Fitije Picari ka emigruar në Itali në vitin 1993. Pas ndryshimit të sistemit e gjeti veten pa punë dhe zgjodhi rrugën e emigrimit si shumë shqiptarë në ato vite. Edhe pse mes shumë vështirësive nuk hoqi dorë nga angazhimi social në Diasporën shqiptare në Itali. Së bashku me motrën e saj Liljanën, në vitin 1999 hapën shkollën e parë shqipe në Cervia, Ravena, si dhe krijuan shoqatën “Të integrohemi së bashku”, shoqatë që ka dhënë kontributin e saj në intëgrimin e shqiptarëve në shtetin fqinj prej gati dy dekadash. Në pamundësi për të kryer profesionin për të cilin kishte studiuar në Tiranë, Fitije Picari kreu një kurs specializimi në kontabilitet dhe pas shumë eksperiencave dhe kualifikimeve tashmë zotëron Studion e saj të administrimit të bashkëpronësive në Itali.
Këtë javë Fitije Picari do të jetë pjesë Simpoziumit të parë në Politikë të Diasporës Shqiptare.
Më 16 dhe 17 tetor do të mbahet Simpoziumi i parë në Politikë i Diasporës Shqiptare. Na tregoni disa detaje më shumë rreth këtij simpoziumi ku do të jeni pjesë si veprimtare aktive në Diasporë?
Në shtator të këtij viti mora pjesë në kursin “ALSS Neuroleadership-Udheheq me Tru”, kursi i parë I lidershipit në shqip në botën perëndimore, Akademia e Shkencave të Lidershipit në Zvicër, ishte një Kurs interesant që thelloi më tepër njohuritë e mia në fushën e Leadership-it dhe ndikoi për të vënë më në dukje aftesitë e mia profesionale e shoqërore.
Në Simpoziumin e Organizuar nga kjo Akademi dhe Instituti i Lidershipit në politikë janë të ftuar 30 folës nga shtete të ndyshme të Europës për të sjell përvojën e tyre të suksesit e sfidat e politikbërjes në vendet ku ato jetojnë e veprojnë.
Sa i vlefshëm mendoni se do të jetë ky simpozium?
Në këtë Simpozium do të vihet në dukje se politikanët për të patur sukses duhet të njohin e zbatojnë në praktikë studimet shkencore të kryera në këtë fushë.
Të flasim pak për historinë tuaj të emigrimit, kur vendosët të largoheshit nga Shqipëria dhe si i mbani mend fillimet në shtetin e Italian?
Në qershor të vitit 1993 u mbyll ndërmarrja ku unë punoja, ndërmarrja Bujqësore, pasi falimentoi Sistemi Socialist i Shtetit i cili shkaktoi një papunësi masive në vendin tonë dhe si shumë bashkëatdhetarë u detyrova të emigroj në Itali. Fillimi nuk ishte i lehtë sepse u ndodha në një vend me sistem ekonimiko-shoqëror të ndryshëm nga ai që kisha jetuar e punuar.
A ju deshën shumë kohë të përshtateshit me një tokë të huaj?
Si në çdo gjë të re dhe të panjohur, normalisht, më është dashur që në mënyrë graduale të njihja e të përshtatesha me sistemin e ri. Duke qenë se kisha një sërë vështirësish si mungesa e gjuhës, dokumentave dhe afeksionet personale duhej kohë e sakrifica për t’u ambientuar e integruar, por me mbështetjen e familjes time të originës, pritja e ngrohtë e familjeve italiane që banonin përreth si dhe ndërmarrja ku punoja bënë që këto vështirësi t’i përballoja me sukses.
Ku punuat fillimisht?
Duke patur një esperiencë 14 vjeçare si zooteknike e lartë në Shqipëri mu dha mundësia të punoja në sektorin e blegtorisë dhe më pas në restorante. Në fillim të vitit 2002, pas një kursi specializimi në kontabilitet mu dha mundësia të filloj punë si nënpunese në një Studio të Administrimit të bashkëpronësive. Studimet në këtë fushë dhe kurset e vazhdueshme të kualifikimit bënë që sot të jem një profesioniste e kualifikur e të kem studion time profesionale.
Me motrën tuaj keni bashkëthemeluar shoqatën “Integriamoci Insieme”. Na tregoni diçka më shumë?
Po, me motrën time Liljanën jemi bashkëthemeluese të Shoqatës “Integriamoci Insieme” (Të Integrohemi së Bashku) me qendër në Cervia (RA) dhe kemi punuar pa ndërprerje deri në vitin 2019 për integrimin në Shoqërinë italiane në të gjitha fushat.
Në brendësi të Shoqatës u krijua edhe grupi artistik “Pranvera” me fëmijë të cilët veshin kostume kombëtare nga treva të ndryshme të Shqipërisë e të përgatitura nga ne vetë, me ftesë të Shoqatave Shqiptare. “Pranvera” kanë dhënë shfaqje në pjesën më të madhe të Italisë për më shumë se 10 vjet, nga Roma deri ne Vale D’Aosta.
E gjithë kjo ka bërë që të përcjellim tek fëmijët tanë ruajtjen e gjuhës, traditave dhe kulturën e vendit tonë, por dhe të integrohen plotësisht në Shoqërinë italiane e të ndjehen të barabartë mes tyre.
Kur nisët të ishit një veprimtare në organizimet e Diasporës?
Bashkë me motrën time Liljanën në vitin 1999 hapëm shkollën Shqipe në Cervia (RA), me pas Shoqatën “Të integrohemi së bashku”, pjesëmarrje në takime dhe veprimtari të ndryshme të Organizuara nga Ambasada Shqiptare në Rome, Gazeta “Bota Shqiptare” apo te “Rete Fare”(Rrjetezimi i Shoqatave Shqiptare te Rajonit te Emilia-Romagna).
Në kuadër të Shoqatës “Integriamoci Insieme” kam marrë pjesë në Samitin e Parë të Diasporës në Tiranë në vitin 2016; personalisht, kam marrë pjesë në Samitin e Dytë të Diasporës në Tiranë, Konferencën “Diaspora Flet” e organizuar në Prishtinë, Krijimin e Dhomës së Biznesit dhe Takimin e Grave të Bisnesit të organizuar nga Ministria e Diasporës në Tiranë.
A ktheheni shpesh në Shqipëri?
Në Shqipëri vij shpesh për të takuar me të afërm, miq e shokë, për ta parë këtë vend kaq te bukur e për tu ç’mallur me të, vij për të bashkëpunuar në fushën profesionale, sepse gjithë eksperiencën time të gjatë në këtë fushë dua ta sjell atje. Shoh që është shumë e nevojshme si në përmirësimin ligjor, por dhe në atë pratik, vij sepse më gëzon çdo gjë qe bëhet për të mirën e këtij vendi.
E mendoni kthimin në atdhe?
Po, e mendoj shpesh herë pasi nuk jam shkëputur asnjëherë shpirtërisht e
mendërisht.
