“Shqipëri-Itali vetëm vajtje”, Marbjena Imeraj rrëfen historinë e saj në teatër

E premte, 29 Mars, 2024
E premte, 29 Mars, 2024

“Shqipëri-Itali vetëm vajtje”, Marbjena Imeraj rrëfen historinë e saj në teatër

Historia e Marbjena Imeraj vjen në teatër në Itali nën titullin “Shqipëri-Itali vetëm vajtje”. Një monolog tragjik-komik biografik që trego historinë e vërtetë të saj, një grua e re që hipi në anije për tu larguar nga Shqipëria në Itali në kërkim të lumturisë së saj.

Një udhëtim i vështirë dhe me një seri ngjarjesh që Marbjena nuk e ka lënë kurrë veten të dëshpërohet, duke kapërcyer dhunën, abuzimin, gjë që tregon guximin e saj edhe më shumë.

Teksti i shkruar nga vetë protagonistja është një kërkim kokëfortë dhe i thellë i lirisë, i përshkruar në shfaqjen e prodhuar nga Shoqata Kulturore Maeli – Kërkime Teatrore, drejtuar nga Melania Giglio me grupe dhe kostume nga Fabiana Di Marco dhe Giovanna Stinga.

Kjo është shfaqja e dytë e zgjedhur nga Drejtori Artistik Manuel Paruçini për rinisjen e Teatro Lo Spazio, e cila mirëpret në skenën e saj një premierë kombëtare të gatshme për t’i treguar publikut kuptimin e vërtetë të fjalës rezistencë, një term që ka fituar mjaft rëndësi gjatë muajve më të vështirë të pandemisë.

Marbjena përjeton dhunë, duke e kapërcyer atë. Ajo përjeton rënien e regjimit komunist dhe luftën civile pasuese, duke parë përpara dhe duke ushqyer ëndrrën për të guxuar. Sot jeton humbjen e një shoqeje, të detyruar të prostituojë dhe më pas atë të një motre, e cila bëri vetëvrasje. Ajo jeton një udhëtim shprese, nga Shqipëria në Itali, duke nxitur dëshirën për të zbuluar një vend, i cili më pas rezulton se është armiqësor dhe shpesh racist. Të gjitha për dashurinë e jetës dhe atë ëndërr të quajtur teatër.

SHFAQJA

Marbjena është një aktore italo-shqiptare e birësimit roman. Ajo është në dhomën e saj të zhveshjes gati për të dalë në skenë me “Il gabbiano” nga A. Cechov.

Në atë çast, vetë Zoti arrin ta kujtojë atë me sa vështirësi është përballur para këtij momenti. Marbjena lindi në Shkodër.

Ajo është e katërta nga gjashtë vajzat e lindura nga një baba kolonel ushtrie dhe një nënë ekonomiste dhe, që kur ishte e vogël, ajo gjithmonë ka ëndërruar të ishte aktore. Endrrën e saj megjithatë, Marbjena duhej ta linte mënjanë për një kohë të gjatë për shkak të diçkaje shumë më të madhe se ajo.

Në moshën vetëm dhjetë vjeç po përjetonte luftën civile të shkaktuar nga rënia e regjimit komunist. Familja e saj i përkiste klasës më të lartë të shoqërisë dhe papritmas nuk zotëron më asgjë.

Një rritje e shënuar nga shumë vështirësi dhe momente dramatike të tilla si dhuna e pësuar në moshën shtatë vjeç.

Gjatë adoleshencës së saj ajo humbi shoqen e saj më të mirë vetëm për të zbuluar se ishte detyruar të prostituonte në Itali. Menjëherë pas kësaj dhe një luftë civile.

“Të bëhej aktore” ishte ëndrra që e mban gjallë dhe që do ta çonte në Itali, ku ajo do të zbulojë se ai vend i ëndërruar dhe shumë i dëshiruar nuk është aq mirëpritës për ata që vijnë nga një vend si saji.

Zbarkon në Abruzzo dhe është e gatshme të ndërtojë një jetë për veten e saj, por paragjykimet, racizmi dhe diskriminimi e pengojnë rrugën e saj, por nuk e qetësojnë forcën e saj të shpirtit, gjithashtu e prekur thellësisht nga humbja e një motre që bëri vetëvrasje në Shqipëri.

Megjithë traumën që nuk do ta kapërcejë kurrë, Marbjena përpiqet të ecë përpara dhe më në fund arrin në Romë, ku fillon studimet për aktrim dhe i jep formë ëndrrës së saj, e cila, pak nga pak, bëhet realitet.

Dhe jeta nuk do të rresht së e habituri edhe në atë moment, kur dashuria për një grua do ta befasojë.

“Historia e Marbjenës më bëri shumë përshtypje, sepse më mahniti. Po prisja një histori të trishtuar dhe të përlotur të jetës. Unë isha duke pritur marrëzisht keqardhje për veten. Me budallallëk prisja një histori si shumë të tjera, një histori e zakonshme për kaq shumë emigrantë. Njerëz për të cilët mendojmë se dimë shumë, por në të vërtetë nuk dimë asgjë. Në vend të kësaj, u gjenda para një grumbulli drite. Unë menjëherë e dashurova këtë histori sepse ka të bëjë me një qenie njerëzore që e do jetën, pavarësisht gjithçkaje dhe të gjithëve. Sigurisht që kishte dhembje, sigurisht që kishte tragjedi, megjithatë historia e Marbjenës flet për diçka tjetër. Jeta e kësaj gruaje të re shqiptare ka të bëjë me dashurinë. Dhe besimit. Besimi në art, besimi te vetja, besimi te aftësia e dikujt për t’u ngritur dhe rezistuar. Besimi në aftësinë e dikujt për të dashur. Besimi në aftësinë e çdo qenie njerëzore për të shndërruar dhimbjen e tyre në diçka më të madhe, më të ndritshme.

Kjo është arsyeja pse unë jam e bindur se historia e Marbjena flet për të gjithë ne. Asnjë natë nuk zgjat përgjithmonë. Për sa kohë që kemi kohë, ne kemi në duart tona mundësinë e ringjalljes, për të gjetur veten përsëri dhe përsëri. Ne kemi aftësinë për të krijuar bukurinë”, thotë regjisorja Melania Giglio.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.  

Historia e Marbjena Imeraj vjen në teatër në Itali nën titullin “Shqipëri-Itali vetëm vajtje”. Një monolog tragjik-komik biografik që trego historinë e vërtetë të saj, një grua e re që hipi në anije për tu larguar nga Shqipëria në Itali në kërkim të lumturisë së saj.

Një udhëtim i vështirë dhe me një seri ngjarjesh që Marbjena nuk e ka lënë kurrë veten të dëshpërohet, duke kapërcyer dhunën, abuzimin, gjë që tregon guximin e saj edhe më shumë.

Teksti i shkruar nga vetë protagonistja është një kërkim kokëfortë dhe i thellë i lirisë, i përshkruar në shfaqjen e prodhuar nga Shoqata Kulturore Maeli – Kërkime Teatrore, drejtuar nga Melania Giglio me grupe dhe kostume nga Fabiana Di Marco dhe Giovanna Stinga.

Kjo është shfaqja e dytë e zgjedhur nga Drejtori Artistik Manuel Paruçini për rinisjen e Teatro Lo Spazio, e cila mirëpret në skenën e saj një premierë kombëtare të gatshme për t’i treguar publikut kuptimin e vërtetë të fjalës rezistencë, një term që ka fituar mjaft rëndësi gjatë muajve më të vështirë të pandemisë.

Marbjena përjeton dhunë, duke e kapërcyer atë. Ajo përjeton rënien e regjimit komunist dhe luftën civile pasuese, duke parë përpara dhe duke ushqyer ëndrrën për të guxuar. Sot jeton humbjen e një shoqeje, të detyruar të prostituojë dhe më pas atë të një motre, e cila bëri vetëvrasje. Ajo jeton një udhëtim shprese, nga Shqipëria në Itali, duke nxitur dëshirën për të zbuluar një vend, i cili më pas rezulton se është armiqësor dhe shpesh racist. Të gjitha për dashurinë e jetës dhe atë ëndërr të quajtur teatër.

SHFAQJA

Marbjena është një aktore italo-shqiptare e birësimit roman. Ajo është në dhomën e saj të zhveshjes gati për të dalë në skenë me “Il gabbiano” nga A. Cechov.

Në atë çast, vetë Zoti arrin ta kujtojë atë me sa vështirësi është përballur para këtij momenti. Marbjena lindi në Shkodër.

Ajo është e katërta nga gjashtë vajzat e lindura nga një baba kolonel ushtrie dhe një nënë ekonomiste dhe, që kur ishte e vogël, ajo gjithmonë ka ëndërruar të ishte aktore. Endrrën e saj megjithatë, Marbjena duhej ta linte mënjanë për një kohë të gjatë për shkak të diçkaje shumë më të madhe se ajo.

Në moshën vetëm dhjetë vjeç po përjetonte luftën civile të shkaktuar nga rënia e regjimit komunist. Familja e saj i përkiste klasës më të lartë të shoqërisë dhe papritmas nuk zotëron më asgjë.

Një rritje e shënuar nga shumë vështirësi dhe momente dramatike të tilla si dhuna e pësuar në moshën shtatë vjeç.

Gjatë adoleshencës së saj ajo humbi shoqen e saj më të mirë vetëm për të zbuluar se ishte detyruar të prostituonte në Itali. Menjëherë pas kësaj dhe një luftë civile.

“Të bëhej aktore” ishte ëndrra që e mban gjallë dhe që do ta çonte në Itali, ku ajo do të zbulojë se ai vend i ëndërruar dhe shumë i dëshiruar nuk është aq mirëpritës për ata që vijnë nga një vend si saji.

Zbarkon në Abruzzo dhe është e gatshme të ndërtojë një jetë për veten e saj, por paragjykimet, racizmi dhe diskriminimi e pengojnë rrugën e saj, por nuk e qetësojnë forcën e saj të shpirtit, gjithashtu e prekur thellësisht nga humbja e një motre që bëri vetëvrasje në Shqipëri.

Megjithë traumën që nuk do ta kapërcejë kurrë, Marbjena përpiqet të ecë përpara dhe më në fund arrin në Romë, ku fillon studimet për aktrim dhe i jep formë ëndrrës së saj, e cila, pak nga pak, bëhet realitet.

Dhe jeta nuk do të rresht së e habituri edhe në atë moment, kur dashuria për një grua do ta befasojë.

“Historia e Marbjenës më bëri shumë përshtypje, sepse më mahniti. Po prisja një histori të trishtuar dhe të përlotur të jetës. Unë isha duke pritur marrëzisht keqardhje për veten. Me budallallëk prisja një histori si shumë të tjera, një histori e zakonshme për kaq shumë emigrantë. Njerëz për të cilët mendojmë se dimë shumë, por në të vërtetë nuk dimë asgjë. Në vend të kësaj, u gjenda para një grumbulli drite. Unë menjëherë e dashurova këtë histori sepse ka të bëjë me një qenie njerëzore që e do jetën, pavarësisht gjithçkaje dhe të gjithëve. Sigurisht që kishte dhembje, sigurisht që kishte tragjedi, megjithatë historia e Marbjenës flet për diçka tjetër. Jeta e kësaj gruaje të re shqiptare ka të bëjë me dashurinë. Dhe besimit. Besimi në art, besimi te vetja, besimi te aftësia e dikujt për t’u ngritur dhe rezistuar. Besimi në aftësinë e dikujt për të dashur. Besimi në aftësinë e çdo qenie njerëzore për të shndërruar dhimbjen e tyre në diçka më të madhe, më të ndritshme.

Kjo është arsyeja pse unë jam e bindur se historia e Marbjena flet për të gjithë ne. Asnjë natë nuk zgjat përgjithmonë. Për sa kohë që kemi kohë, ne kemi në duart tona mundësinë e ringjalljes, për të gjetur veten përsëri dhe përsëri. Ne kemi aftësinë për të krijuar bukurinë”, thotë regjisorja Melania Giglio.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.  

Historia e Marbjena Imeraj vjen në teatër në Itali nën titullin “Shqipëri-Itali vetëm vajtje”. Një monolog tragjik-komik biografik që trego historinë e vërtetë të saj, një grua e re që hipi në anije për tu larguar nga Shqipëria në Itali në kërkim të lumturisë së saj.

Një udhëtim i vështirë dhe me një seri ngjarjesh që Marbjena nuk e ka lënë kurrë veten të dëshpërohet, duke kapërcyer dhunën, abuzimin, gjë që tregon guximin e saj edhe më shumë.

Teksti i shkruar nga vetë protagonistja është një kërkim kokëfortë dhe i thellë i lirisë, i përshkruar në shfaqjen e prodhuar nga Shoqata Kulturore Maeli – Kërkime Teatrore, drejtuar nga Melania Giglio me grupe dhe kostume nga Fabiana Di Marco dhe Giovanna Stinga.

Kjo është shfaqja e dytë e zgjedhur nga Drejtori Artistik Manuel Paruçini për rinisjen e Teatro Lo Spazio, e cila mirëpret në skenën e saj një premierë kombëtare të gatshme për t’i treguar publikut kuptimin e vërtetë të fjalës rezistencë, një term që ka fituar mjaft rëndësi gjatë muajve më të vështirë të pandemisë.

Marbjena përjeton dhunë, duke e kapërcyer atë. Ajo përjeton rënien e regjimit komunist dhe luftën civile pasuese, duke parë përpara dhe duke ushqyer ëndrrën për të guxuar. Sot jeton humbjen e një shoqeje, të detyruar të prostituojë dhe më pas atë të një motre, e cila bëri vetëvrasje. Ajo jeton një udhëtim shprese, nga Shqipëria në Itali, duke nxitur dëshirën për të zbuluar një vend, i cili më pas rezulton se është armiqësor dhe shpesh racist. Të gjitha për dashurinë e jetës dhe atë ëndërr të quajtur teatër.

SHFAQJA

Marbjena është një aktore italo-shqiptare e birësimit roman. Ajo është në dhomën e saj të zhveshjes gati për të dalë në skenë me “Il gabbiano” nga A. Cechov.

Në atë çast, vetë Zoti arrin ta kujtojë atë me sa vështirësi është përballur para këtij momenti. Marbjena lindi në Shkodër.

Ajo është e katërta nga gjashtë vajzat e lindura nga një baba kolonel ushtrie dhe një nënë ekonomiste dhe, që kur ishte e vogël, ajo gjithmonë ka ëndërruar të ishte aktore. Endrrën e saj megjithatë, Marbjena duhej ta linte mënjanë për një kohë të gjatë për shkak të diçkaje shumë më të madhe se ajo.

Në moshën vetëm dhjetë vjeç po përjetonte luftën civile të shkaktuar nga rënia e regjimit komunist. Familja e saj i përkiste klasës më të lartë të shoqërisë dhe papritmas nuk zotëron më asgjë.

Një rritje e shënuar nga shumë vështirësi dhe momente dramatike të tilla si dhuna e pësuar në moshën shtatë vjeç.

Gjatë adoleshencës së saj ajo humbi shoqen e saj më të mirë vetëm për të zbuluar se ishte detyruar të prostituonte në Itali. Menjëherë pas kësaj dhe një luftë civile.

“Të bëhej aktore” ishte ëndrra që e mban gjallë dhe që do ta çonte në Itali, ku ajo do të zbulojë se ai vend i ëndërruar dhe shumë i dëshiruar nuk është aq mirëpritës për ata që vijnë nga një vend si saji.

Zbarkon në Abruzzo dhe është e gatshme të ndërtojë një jetë për veten e saj, por paragjykimet, racizmi dhe diskriminimi e pengojnë rrugën e saj, por nuk e qetësojnë forcën e saj të shpirtit, gjithashtu e prekur thellësisht nga humbja e një motre që bëri vetëvrasje në Shqipëri.

Megjithë traumën që nuk do ta kapërcejë kurrë, Marbjena përpiqet të ecë përpara dhe më në fund arrin në Romë, ku fillon studimet për aktrim dhe i jep formë ëndrrës së saj, e cila, pak nga pak, bëhet realitet.

Dhe jeta nuk do të rresht së e habituri edhe në atë moment, kur dashuria për një grua do ta befasojë.

“Historia e Marbjenës më bëri shumë përshtypje, sepse më mahniti. Po prisja një histori të trishtuar dhe të përlotur të jetës. Unë isha duke pritur marrëzisht keqardhje për veten. Me budallallëk prisja një histori si shumë të tjera, një histori e zakonshme për kaq shumë emigrantë. Njerëz për të cilët mendojmë se dimë shumë, por në të vërtetë nuk dimë asgjë. Në vend të kësaj, u gjenda para një grumbulli drite. Unë menjëherë e dashurova këtë histori sepse ka të bëjë me një qenie njerëzore që e do jetën, pavarësisht gjithçkaje dhe të gjithëve. Sigurisht që kishte dhembje, sigurisht që kishte tragjedi, megjithatë historia e Marbjenës flet për diçka tjetër. Jeta e kësaj gruaje të re shqiptare ka të bëjë me dashurinë. Dhe besimit. Besimi në art, besimi te vetja, besimi te aftësia e dikujt për t’u ngritur dhe rezistuar. Besimi në aftësinë e dikujt për të dashur. Besimi në aftësinë e çdo qenie njerëzore për të shndërruar dhimbjen e tyre në diçka më të madhe, më të ndritshme.

Kjo është arsyeja pse unë jam e bindur se historia e Marbjena flet për të gjithë ne. Asnjë natë nuk zgjat përgjithmonë. Për sa kohë që kemi kohë, ne kemi në duart tona mundësinë e ringjalljes, për të gjetur veten përsëri dhe përsëri. Ne kemi aftësinë për të krijuar bukurinë”, thotë regjisorja Melania Giglio.

Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.