San Paolo Albanese, është një nga komunat italiane në provincën e Potencës, një nga më të voglat në rajon që numëron rreth 230 banorë, të vendosur gjeografikisht në shpatin e Monte Carnara në rreth 850 metra latrësi. Vendbanimi urban, ai më i vjetri, të kujton strukturat e strehimit të shtëpive antike me tarraca të Moreas në Shqipëri, që dëshmon një lidhje të fortë me kulturën e origjinës.

Me San Paolon, midis shumë komuna të themeluara nga populli i hershëm i Shqipërisë, (në atëkohë Arbëri) pëmendim: Barile, Ginestra, Maschito, San Costantino të cilat formojnë në Lucania ato një rrjet komunitetesh kulturore me prejardhje nga Arbëria antike, komunitete të pranishme ende edhe në rajonet e Italisë qendrore si: Abruzzo , Molise, Italia e Jugut: Campania, Puglia, Kalabria dhe Sicilia.

Ajo botë e ardhur nga Ballkani me kalimin e kohës është përhapur në të gjithë Italinë qendrore-jugore, përfshin edhe San Paolon, me vendet e tij të origjinës plot histori, të cilat sot përbëjnë një “enë”   shkrirjeje të fshatrave të rrënjosura për mijëvjeçarë në kreshtën e Apenineve Qendrore-Jugore, duke formuar një strukturë unike kulturore. Është një përlë fshati San Paolo, i pasur me një të kaluar të mbushur me jetë, i cili sot mbron trashëgiminë e tij gjuhësor dhe fetar përmes “Ritit Bizantin”. Është ajo jetë që pulson akoma edhe sot në ritmet e qeta të Parkut Kombëtar Pollino, ritme të jetuara akoma duke ndjekur zakonet e lashta, në një mjedis të pandotur larg nga vrapimi frenetik i strukturës urbane metropolitane. Për më tepër, ekziston një bashkim i fortë historiko-gastronomik, motori i një përsosmërie territoriale që shtyn drejt njohjes së produkteve me aromë antike.

Reportazh i shkeputur nga Onda Lucana