Në Bronx, aty ku dialekti shqiptar i përzihet zhurmës së qytetit amerikan, komuniteti shqiptar i diasporës po përgatitet për të shënuar një nga festat më të mëdha të vitit. “Gjergj Kastrioti Skënderbeu Street Fair”, një panair që ka rrënjë të thella në krenarinë kombëtare, rikthehet këtë të shtunë, më 4 maj, me premtimin e një dite të paharrueshme.
Edicioni i katërt i këtij panairi është më shumë se një event kulturor — është një dëshmi e gjallë e identitetit shqiptar që mbijeton larg kufijve të Shqipërisë. Me stendat shumëngjyrëshe, ushqimet e njohura të vendlindjes dhe muzikën që vjen direkt nga zemra e trojeve, festivali është kthyer në një pikë takimi për gjenerata të ndryshme emigrantësh.
Këtë vit, prania e një figure emblematike si Lorik Cana i jep festivalit një peshë të veçantë. Ish-kapiteni i Kombëtares shqiptare do të jetë në mes të komunitetit për të takuar fansat, ndërsa në një aktivitet të veçantë për fëmijët, do të shpërndajë topa futbolli me autograf — një kujtim, por edhe një mesazh: të mos harrojnë kurrë nga vijnë.
Në skenën e festivalit pritet një tjetër kulm: performanca live nga emra të njohur të muzikës shqiptare si Meda, Barbana Dini, Maria Lajçaj dhe Ilsi Ademi. Artistët do të sjellin jo vetëm repertorin e tyre, por edhe emocionin e të kënduarit përpara një publiku që e ndjen çdo varg si pjesë të shpirtit të vet.
Organizuar nga Mark Gjonaj dhe shoqata “Open HANDS”, me mbështetjen e Këshillit Koordinues të Diasporës, panairi ka për qëllim të ruajë e promovojë trashëgiminë shqiptare në një prej qyteteve më multikulturore në botë.
“Ky nuk është thjesht një panair. Është një bashkim zemrash që flasin shqip, një kujtesë se ne jemi ende këtu, të gjallë, të bashkuar,” tha Gjonaj për mediat lokale.
Ndërsa të rriturit do të shijojnë shijen e petullave me mjaltë apo do të kërcejnë nën ritmet e çiftelisë, më të vegjlit do të kenë këndet e tyre me lojëra, ngjyrosje dhe surpriza. E gjithë rruga do të gjallërohet nga flamujt kuqezi dhe ritmi i një gëzimi që nuk njeh kufij.
Në Bronx, të dielën do të ndihet diçka ndryshe. Jo vetëm për shqiptarët, por për këdo që kalon aty pranë — një ndjesi që të kujton se përkatësia nuk shuhet me emigrimin. Ajo vetëm ndryshon adresë.
