Nga idealizm te korrupsioni!
Arrestimi i kryebashkiakut të Tiranës për korrupsion dhe abuzim me detyrën nuk është thjesht një rast i izoluar.
Për fat të keq, ai pasqyron një fenomen shqetësues dhe të përsëritur në politikën shqiptare: “Idealistët e dikurshëm, të cilët u ngritën mbi parime të forta morale dhe shpresën për ndryshim, përfundojnë duke u bërë pjesë e të njëjtit sistem që dikur denonconin”.
Dikur, shumë prej këtyre figurave filluan si aktivistë në lëvizje rinore pa kompromis, si Mjaft!, e cila në kohën e vet u pa si një dritë shprese për një brez të ri me parime të forta.
Sot, të njëjtët individë, pasi kalojnë në zbatimin e pushtetit, jo vetëm që nuk arrijnë të ndryshojnë sistemin, por shpesh e përforcojnë atë me mekanizma edhe më të sofistikuar të korrupsionit dhe keqmenaxhimit të pasurisë publike.
Ky është një fenomen që meriton vëmendje të thelluar, krahas drejtësisë, nga akademikët, sociologët dhe politologët, edukatoret e brezave te rinj:
Pse dhe si kalojnë këto figura nga idealizmi tek korrupsioni?
Cili është mekanizmi që i thith dhe i deformon?
A është një dështim i individëve, apo i sistemit që nuk lejon alternativa të pastra?
Me çfarë modelesh po rriten fëmijët dhe të rinjtë?
Në vend që të festojmë për një arrestim, duhet të reflektojmë mbi pse vazhdojmë të prodhojmë cikle korrupsioni në vend që të ndërtojmë institucione të qëndrueshme dhe të ndershme?
Ku çalon shoqëria jonë që korrupsioni jo vetëm që nuk ndalet, por sofistikohet?
Ky nuk është vetëm një problem i të shkuarës apo i një individi, por një fenomen strukturor që vazhdon të përsëritet.
Nëse duam ndryshim të vërtetë, duhet të kuptojmë rrënjët e problemit dhe të kërkojmë mekanizma që garantojnë ndërgjegje dhe integritet të qëndrueshëm në politikë dhe administratë publike.
