Është mbyllur pak ditë më parë në Pejë edicioni i XX i Takimeve Internacionale Letrare “Azem Shkreli”, manifestim që çdo vit mbledh bashkë poetë dhe shkrimtarë nga e gjithë bota.
Aktiviteti u organizua nga Departamenti i Kulturës dhe Sportit Rinor, në bashkëpunim me Shoqatën e Shkrimtarëve dhe klubet tjera letrare të Pejës, Ministrinë e Rinisë dhe Sportit të Kosovës, Lidhjen e Shkrimtarëve të Kosovës, Pen Kosova, në bashkëpunim me Shoqatat tjera Letrare të Kosovës, të cilat edhe në këtë 2024, si çdo vit, mblodhi së bashku poetë shqiptarë dhe të tjerë nga vende të ndryshme të botës.
Edhe këtë vit si në edicionet e mëparshme synimi ishte ti jepej zë poezisë së mirë dhe letërsisë së bukur.
Mes 30 poezive finaliste fituese u zgjodh poezia e Albi Alushit “Nishanet”, ndërsa me çmimin “Poetesha më e mirë” u vlerësua Adelina Pali, për poezinë Adelina Pali “Ka tek unë”.
Më poshtë po botojmë dy poezitë fituese
KA TEK UNË – Nga Adelina Pali
Brenda vetes kam një glob
Gjysma e tij më jep mall.
Gjysma tjetër më mbush lot,
Shoh gjithçka rrallë e më rrallë.
Brenda vetes kam një det
Që mes dallgësh më përplas
Dhe nuk di ç’të bëj, medet,
Valën – varkë kërkoj të ngas…
Brenda vetes kam një jetë,
Sa një shekull po më duket.
Përplas krahët për te retë,
Por shpresa e trembur struket.
Ëndrra brenda meje futur,
Ëndërr e madhe sa nuk thuhet.
Gjysma e saj ngjan e këputur,
Gjysma tjetër sikur ndruhet.
Shpresa më rrëmben përbrenda,
Por s’di se ku po më çon.
Globin, detin edhe ëndrrat
Me drithërim m’i afron…
Nishanet – Nga Albi Lushi
Një mbi buzë
e një nën buzë
Si dy pikla çokollatë
do të desha të vij unë
errur, sterrur nëpër natë
Ku askush të mos më shohë,
kur as hija s’ma njeh hapin
tinëz hyj në tënden dhomë
si dashnor që dot s’e kapin.
Do zbres lehtë e butë- butë
në çarçafët prej mëndafshi
do buroj si lot nga sytë
e do shterr si llavë prej afshi.
E do lind e do rilind
si feniks a Jezu Krisht
E do vdes e do rivdes,
veç ta nduk syrin me bisht.
Dy bozhurë, armatë në ballë
do t’i puth do t’u marr erë
T’më shohë vdekja
që jam gjallë
kris prej mallit me poterë.
Tani po iki…mos u tremb,
do vij prapë si rimë në vargje,
si rrufe që lisat shemb,
a si notë tjerrur në harqe.
Pas më le mjaltin me hoje
dhe ca fjalë thënë si romuzë.
Dy viganë po ti lë roje…
Një mbi buzë, e një nën buzë!
Albi Lushi
