Në një fotografi të fundit të viteve 1940, një grup burrash shqiptarë qëndrojnë të buzëqeshur pas një feste lokale në Shepparton, një qytet i vogël në shtetin e Victorias, Australi. Imazhi ruan jo vetëm fytyrat e një komuniteti në formim, por edhe peshën e një kapitulli më të gjerë të historisë shqiptare në diasporë.
Censusi australian i vitit 1947 regjistronte 227 myslimanë në Shepparton — shumica dërrmuese shqiptarë. Por shifrat nuk tregojnë gjithçka. Në atë kohë, shqiptarët ishin shpesh subjekt i paragjykimeve në mediat lokale, ku përshkrimet për ta varionin nga mosbesimi deri në haptazi denigrim.
Megjithatë, me përfundimin e Luftës së Dytë Botërore, perceptimi filloi të ndryshojë. Shqiptarët nisën të shiheshin si punëtorë të përkushtuar, me një rol gjithnjë e më aktiv në jetën qytetare. Ishte një transformim i fituar me mund — në fermat e frutave, në kantierët e ndërtimit dhe në çdo hapësirë ku duhej punë dhe durim.
Në fillim të viteve 1950, komuniteti shqiptar themeloi Shoqërinë Myslimane Shqiptare. Përmes saj, filluan mbledhjen e fondeve dhe organizimin e komunitetit rreth një qëllimi të përbashkët: ndërtimin e një xhamie. Në fund të asaj dekade, ëndrra u bë realitet — xhamia e parë në shtetin e Victorias hapi dyert për besimtarët dhe për të gjithë ata që kërkonin një vend përbashkimi shpirtëror dhe kulturor.
Sot, ajo xhami mbetet dëshmi e rrënjosjes shqiptare në një vend të ri — dhe e fuqisë së një komuniteti për të tejkaluar paragjykimet me dinjitet dhe punë.
Materialet e publikuara nga “Diaspora Shqiptare” janë të mbrojtura nga të drejtat e autorit. Rishpërndarja, riprodhimi, modifikimi apo përdorimi i tyre, i pjesshëm ose i plotë, pa lejen e shprehur të redaksisë, është i ndaluar dhe shkel ligjet mbi të drejtat e pronës intelektuale.
Në një fotografi të fundit të viteve 1940, një grup burrash shqiptarë qëndrojnë të buzëqeshur pas një feste lokale në Shepparton, një qytet i vogël në shtetin e Victorias, Australi. Imazhi ruan jo vetëm fytyrat e një komuniteti në formim, por edhe peshën e një kapitulli më të gjerë të historisë shqiptare në diasporë.
Censusi australian i vitit 1947 regjistronte 227 myslimanë në Shepparton — shumica dërrmuese shqiptarë. Por shifrat nuk tregojnë gjithçka. Në atë kohë, shqiptarët ishin shpesh subjekt i paragjykimeve në mediat lokale, ku përshkrimet për ta varionin nga mosbesimi deri në haptazi denigrim.
Megjithatë, me përfundimin e Luftës së Dytë Botërore, perceptimi filloi të ndryshojë. Shqiptarët nisën të shiheshin si punëtorë të përkushtuar, me një rol gjithnjë e më aktiv në jetën qytetare. Ishte një transformim i fituar me mund — në fermat e frutave, në kantierët e ndërtimit dhe në çdo hapësirë ku duhej punë dhe durim.
Në fillim të viteve 1950, komuniteti shqiptar themeloi Shoqërinë Myslimane Shqiptare. Përmes saj, filluan mbledhjen e fondeve dhe organizimin e komunitetit rreth një qëllimi të përbashkët: ndërtimin e një xhamie. Në fund të asaj dekade, ëndrra u bë realitet — xhamia e parë në shtetin e Victorias hapi dyert për besimtarët dhe për të gjithë ata që kërkonin një vend përbashkimi shpirtëror dhe kulturor.
Sot, ajo xhami mbetet dëshmi e rrënjosjes shqiptare në një vend të ri — dhe e fuqisë së një komuniteti për të tejkaluar paragjykimet me dinjitet dhe punë.
