“Lord Bajroni betohet mbi varrin e Marko Boçarit” kështu titullohet piktura e realizuar nga Ludovico Lipparini

Nga ceremonia e varrimit të Marko Boçarit, ku ishte i pranishëm edhe Mbreti Otto, kemi këtë dëshmi:

“Po!” Unë jam Shqipëria barbare (Iliria); por ndërkohë edhe nëna e Skoufa-s dhe e Kountourioti-it, e Boçari-t dhe e Miaoulit-it, e Karaiskaki-t dhe e Shaktourit, e Tzavella-s dhe Tombazi-t, dhe e të gjithë heronjve të tjerë dhe pionierëve dashamirës e shpirtërorë të helenizmit të ri, të cilët Porfiri i paharruar, do t’i quante “Priderët Etnikë”, për t’u penduar me shkopin e tij të bariut, tokën që vuri këmbën Mbreti i Parë i Greqisë së lirë dhe që me gjakun e tyre e kishin vaditur dhe lavdëruar fëmijët e mi. “Po!” Madhëria juaj, tha përzemërsisht në emër të të gjithë atdheut grek, unë prezantoj Markon tim, kur, pas mbledhjes së eshtrave të Marko Boçarit, Mbreti Otto shprehu habinë e tij për atë që epitafi Orator tha për MUA dhe fëmijët e mi – Po! -Bërtiti “Porfiri” me inat, duke vërtetuar fjalët e Oratorit, Madhëria JUAJ: SHQIPËRIA LINDË “PREJTORËT ETNIKE TË KOMBIT TUAJ! Sepse ai Mbret, të cilit po aq i rëndë sa këto fjalë, është kjo rrufeja që erdhi nga buzët e oratorit në varrimin e Markos TIM, plagosi rëndë zemrën greke të Otto-s, sepse, them unë, ai Mbreti, nën fjalët e ish-Hierarkut TIM, u lëndua, i habitur ai anoi mekanikisht dorën e djathtë dhe u kthye nga Kosta. Boçari i dorëzoi atij plumbin e zi, i cili shuan yllin më të shndritshëm të helenizmit të ri dhe që nga dora e tij e kishte nxjerrë më parë nga kafka e Markos TIM, i ndikuar nga skenat tmerri të revolucionit, hierarku e keqkuptoi Lëvizja e mbretit, duke iu drejtuar të plagosurve që ishin të pranishëm, tha duke zhurmuar me indinjatë “Mjerë KOMBIT, MBRETI INJORON HISTORINË E TIJ”

Shkëputur nga libri “Çështja Shqiptare” i Leontios Leontiou