Qyteti i Durrësit nuk i fsheh bukuritë vetëm në tokë, por edhe nën ujë. Arkeologjia nënujore, një pasuri ende e pazbuluar plotësisht, përbën një vlerë të shtuar për qytetin bregdetar, duke hapur mundësi të reja për zhvillimin e turizmit arkeologjik.
Që nga antikiteti, Durrësi – i njohur dikur si Dyrrah – ka qenë një port i rëndësishëm i Adriatikut dhe një kantier ndërtimi anijesh. Fragmente amforash, mbetje anijesh të mbytura dhe objekte të tjera me vlerë historike janë zbuluar në fundin e detit përreth, duke dëshmuar për një qytet me jetë intensive tregtare dhe detare.
Ekspeditat e para shqiptare të hidroarkeologjisë janë zhvilluar që në vitet 1970-1980, duke shënuar fillimet e një disipline shkencore që në Evropë mori formë në fillim të shekullit XX. Megjithëse relativisht e re si fushë studimi, arkeologjia nënujore ka ngjallur interes të madh, jo vetëm për studiuesit, por edhe për zhytësit e apasionuar pas historisë.
Në fundin e detit të Durrësit, çdo objekt mbart një kujtim të lashtë: copa statujash, kapitele, enë qeramike dhe fragmente të jetës urbane dhe tregtare që ruhen prej shekujsh. Këto mund të shndërrohen në atraksione për turistët që kërkojnë përvoja unike, përtej plazheve dhe jetës moderne të qytetit.
Zhvillimi i turizmit arkeologjik nënujor mund të sjellë jo vetëm më shumë vizitorë, por edhe një vetëdije më të thellë për ruajtjen e trashëgimisë kulturore të Shqipërisë, në një kohë kur historia e saj e lashtë ende pret të zbulohet plotësisht – këtë herë, nën valët e Adriatikut.
Materialet e publikuara nga “Diaspora Shqiptare” janë të mbrojtura nga të drejtat e autorit. Rishpërndarja, riprodhimi, modifikimi apo përdorimi i tyre, i pjesshëm ose i plotë, pa lejen e shprehur të redaksisë, është i ndaluar dhe shkel ligjet mbi të drejtat e pronës intelektuale.
Qyteti i Durrësit nuk i fsheh bukuritë vetëm në tokë, por edhe nën ujë. Arkeologjia nënujore, një pasuri ende e pazbuluar plotësisht, përbën një vlerë të shtuar për qytetin bregdetar, duke hapur mundësi të reja për zhvillimin e turizmit arkeologjik.
Që nga antikiteti, Durrësi – i njohur dikur si Dyrrah – ka qenë një port i rëndësishëm i Adriatikut dhe një kantier ndërtimi anijesh. Fragmente amforash, mbetje anijesh të mbytura dhe objekte të tjera me vlerë historike janë zbuluar në fundin e detit përreth, duke dëshmuar për një qytet me jetë intensive tregtare dhe detare.
Ekspeditat e para shqiptare të hidroarkeologjisë janë zhvilluar që në vitet 1970-1980, duke shënuar fillimet e një disipline shkencore që në Evropë mori formë në fillim të shekullit XX. Megjithëse relativisht e re si fushë studimi, arkeologjia nënujore ka ngjallur interes të madh, jo vetëm për studiuesit, por edhe për zhytësit e apasionuar pas historisë.
Në fundin e detit të Durrësit, çdo objekt mbart një kujtim të lashtë: copa statujash, kapitele, enë qeramike dhe fragmente të jetës urbane dhe tregtare që ruhen prej shekujsh. Këto mund të shndërrohen në atraksione për turistët që kërkojnë përvoja unike, përtej plazheve dhe jetës moderne të qytetit.
Zhvillimi i turizmit arkeologjik nënujor mund të sjellë jo vetëm më shumë vizitorë, por edhe një vetëdije më të thellë për ruajtjen e trashëgimisë kulturore të Shqipërisë, në një kohë kur historia e saj e lashtë ende pret të zbulohet plotësisht – këtë herë, nën valët e Adriatikut.
