Ilir Kerni, një nga artistët më të suksesshëm shqiptar, i cili me pasion ka karrierën më të gjatë në skenë si balerin, në vitin 2019 emërua drejtor i Teatrit Kombëtar të Baletit Split në Kroaci.
Së fundmi Ilir Kerni ka rrëfyer në një intervistë për portalin kroat slobodnadalmacija.hr përvojën e tij si drejtor i Teatrit Kombëtar të Baletit Split gjatë këtyre dy viteve, aspak të lehta për artin.
Intervista e plotë:
Drejtori i Teatrit Kombëtar Split në Kroaci ka mbi super 40 vite karrierë. Kerni së shpejti do të përfundojë gjysmën e mandatit të tij katër vjeçar, kohë gjatë së cilës ai arriti të njoh qytetin Split, për të cilin shprehet se “ka një përmbajtje mistike”. Profesionalisht, ai thotë se është i lumtur që erdhi në Split. Sidoqoftë, shpesh, ai udhëton gjatë fundjavave në Zagreb, ku jeton gruaja e tij Dorotea, ndërsa në Tiranën e tij të lindjes, ku jeton dhe nëna e tij, ai nuk ka qenë për shumë kohë për shkak të pandemisë, por thotë se është një plan shumë i afërt.
Le ta përqendrojmë bisedën në atë që po ndodh aktualisht në Baletin e Splitit, çfarë po përgatitet?
Ne po punojmë në një nga baletet e shkëlqyera klasike, “La Esmeralda”, i cili do të dalë premierë më 8 maj. Dy koreografët tanë të ftuar, Vasily Medvedev dhe Stanislav Fečo, erdhën në Split, puna për shfaqjen po shkon shumë mirë. Ata janë të kënaqur me mënyrën se si ne punojmë, më thanë. Disiplina, cilësia e valltarëve.
Nëse shohim atë që po ndodh në kinematë në Evropë, unë vazhdoj të mendoj se ne mbetemi një institucion që jo vetëm është “në këmbë”, por punon, gjë e cila është shumë e vështirë në këto kohë. Disa ansamble të baletit bëjnë vetëm prova, disa përgatiten dhe ne jemi të paktët që kemi qenë në skenë. Për fat të mirë, ne realizuam “Verën e Splitit” në ajër të hapur dhe më vonë bëmë “Correr o Fado”, premierën e “Liqenit të Mjellmës” dhe dy “Mbrëmje Gala” në skenën e Teatrit Kombëtar Kroat. Me të gjitha kufizimet epidemiologjike, ne ende kemi arritur të jemi në skenë.
Ansambli u infektua me COVID në nëntor dhe nuk po funksiononte, kështu që të gjithë valltarët tani kanë fituar imunitet?
Pothuajse të gjithë. Unë, për çudi, nuk u sëmura. Thonë se nuk ka vend për COVID në një duhanpirës të pasionuar si unë (qesh).
Sa i ka ndryshuar pandemia planet tuaja për të qenë në pozicionin e Drejtorit të Teatrit të Baletit?
Gjithçka u shty. Nuk arrita të bëj një shfaqje, një turne në Itali dështoi. Por kjo ishte një luftë për mbijetesë. Nëse marrim parasysh që një epidemi si kjo ndodh një herë në jetë, unë mendoj se Baleti i Splitit është sjellë shumë mirë gjatë gjithë kohës. Unë mund të jem i lumtur që kur ra COVID, ne u mbajtëm me të vërtetë mirë dhe se po bënim gjithccka me seriozitet. Këtë vit, nëse nuk është më i frikshëm se më parë, jemi në rrugën e duhur për të qenë në skenë gjatë gjithë vitit. Pas “Esmeralda”, ne jemi duke përgatitur një shfaqje të re për Split Summer, baletin neoklasik “The Great Gatsby”. Unë hezitoj të flas për planet, sepse jam bërë pak paranojak për gjithçka që kemi kaluar.
Ju erdhët në vitin 2019 nga HNK-ja e Zagrebit, ku ende vallëzonit vetëm një vit më parë, pas një përvoje vallëzimi jashtëzakonisht të gjatë.
Shumë. Nuk njoh njeri që ka qenë në skenë më shumë se unë, 25 vjet vetëm në Zagreb. Kam punuar si pedagog dhe mjeshtër baleti, por edhe kam kërcyer. Roli im i fundit ishte i një poeti grek në “Elizabeth of Austria – Sissi”, unë kisha një duet me Sissi që zgjati shtatë minuta.
Koreografi Patrice Bart erdhi në skenën “Sissi”, më pa duke punuar dhe tha se do të donte që unë të kërceja rolin e një poeti grek. Unë i them atij, “Maestro, faleminderit, por unë jam i vjetër”, dhe ai me thotë: “Epo, Nureyev kërceu deri sa ishte 54 vjeç”. “Po, por unë jam 59 vjeç.” “E pamundur!”, thotë ai. Dhe kjo ishte hera e fundit në skenë, por përgjithmonë.
Ju filluat të punonit në Zagreb në të tridhjetat tuaja, kur ishit tashmë një balerin me eksperiencë?
Isha 34 e gjysmë, gati 35 vjeç, por rolet kryesore i kërceva deri në moshën 48 dhe 49 vjeç.
Kë falënderoni për një gjendje kaq të mirë fizike?
Sigurisht që ka edhe gjenetikë, por mendoj se gjëja më e rëndësishme është ta duash profesionin tënd dhe të kesh energji pozitive. Ju duhet ta doni punën tuaj, ditë për ditë dhe të mos prisni asgjë në këmbim. Si në jetë. Unë isha një njeri i punës dhe më pëlqente të kërceja. Nuk mbaj mend asnjë ditë që nuk jam ushtruar.
Në çfarë rrethanash e filluat angazhimin tuaj në HNK Zagreb, si ishte?
Kam ardhur në janar ‘94, nuk mendoja se do të qëndroja më gjatë se gjashtë muaj. Tre vjet para se të largohesha nga Shqipëria, mora një bursë të UNESCO-s për pedagogji dhe vallëzim, të cilën e bëra në Operën e Parisit dhe Strasburg. Pas kësaj, unë u angazhova në trupën e baletit “Ballet du Rhin”, në Operën e Strasburgut. Kur erdha në Zagreb, drejtori i Baletit ishte Milko Sparemblek. Në fakt, nuk kisha përshtypje për Zagrebin, Teatrin Kombëtar Kroat, repertorin dhe gjithçka, por pasi u takuam, vendosa të qëndroj vetëm për shkak të tij. Ne folëm pak në frëngjisht dhe ai më tha “i dashuri, eja kur të duash”. Edhe sot nuk e di se çfarë pa tek unë.
Kam pasur një marrëdhënie shumë të mirë me kolegët dhe jam ndjerë pjesë e ansamblit. Ndaj dhe unë qëndrova.
Sparemblek është një figurë kulti e baletit kroat, ai padyshim që ju ndikoi?
Ai është një gjeni, i madh. E pashë disa muaj më parë, ai është 92 vjeç, ne jemi fqinjë në Zagreb. Dhe ai sapo kujtoi takimin tonë të parë, më tha, “Mendova se do të qëndrosh disa muaj më së shumti, por, ja, kanë kaluar 26 vjet”. Ai është një person absolutisht i rëndësishëm në jetën time, unë kam punuar me të shumë dhe për një kohë të gjatë. Si kampion i Baletit, unë kërceva të gjitha rolet kryesore në baletet që ai bëri në atë kohë në Zagreb, nga Mephisto në “J. Faust pasion”, te Putnik në “Këngët e Dashurisë dhe Vdekjes” dhe projektin për Adriatikun film me atë balet …. Ai është një profesionist i madh, ai ka arritur pikën më të lartë në punën tonë si artist. Ai është një person që nuk mund të përsëritet. Është unik.
Për t’u bërë pjesë e grupit të “Gazeta Diaspora Shqiptare” mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë.
