por të përzemërt për t’ua besuar të rinjve shqiptarë që me të drejtë e duan atdheun e tyre dhe duan që ai të jetë gjithnjë e më i bukur dhe më i qetë.

Mesazhi im më i sinqertë është ai që i drejtoj të rinjve në përgjithësi: investoni kohën tuaj në kulturë dhe njohuri, bëni gjërat që doni, sepse vetëm në këtë mënyrë mund të kontribuoni për të pasur një shoqëri më të mirë dhe më të bukur. Bashkatdhetarëve të mi u dërgoj një mesazh paqeje dhe lumturie dhe, për më tepër, i ftoj ata të japin një shembull të mirë në këtë tokë që na ka mirëpritur, në mënyrë që të gjithë të dëshmojnë se janë një popull me vlera dhe kulturë të madhe, domethënë, një popull i ndryshëm nga ai për të cilin shpesh dëgjojmë sipërfaqësisht në TV. Një komunitet që rritet me vlera dhe jo me paragjykime. Dhe mbani mend gjithmonë gjuhën tuaj, origjinën tuaj, vlerat tuaja dhe madje edhe ushqimin tuaj. Jini krenarë që vini nga Toka e Shqiponjave.

Duke ju falënderuar Paolo për këtë intervistë të bukur, do të doja ta mbyllja me një citim nga vetja ime, duke shpresuar që të kem arritur kënaqësinë e lexuesit të dashur.

“Ne të gjithë jemi pelegrinë në këtë Tokë, por është e rëndësishme, si pelegrinë, të lini një shenjë se i keni vizituar këto vende, para se të shkoni”. /IIntervistoi: Paolo Farinati/

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.