Shkelzen Veseli është një 29-vjeçar shqiptar që me historinë e tij të emigrimit, dëshirën e mirë dhe talentin është një shembull për rininë.
Ai është nga ata shqiptarët e thjeshtë që emigrimin e kanë zgjedhur për arsye ekonomike, dhe që fati dhe dhuntia i kanë buzëqeshur duke u bërë i njohur ndër shqiptarët në të gjithë botën. Kur gjërat bëhen me dashuri dhe përkushtim bëjnë më të bukur jetën tonë dhe të të tjerëve.
Në këtë intervistë për “Diaspora Shqiptare” ai rrëfen vështirësitë e fillimit në emigrim në Itali, ku është marrë me blegtori fillimisht. Puna në një fermë kuajsh e bëri të njihej me fëmijët autikë që bënin hipoterapi e prej tre vitesh tashmë kujdeset për ta me shumë dashuri. Por Veseli është bërë i famshëm për punimin me dru të shqiponjës shqiptare, një punishte që ai ka dëshirë ta zgjerojë nisur nga kërkesat e shumta të shqiptarëve anëekënd botës. Çdo shqiponjë që ai punon ka një histori të porositësit të saj dhe emocionet e tyre atij i përcjellin kënaqësi. Shqiponjat e Shkëlzenit “kanë fluturuar” kudo ku ka shqiptarë. Ai na tregon se ëndrra e tij më e madhe është që të kthehet në Shqipëri, të hapë punishten që ka atje dhe të krijojë një qendër për fëmijët autikë, duke qenë se në Shqipëri shërbimi dhe kujdesi ndaj tyre është i dobët.
Shkëlzen, na tregoni pak historinë tuaj të emigrimit në Itali?
Kam emigruar 21 vjeç, kam tetë vite në Itali dhe kam emigruar për arsye ekonomike. Pas shkollë punoja me një marangoz dhe kam nisur punën që në vitin e parë në gjimnaz dhe punoj me pagë që atëherë. Pastaj emigrova në Itali tek daja, nisa punë në blegtori. Në Kalabri qëndrova pesë muaj dhe më pas në qytet tjetër po me blegtori. Aty u njoha dhe me fëmijët autikë, kur punova në një fermë kuajsh se bënin hipoterapi. Kur pronarja ime shkonte me pushime gjatë verës, e merrja unë përsipër të meresha me fëmijët me aq sa kisha parë mundohesha ti bëja. Aty u njoha dhe me autizmin pak a shumë, njoha një njeri që kishte fëmijën autik, dhe shprehu si ide të marrë një strukturë më vete me gjithë fëmijët e tjerë. Unë pranova dhe pas dy vitesh e bëmë realitet. Prej një viti merrem me fëmijët autikë gjatë ditës ndërsa pasdite merrem me shqiponjat. Një emigrim me shumë vuajtje.
Në fakt doja të ndalesha fillimisht pak tek puna juaj le të themi primare. Ju kujdeseni për një djalë të prekur me spektrin autik. Si është për ju të punosh me këta fëmijë të veçantë?
Mbi të gjitha është një punë që do durim të jashtëzakonshëm dhe duhet të jesh shumë i sinqertë, ta bësh me zemër dhe jo për përfitim tjetër sepse nuk funksionon po se bëre me zemër. Nëse nuk ke dashuri për atë punë, nuk bëhet dot, sepse fëmijët e ndjejnë kur i do vërtetë. Duhet të kesh durim sepse fëmijët me autizëm janë të vështirë për ti menaxhuar sepse nuk i kupton dot. Me fëmijët që kam ia kalojmë shumë mirë, sepse i njoh mirë.
Jo pa qëllim e bëra këtë pyetje. Punimet tuaja “WoodArt Albania” janë të njohura tashmë jo vetëm në Itali por dhe më gjerë. Kemi parë në postimet tuaja edhe angazhimin e djalit për të cilin kujdeseni në punishten tuaj. Si lindi kjo ide dhe si lidhen të themi këto dy “mjeshtëri” tuajat me njëra-tjetrën?
Faktikisht kur kam nisur punën me fëmijët autikë meresha gjithë ditën me ta, siç dhe tani. Po puna me dru më pëlqen dhe nisëm të bëjmë punemi druri me ta, sepse është ajo që dija tua shpjegoja mirë dhe e pëlqyen. Pavarëisht se bënim aktivitete të tjera, si merreshim me kopshtin dhe kafshët. Më pas lindi puna e shqiponjave dhe mund ti angazhoj në disa procese që ata mund të marrin pjesë.
Kur keni mësuar të bëni punime druri dhe pyetja që më bën kurioze pse keni zgjedhur vetëm punimin e simbolit të Shqiponjës? A është kjo një zgjedhje në bazë të kërkesave për këto punime apo dhe ndjenja e përkatësisë dhe patriotizmit për vendlindjen?
Unë e nisa rastësisht punimin e shqiponjës, e para ka qenë sepse jam shumë patriot dhe e kam dhe tatuazh dhe dëshiroja ta vendosja te shtëpia ime. Rastësisht e postova në rrjetet sociale dhe kishte shumë kërkesa. Duke qenë se ka shumë kërkuara për shqiponjën u fokusova vetëm tek ajo.
Cilët janë klientët tuaj? A ka të huaj që duan të kenë në shtëpinë e tyre shqiponjën dykrenare?
Përsa i përket klientëve të mi janë të gjithë shqiptarë të të gjitha trevave, Kosovës, Maqedonisë e Malit të Zi dhe në të gjithë botën. Kam çuar të paktën një porosi në çdo vend të botës që ka shqiptarë. Kërkesat më të larta janë në Itali, pastaj Gjermani, Francë, Belgjikë. Pak a shumë në të gjithë botën. Kurse të huaj nuk më kanë rastisur. Kam bërë nja 2-3 harta të Italisë si dhuratë për italianë po vetëm kaq.
Na rrëfe për një punim që të ka ngelur në mendje, ose një nga kërkesat më të veçanta që ke pasur?
Janë dy punime që më kanë ngelur në mendje. Njëra është shqiponja dy metra që është shumë e madhe për nga përmasat dhe ishte fantastike ta punoje. Ishte sikur hyje vete brenda. Ndërsa punimi tjetër ka qenë për një person që ia ka bërë dhuratë dikujt që ka mbetur invalid në Luftën e Kosovës. Për mua ishte shumë e veçantë ngaqë i bëmë video momentit që e hapi kutinë. Për mua ishte shumë emocionuese reagimi i tij. Ishte shqiponjë një metër dhe emër dhe mbiemër e atij personi. Ai këndonte me çifteli dhe më bëri një këngë të momentit me çiftelinë dhe ma dërgoi mua. Janë gjëra fantastike. Çdo klient ka historinë e vet.
Cilat janë planet tuaja në të ardhmen për aktivitetin tuaj?
Kohët e fundit jam duke menduar shumë se çfarë duhet të bëjë, sepse të dyja punët është shumë e vështirë ti bëj. Kur ke shumë porosi duhet ti pranosh, pasi e mira do ishte të bëja 5-6 për një javë, se nuk marrin shumë kohë. Por kam shumë porosi. Dua të hap diçka këtu në Itali me rregulla që të punësoj dikë që të më bëjë të paktën 50% të punës dhe pjesën tjetër vet. Më e mira do ishte të bëja të njëjtën punë në Shqipëri dhe përsa i përket fëmijëve autikë të ndihmoj me fëmijët në Shqipëri. Këtu fëmijët autikë e kanë një të ardhme, kanë strukturat e shtetit, dhe ka kush kujdeset për ta. Kurse në Shqipëri, më kanë marrë shumë njerëz që më kanë pyetur si funksionon në Itali dhe janë krejt vetëm pa asnjë ndihmë. Dhe kjo është tmerr, sepse ata duan shumë angazhim 24 orë në 24. Pra krijmi i një institucioni të tillë në Shqipëri me stafin e kualifikuar për këta fëmijë. Kjo është dëshira ime që do më pëlqente shumë ta realizoja. E kam ëndërr./ Diaspora Shqiptare
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.
