Pavarësisht pandemisë, komuniteti i vogël i modës në Montreal po lulëzon dhe pjesë e saj është dhe shkodrania Loris Keçaj me çantat e saj, duke mbajtur edhe emrin në shqip të firmës “Çantë”.
Loris ka folur në një intervistë për median kanadeze lidhur me projektin e saj të çantave të thurura.
Ajo ka rrëfyer se si nisi të dizenjonte çanta të thurura me mbishkrimin “Çantë“.
“Në Dhjetor 2019, po bëja një shall dhe nëna ime tha: “A do të ishte mirë nëse e palosnim dhe shtonit një rrip?” Ishte në atë moment që fillova të mendoja për të bërë çanta: si do të ngjitej rripi, si do të fiksohej shalli i palosur anash, cilat ngjyra do të përdorja. Pastaj mendova, “Mirë, po sikur të përdorja fillin më të trashë që mund të mbash në dorë?” Gjithë sa më interesonte ishte të krijoja një çantë që pëlqehej masivisht. Dhe çështje si: si do të isha në gjendje ta stiloja? A do ta mbante dikush madje atë në publik? A mund të jetë i dobishëm për ta?”, ka thënë ajo.
Por cili është karakteri i veçantë i Çantës? Loris tregon historinë e saj të emigrimit dhe frymëzimin për to.
“Familja ime arriti në Kanada në fund të viteve ’90 si emigrantë pas rënies së komunizmit në Shqipëri. Isha e bekuar që pata mundësinë për të pasur një jetë më të sigurt në Kanada, por distanca nga familja jonë nuk ka qenë e lehtë gjatë gjithë këtyre viteve. Pandemia e shtoi mallin. Çanta ishte një mënyrë për të imagjinuar një dyqan – në stilin klasik shqiptar të një dyqani të klaustrofobik të dyerve të garazheve – që do të ekzistonte në internet. Çanta është një mënyrë që unë të përballem me mallin dhe të bëj sikur jam më afër fizikisht me Atdheun tim. I gjithë frymëzimi për çantat vjen nga një kombinim i veshjeve popullore shqiptare, Google Streetview i Shkoder, qyteti im i lindjes, dhe sendeve të gjetura në tregjet shqiptare. Çdo çantë lidhet drejtpërdrejt me një kujtim të një sendi ose një përshtypje që ka të bëjë me vendlindjen time. Qëllimi i Canta nuk do të ishte kurrë të operonte si biznes. Argëtimi ishte që unë të vazhdoja eksperimentimin dhe realizimin e stileve të ndryshme të çantave që përfshijnë teknika dhe materiale të ndryshme. Ishte dhe nuk do të ketë të bëjë kurrë me shitjen ose fitimin. Unë i thashë vetes që nëse Çanta do të zgjerohej, qëllimi ishte të veproja si praktikë medituese dhe krijuese për veten time së pari, dhe pastaj nëse do të rezultonte se njerëzit donin të blinin çantat, atëherë ky ishte një plus”, ka thënë më tej Loris.
Loris Kecaj ka folur dhe për ndikimin e komunitetit të modës në Montreal tek Çanta e saj.
“Çanta kishte një mbështetje të pabesueshme nga komuniteti përreth meje. Rreth një muaj pasi kisha krijuar llogarinë e Çanta në Instagram, Françoise (Élie, pronare e butikut me bazë në Montréal Effe) më shkroi në Instagram dhe erdhi në shtëpinë time për të parë çantat. Entuziazmi i saj për çantat i shtoi një tjetër jetë projektit. Pastaj ra pandemia, dhe ajo ishte në fazat fillestare të ndërtimit të dyqanit të saj, gjithashtu. Ka rreth një vit e gjysmë që Çanta ekziston dhe është rritur. Nëse nuk do të ishte Françoise, Çanta nuk do të ishte aty ku është sot. Ajo që më kujtoi nga ndërveprimet e mia me Françoise është se ushqehem me energjinë pozitive të njerëzve të tjerë. Ajo më dha besimin për të vazhduar të bëj çanta dhe të vazhdoj të rrezikoj në evolucionin dhe krijimin e çantave”, përfundon Loris.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.
