102-vjetori i lindjes së arbëreshit të shquar Emanuele Giordano

E enjte, 28 Mars, 2024
E enjte, 28 Mars, 2024

102-vjetori i lindjes së arbëreshit të shquar Emanuele Giordano

Sot është 102-vjetori i lindjes së arbëreshit të shquar Emanuele Giordano. Ai lindi më 27 qershor 1920. Në moshën pesëvjeçare e dërguan në shkollë në Frasnitë, por ishte akoma i vogël. Më pas hyri në shkollë kur ishte tetë vjeç. Në moshën 13 vjeçare shkon në gjimnazin e Horës.
Pastaj vazhdoi studimet në Seminarin e Grotaferratës, sepse, që kur ishte i vogël, i shkonte gjithmonë mbrapa priftit dhe në kishë i pëlqente të dëgjonte “Fjalën e mirë” dhe mësonte këndimet e kishës (tradicionale).
Arbërishten filloi ta studiojë kur shkoi në Grotaferratë, ku mori me vete dorëshkrimet e Bernard Bilotës dhe i studioi. Kështu që studioi gjuhën që i mësonin atje, por edhe gjuhën arbëreshe. I lexoi të gjitha dorëshkrimet e tij.
Më pas kur u kthye, filloi zyrtarisht aktivitetin si famullitar i Ejaninës.
Arbëreshi dhe prifti ecën bashkë gjatë gjithë kohës. Ishte prifti i Frasnitës papas Sepë Ferrari që e udhëhoqi si famullitar. Ndërkohë bashkë me papas Sepë Ferrari studiuan gjithmonë e më thellë gjuhën dhe kulturën tonë arbëreshe. Në vitin 1953, studiuan dhe botuan “Kalimeret”. Ai arriti të mbante meshën në gjuhën shqipe, më pas u krijua mesha në gjuhën arbereshe, e cila mbahet ende edhe sot.
I hyri shumë në zemër arbërishtja, malli për zakonet, traditat, historinë dhe Skënderbeun. Ai hyn në problemet e kulturës arbëreshë, dhe i jep zgjidhje problemit të alfabetit.
Në shtëpinë e papas Sepë Ferrarit vinte shpeshherë Ernest Koliqi, kështu që e njohu atje dhe i thotë që donte të bënte një fjalor italisht-arbërisht. Atëherë, profesor Koliqi e këshilloi të bëjë një fjalor arbërisht-italisht, sepse kështu mund të dallohej se sa fjalë arbëreshe kishte mbledhur. Atëherë nisi të mbledhë materiale duke filluar nga gjuha e shkruar: Bilotta, De Rada, Serembe, Anselmo Loreçhio, Argondizza, dhe i shtoi ato fjalë që dinte dhe dëgjonte nga të tjerë.
Iu deshën dhjetë vjet që ta mbaronte këtë fjalor, sepse nuk punoja çdo ditë me fjalorin, nga që ishte i zënë edhe me punën e priftit. Në vitin 1963, botoi fjalorin në Bari në shtëpinë botuese Paoline. Me të parin fjalor për arbëreshët, Emanuele e merr në dorë dhe e boton fjalorin duke nderuar shqiptarët e arbershët pa masë.
Emanuele dhe unë nipi i tij në 1972 botuam revistën “Zëri i Arbëreshvet”del ku të shkruarit arbërisht bën një hap më shumë. Aty shkruan intelektualë. Jetesa në Ejaninë, katund i vogël, i dha Emanueles paqen dhe qetësinë për të shkuar. Gjatë këtyre dekadave i propozojnë të shkonte në të tjera katunde por ai nuk donte, sepse po ta kishte bërë nuk do të bëntë ato që bëri. Tek revista “Jeta arbëreshe” botohen edhe artikuj të shkruar mirë në formë letrare.
Në vitin 2009, pas 63 vitesh si prift dhe tashmë 83 vjeç në Ejaninë, Peshkopi e lejon të dalë në pension, sepse ai i tha “nëse nuk dal tani në pension, kur do të mundem?”.
Me rastin e 100-vjetorit të lindjes Qendra e Studimeve dhe Publikimeve për Arbëreshët bëri një kërkesë që një rrugë në Tiranë të mbajë emrin e Emanule Giordano, kërkesë e cila u mor parasysh nga Bashkia Tiranë.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë. 
Sot është 102-vjetori i lindjes së arbëreshit të shquar Emanuele Giordano. Ai lindi më 27 qershor 1920. Në moshën pesëvjeçare e dërguan në shkollë në Frasnitë, por ishte akoma i vogël. Më pas hyri në shkollë kur ishte tetë vjeç. Në moshën 13 vjeçare shkon në gjimnazin e Horës.
Pastaj vazhdoi studimet në Seminarin e Grotaferratës, sepse, që kur ishte i vogël, i shkonte gjithmonë mbrapa priftit dhe në kishë i pëlqente të dëgjonte “Fjalën e mirë” dhe mësonte këndimet e kishës (tradicionale).
Arbërishten filloi ta studiojë kur shkoi në Grotaferratë, ku mori me vete dorëshkrimet e Bernard Bilotës dhe i studioi. Kështu që studioi gjuhën që i mësonin atje, por edhe gjuhën arbëreshe. I lexoi të gjitha dorëshkrimet e tij.
Më pas kur u kthye, filloi zyrtarisht aktivitetin si famullitar i Ejaninës.
Arbëreshi dhe prifti ecën bashkë gjatë gjithë kohës. Ishte prifti i Frasnitës papas Sepë Ferrari që e udhëhoqi si famullitar. Ndërkohë bashkë me papas Sepë Ferrari studiuan gjithmonë e më thellë gjuhën dhe kulturën tonë arbëreshe. Në vitin 1953, studiuan dhe botuan “Kalimeret”. Ai arriti të mbante meshën në gjuhën shqipe, më pas u krijua mesha në gjuhën arbereshe, e cila mbahet ende edhe sot.
I hyri shumë në zemër arbërishtja, malli për zakonet, traditat, historinë dhe Skënderbeun. Ai hyn në problemet e kulturës arbëreshë, dhe i jep zgjidhje problemit të alfabetit.
Në shtëpinë e papas Sepë Ferrarit vinte shpeshherë Ernest Koliqi, kështu që e njohu atje dhe i thotë që donte të bënte një fjalor italisht-arbërisht. Atëherë, profesor Koliqi e këshilloi të bëjë një fjalor arbërisht-italisht, sepse kështu mund të dallohej se sa fjalë arbëreshe kishte mbledhur. Atëherë nisi të mbledhë materiale duke filluar nga gjuha e shkruar: Bilotta, De Rada, Serembe, Anselmo Loreçhio, Argondizza, dhe i shtoi ato fjalë që dinte dhe dëgjonte nga të tjerë.
Iu deshën dhjetë vjet që ta mbaronte këtë fjalor, sepse nuk punoja çdo ditë me fjalorin, nga që ishte i zënë edhe me punën e priftit. Në vitin 1963, botoi fjalorin në Bari në shtëpinë botuese Paoline. Me të parin fjalor për arbëreshët, Emanuele e merr në dorë dhe e boton fjalorin duke nderuar shqiptarët e arbershët pa masë.
Emanuele dhe unë nipi i tij në 1972 botuam revistën “Zëri i Arbëreshvet”del ku të shkruarit arbërisht bën një hap më shumë. Aty shkruan intelektualë. Jetesa në Ejaninë, katund i vogël, i dha Emanueles paqen dhe qetësinë për të shkuar. Gjatë këtyre dekadave i propozojnë të shkonte në të tjera katunde por ai nuk donte, sepse po ta kishte bërë nuk do të bëntë ato që bëri. Tek revista “Jeta arbëreshe” botohen edhe artikuj të shkruar mirë në formë letrare.
Në vitin 2009, pas 63 vitesh si prift dhe tashmë 83 vjeç në Ejaninë, Peshkopi e lejon të dalë në pension, sepse ai i tha “nëse nuk dal tani në pension, kur do të mundem?”.
Me rastin e 100-vjetorit të lindjes Qendra e Studimeve dhe Publikimeve për Arbëreshët bëri një kërkesë që një rrugë në Tiranë të mbajë emrin e Emanule Giordano, kërkesë e cila u mor parasysh nga Bashkia Tiranë.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë. 
Sot është 102-vjetori i lindjes së arbëreshit të shquar Emanuele Giordano. Ai lindi më 27 qershor 1920. Në moshën pesëvjeçare e dërguan në shkollë në Frasnitë, por ishte akoma i vogël. Më pas hyri në shkollë kur ishte tetë vjeç. Në moshën 13 vjeçare shkon në gjimnazin e Horës.
Pastaj vazhdoi studimet në Seminarin e Grotaferratës, sepse, që kur ishte i vogël, i shkonte gjithmonë mbrapa priftit dhe në kishë i pëlqente të dëgjonte “Fjalën e mirë” dhe mësonte këndimet e kishës (tradicionale).
Arbërishten filloi ta studiojë kur shkoi në Grotaferratë, ku mori me vete dorëshkrimet e Bernard Bilotës dhe i studioi. Kështu që studioi gjuhën që i mësonin atje, por edhe gjuhën arbëreshe. I lexoi të gjitha dorëshkrimet e tij.
Më pas kur u kthye, filloi zyrtarisht aktivitetin si famullitar i Ejaninës.
Arbëreshi dhe prifti ecën bashkë gjatë gjithë kohës. Ishte prifti i Frasnitës papas Sepë Ferrari që e udhëhoqi si famullitar. Ndërkohë bashkë me papas Sepë Ferrari studiuan gjithmonë e më thellë gjuhën dhe kulturën tonë arbëreshe. Në vitin 1953, studiuan dhe botuan “Kalimeret”. Ai arriti të mbante meshën në gjuhën shqipe, më pas u krijua mesha në gjuhën arbereshe, e cila mbahet ende edhe sot.
I hyri shumë në zemër arbërishtja, malli për zakonet, traditat, historinë dhe Skënderbeun. Ai hyn në problemet e kulturës arbëreshë, dhe i jep zgjidhje problemit të alfabetit.
Në shtëpinë e papas Sepë Ferrarit vinte shpeshherë Ernest Koliqi, kështu që e njohu atje dhe i thotë që donte të bënte një fjalor italisht-arbërisht. Atëherë, profesor Koliqi e këshilloi të bëjë një fjalor arbërisht-italisht, sepse kështu mund të dallohej se sa fjalë arbëreshe kishte mbledhur. Atëherë nisi të mbledhë materiale duke filluar nga gjuha e shkruar: Bilotta, De Rada, Serembe, Anselmo Loreçhio, Argondizza, dhe i shtoi ato fjalë që dinte dhe dëgjonte nga të tjerë.
Iu deshën dhjetë vjet që ta mbaronte këtë fjalor, sepse nuk punoja çdo ditë me fjalorin, nga që ishte i zënë edhe me punën e priftit. Në vitin 1963, botoi fjalorin në Bari në shtëpinë botuese Paoline. Me të parin fjalor për arbëreshët, Emanuele e merr në dorë dhe e boton fjalorin duke nderuar shqiptarët e arbershët pa masë.
Emanuele dhe unë nipi i tij në 1972 botuam revistën “Zëri i Arbëreshvet”del ku të shkruarit arbërisht bën një hap më shumë. Aty shkruan intelektualë. Jetesa në Ejaninë, katund i vogël, i dha Emanueles paqen dhe qetësinë për të shkuar. Gjatë këtyre dekadave i propozojnë të shkonte në të tjera katunde por ai nuk donte, sepse po ta kishte bërë nuk do të bëntë ato që bëri. Tek revista “Jeta arbëreshe” botohen edhe artikuj të shkruar mirë në formë letrare.
Në vitin 2009, pas 63 vitesh si prift dhe tashmë 83 vjeç në Ejaninë, Peshkopi e lejon të dalë në pension, sepse ai i tha “nëse nuk dal tani në pension, kur do të mundem?”.
Me rastin e 100-vjetorit të lindjes Qendra e Studimeve dhe Publikimeve për Arbëreshët bëri një kërkesë që një rrugë në Tiranë të mbajë emrin e Emanule Giordano, kërkesë e cila u mor parasysh nga Bashkia Tiranë.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.