Në datat 3-4 tetor Roma e qytete të tjera të mëdha italiane votojnë në zgjedhjet bashkiake. Krahas kandidatësh shqiptarë konkurrojnë kandidatë që kanë një lidhje njohjeje profesionale me Shqipërinë e emigracionin e saj. Në Romë kandidon për rolin e këshilltarit bashkiak në radhët e Partisë Demokratike italiane Claudio Paravati, 39-vjeç, i cili – si drejtor i revistës “Confronti” e bashkëhartues i një libri mbi realitete të grave shqiptare në Itali – ka lidhje të afërta me bashkësinë shqiptare atje. Për “Diaspora Shqiptare” Paravati flet mbi çështje të emigracionit shqiptar në Romë e Itali, si e sheh në të ardhmen kounitetin shqiiptar dhe mbështetja që ai ofron.

–       Përshëndetje Drejtor. Mund t’i ofroni lexuesve tanë shqipfolës një autobiografi sintetike, duke mbetur më pranë tematikave të emigrimit që keni trajtuar profesionalisht?

C.P. : Jam i diplomuar e kam mbaruar doktoraturën në fushën e filozofisë. Jetoj prej vitesh në Romë. Është ky qyteti ku unë e bashkëshortja ime kemi vendosur të jetojmë e rrisim dy vajzat tona. Në Romë jetoj edhe si drejtor i revistës “Confronti” (“Përballje”), e cila është një publikim e qendër studimesh që vendos në plan të parë temat e pluralizmit kulturor e dialogut ndërfetar. Bashkëpunoj me fondacione, ente, universitete. Mbi emigracionin, të cilit i kushtoj një vëmendje të shtuar, po citoj Dosjen Statistike mbi Emigracionin Idos/Confronti, i së cilës jam përpilues e anëtar i komitetit shkencor, si edhe i botimesh të tjera.

–       Cili është vizioni juaj e i Partisë Demokratike Italiane mbi Romën pluraliste e shumëkulturore? Cili është roli i bashkësisë shqiptare brenda këtij vizioni?

C.P. : Kandidohem si pjesë e listave të Partisë Demokratike Italiane me një kandidaturë të ardhur nga radhët e shoqërisë civile, lindur prej angazhimit të plotë këto vite si drejtor i “Confronti”-t. Kjo revistë është e hapur për dialogun por gjithashtu mbetet lidhur ngusht me një identitet prej zëri kritik edhe ndaj forcave politike të qendrës së majtë italiane siç është Partia Demokratike. Ëndërroj një Romë “qytet të hapur”, administruar laikisht por ku të njihet trashëgimia e saj e jashtëzakonshme fetare e pluralizmi që e përshkon. Roma ka qenë gjithnjë pluraliste. Parrulla “Ne, Roma pluraliste” përshkruan mirë idenë time për të njohur pluralizmin e historive, prejardhjeve, zanateve dhe kushteve të jetës në nisje ose mbërritje të realiteteve romane. Edhe bashkësia shqiptare rezidente në Romë ka sjellë përvoja e ndjeshmëri të reja. Ajo është integruar mirë në jetën qytetare e mund të japë kontribut thelbësor në mbarëvajtjen e jetës së tij.

–       A mund të na jepni një kronologji të shkurtër të njohjes suaj personale më bashkësinë shqiptare në Itali dhe të na thoni nëse e si është zhvilluar në kohë qasja juaj ndaj saj? Duke u nisur prej kontakteve personale e institucionale, si e gjykoni ecjen e saj mes integrimit e problematikash? Nga Shqipëria ne vërejmë ecjen para të bashkësisë nga statusi i emigrantëve ekonomikë tek synimi për të qenë të zgjedhur politikë.

C.P. : Kam njohur shumë shqiptarë që jetojnë në Itali. Isha shumë kureshtar të njihja Shqipërinë. E vizitova për herë të parë në 2016-n kur një delegacion i “Confronti”-t kreu një udhëtim për të dëgjuar e kuptuar shëmbëlltyrat e shumta të një vendi në thelb ende jo shumë të njohur. Udhëtimet ndihmojnë njohjen. Nuk mund të njohësh një vend nëse nuk njeh vendet e njerëzit që e jetojnë. Shqipëria është një vend shumë i bukur me njerëz të jashtëzakonshëm. Më pas jam kthyer shpesh për shkaqe të ndryshme dhe mezi ç’pres të rikthehem.

Bashkësia shqiptare në Itali është e shumtë në numër dhe e mirëintegruar tashmë. Sivjet është përvjetori i tridhjetë i mbërritjes së anijeve të eksodit shqiptar në brigjet puljeze. Mes shumë vështirësive, bashkësia shqiptare ka ecur para pa u ndalur në këtë rrugë. Kontributi i saj ekonomiko-kulturor është i ndjeshëm dhe burrat e gratë e saj dallojnë në të gjithë sektorët ekonomikë e shoqërore. Përveçsë një e drejtë, dëshira e shqiptarëve për pjesëmarrje në jetën politike është shumë pozitive. Nga ana ime do të mundohem me gjithë fuqitë e mia të përfaqësoj nevojat e tyre e promovoj pjesëmarrjen e tyre, diçka për të cilën ka nevojë edhe shoqëria italiane.

–       Bëjmë një kthim pas, të shkurtër në kohë: si hytë në marrëdhënie me bashkësinë shqiptare në Itali?

C.P. : Pas udhëtimit në Shqipëri, mjet njohjesh të shumta, vendosëm të organizojmë në Romë një konferencë mbi gratë shqiptare. Ishte një sukses që kaloi pritshmëritë tona dhe pati pjesëmarrje masive. Më pas vendosëm të botonim vëllimin “Gra të Shqipërisë”, i cili kishte qëllim të jetësonte një proces njohjeje të përgjithshme e reflektimi mbi kushtet e grave shqiptare. Libri më dha mundësinë të njoh personalisht gra të jashtëzakonshme si nga pikëpamja njerëzore dhe ajo kulturore. Ajo përvojë më pasuroi shumë. Prej atij çasti kontaktet e mia me shqiptarët e Shqipërinë u bënë shumë më të shpeshtuar edhe falë shumë nismave të karakterit socio-kulturor që kemi promovuar në favor të tyre si “Confronti”.

–       Besoni se problematika të lidhura me bashkësinë shqiptare në Itali (si për shembull “ius culturae” e një marrëveshje ende e munguar mbi të drejtat pensionistike) mund të konsiderohen me vëmendje të shtuar në një të ardhme të afërt?

C.P. : Patjetër që po. Si personalisht e si me grupin “Confronti” kemi mbështetur këto beteja. Jam absolutisht në favor të “ius culturae”. Ligji aktual italian mbi nënshtetësinë është i tejkaluar nga koha dhe duhet përditësuar më një të ri që të parashikojë njohjen e frekuentimit shkollor si kusht për të marrë nënështetësinë. Fëmijët që vijnë në Itali në moshë të vogël dhe studiojnë në shkollat italiane kanë të drejtën të bëhen qytetarë edhe për burokrcainë, duke qenë të tillë në realitet.

Gjithashtu kam mbështetur fuqishëm një marrëveshje dypalëshe Itali-Shqipëri mbi pensionet e cila t’i njohë punëtorëve periudhën e kontributeve shoqërore të derdhura në dy vendet. Është një çështje urgjente që duhet përballur pa humbur më kohë. Shumë emigrantë shqiptarë nuk shkojnë dot në pension sepse nuk u njihen kontributet e derdhura në dy vendet. Kjo është një çështje drejtësie shoqërore!

Fakti që jam kandiduar për t’u zgjedhur këshilltar bashkiak në Romë nuk do të më bëjë të harroj betejat e mia, madje do të më shtojë angazhimin që, me ndihmën e rrjetit tim, të mbërrihet si në një ligj mbi “ius culturae” e si në nënshkrimin e një konvente italo-shqiptare mbi pensionet.

–       Kandidoheni për t’u zgjedhur këshilltar bashkiak në zgjedhjet bashkiake në Romë në datat 3-4 tetor. Besojmë se jeni figurë e njohur mes votuesve shqiptarë në këto zgjedhje. Mund të na thoni motivet përse kërkoni votën?

C.P. : Roma i përket qytetarëve e qytetareve që jetojnë këtu prej brezash dhe atyre që kanë ardhur këtu për të ndërtuar jetën e tyre. Roma i përket edhe shqiptarëve. Roma mund e duhet të jetë ede shtëpia e qytetarëve e qytetareve të reja. Në këtë këndvështrim kemi tematika të përbashkëta për të gjithë si trafiku, mjetet e transportit publik, mbetjet, ndotja mjedisore, degradimi, burokracia e dhuna por gjithashtu edhe tematika më specifike. Shqiptarët kanë nevojë për vende agregimi në nivelin lokal ku të realizojnë projektet e tyre. Qytetarët, të rinj e të vjetër, kanë nevojë për këto hapësira mbledhjeje, përditësimi e shkëmbimi. Këto hapësira mund të jenë ndërkulturore, ndërfetare e të bashkëndara mes brezave. “Shtëpia e ideve e kulturave” në Romë, një propozim imi konkret, mund të jetë një hapësirë ku, mes të tjerash, mund të mësohet gjuha italiane për brezat e parë të të ardhurve nga Shqipëria dhe shqipja për brezat e dytë të lindur këtu. Shpresoj të jem për bashkësinë shqiptare një vesh që dëgjon problemet e tyre dhe një zë që u jep përfaqësi nevojave të tyre.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.