“Fshati i shijeve arbëreshe”, Ginestra, historia shqiptare dhe gastronomia e shkëlqyer”, titullohet artikulli i blogut basilicatanotizie.net, që fillon me përshkrimin e djathrave dhe të taliateleve që gatuajnë mjeshtërisht vendasit.
Shkrimi fton turistët në një udhëtim virtual në këtë qytet të vogël që është i pozicionuar në një kodër, 765 metra mbi nivelin e detit, përballë Monte Vulture.
Më 1965 Ginestra u shkëput nga Ripacandida dhe u bë një administatë lokale autonome, e cila ka në territorin e saj 13.21 kilometra katror.
Historia e këtij fshati fillon në vitin 1478 kur Troiano Caracciolo, që zotëronte edhe fshatra të tjera, i dha një grupi emigrantësh greko-shqiptarë leje për të ndërtuar në tokën ngjitur me feudin e tij. Pastaj erdhën lombardët, e më tej normanët dhe vendi mbeti i braktisur për një periudhë kohe, derisa në vitin 1482 u ripopullua nga një koloni shqiptare duke forcuar, me kalimin e kohës dhe duke mbajtur gjallë, disa tradita ballkanike, të cilat janë akoma të rrënjosura në popullatë deri në pikën që u krijua një komunitet gjuhësor.
Në fakt, fshati, i përbërë nga mbi 750 banorë (në vitin 1951 kishte rreth 1700), së bashku me Barile, Maschito, San Costantino Albanese dhe San Paolo Albanese, formon pakicën etnike-gjuhësore arbëreshë.
Traditat e saj shqiptare ndjehen të forta edhe në ritualet fetare. Shenjti mbrojtës i qytetit vjen nga lindja: është Madona e Kostandinopojës. Me ritualet fetare lidhen edhe gatimet karakteristike, siç janë ëmbëlsira, salcice, verëra, djathëra: receta të panjohura për shumicën, por të vlerësuara me cilësi të shkëlqyeshme.
Një ëmbëlsirë tipike të Pashkëve, është “maisa” e cila, në vend që të tregohet, ia vlen të shijohet në burim. Për të mos përmendur Verdhet me speca turshi (një pjatë shumë e pasur me qengj, vezë, djathë, bukë, qumësht, kanellë dhe domate), Ciammaruchedd (kërmijtë) dhe “cingul me Tulez” (makarona me bukë të thekur), sallam dhe fasule të gatuara në mënyrë karakteristike.
Një tryezë e bollshme e përbërësve, aromave dhe shijeve që e mbeten në historinë si shprehjet më autentike të dashurisë. Disa thonë se një udhëtim nuk fillon në momentin kur largohemi dhe as mbaron momentin kur arrijmë destinacionin tonë, ai fillon shumë më herët dhe nuk mbaron kurrë, sepse kujtimet vazhdojnë të rrjedhin edhe pasi të largohemi dhe ky është efekti i udhëtimit për në Ginestra.
