12:11 | 21/04/2020

Gjermani / Mjeku shqiptar tregon mjekimin intensiv në pavionet e COVID-19

Sot kryefjala në gjithë botën është pandemia dhe ekipet mjekësore që janë në çdo sekondë përballë rrezikut të infektimit. Janë më mijëra mjek në mbarë botën që presin çdo ditë dhe kujdesen për pacientët me COVID-19. Dr.Ardian Mustafai, mjek internist në kardiologji në Gjermani shpjegon COVID-19 në pavionet e mjekimit intensiv.

***

SARS-CoV-2 është një RNA-Virus që e shkakton sëmundjen e Koronavirusit ( COVID-19) e manifestuar përmes një pneumonie virale, e cila shkakton një ecuri të rëndë klinike me pamjaftueshmëri mushkërore akute (ARDS).

Të dhënat e para të studimeve me karakter retrospektiv të publikuar në Kinë dhe SHBA, tregojnë një nivel të lartë vdekshmërie deri në 50% të pacientëve me insuficiencë respiratore për të cilët mjekimi në terapinë intensive është i domosdoshëm. Këta pacientë me një ecuri të rëndë klinike, karakterizohen nga shenja, si: hypoksi e theksuar, dyspne, temperaturë e lartë dhe kollë.

Për diagnostikimin e SARS-CoV – 2, ekspertët rekomandojnë analizën nëpërmes tamponëve special me marrjen e mostrave në nasopharynx dhe hypopharynx. Nëse rezultati i testit është negativ pavarësisht dyshimit urgjent klinik, duhet të testohet një mostër e dytë. Me rëndësi të veçantë për mjekët e kujdesit intensiv është fakti, që në rrjedhën e mëvonshme të sëmundjes, rrugët e sipërme të frymëmarrjes mund të jenë përsëri pa viruse, ndërkohë që në traktin e poshtëm të frymëmarrjes ende ekziston një ngarkesë virale infektive. Në këto raste, rekomandohet marrje të sekretit trakeobronkial, lavazhit bronchoalveolare dhe e sputumit.

Analiza laboratorike shpesh (rreth 80%) tregon limfopeni, në një të tretën e rasteve edhe leukopeni. Shumica e pacientëve kanë një nivel normal të procalcitoninës- nivele të larta të procalcitoninës janë tregues për një superinfeksion bakterial.

Trombocitopeni, një rritje në LDH ose një rritje në D-dimer u gjet në afërsisht 40% të pacientëve. Sipas përvojës së mëparshme, vlerat në rritje (veçanërisht> 400 IU / ml) të LDH në mënyrë specifike të rritur tregojnë një kurs më të rëndë. Lartësitë e troponinës gjenden në një numër të vogël të pacientëve, rëndësia është e paqartë.

Grafitë e mushkërive të pacientëve në kujdesin intensiv shpesh tregojnë infiltrate bilaterale. CT-Skaneri ndër të tjerat tregon hijezime qarkore. Për shkak të rrezikut për punonjësit dhe pacientët, CT duhet të kryhet në pacientët me kujdes intensiv vetëm nëse është terapeutik.

Një terapi specifike antivirale kundër SARS-CoV-2 nuk ekziston ende. Ekzistojnë përpjekje për terapi me një numër të substancave të tilla, si: Hydroxychloroquin, Lopinavir/Ritonavir, Camostat und Remdesivir, por përdorimi i tyre duhet të konsiderohet vetëm pas një vlerësimi të përfitimit nga rreziku dhe në raste individuale. Universiteti i Liverpoolit ka publikuar një listë të ndërveprimeve të mundshme të barnave me terapi eksperimentale për COVID-19.

Rekomandohet që steroidet të mos jepen në mënyrë rutinore në Syndromën akute respiratore sepse ato duket se vonojnë eliminimin e virusit dhe favorizojnë rritjen e kërpudhave. Gjithashtu, dhënia e antibiotikëve në mënyrë profilaktike nuk rekomandohet në të gjitha rastet. Sidoqoftë, gjatë trajtimit në njësinë e kujdesit intensiv në qoftë se pacienti përkeqësohet, duhet të merret kulturë e gjakut anaerob, aerob dhe atë të dyfishtë. Në pacientët që dyshohen për Ko-infeksion, terapia e llogaritur me antibiotikë duhet të fillohet herët.

Në insuficiencën akute të frymëmarrjes hipoksemike, këshillohet dhënia e lëngjeve me shumë kujdes, veçanërisht në mungesë të shokut ose perfuzionit të zvogëluar të indeve.

Për të siguruar oksigjenimin e duhur, rekomandohet SpO2 ≥ 90%. Ndër të tjera është e rëndësishme të sigurohet mbrojtje adekuate e personelit, pasi përdorimi i terapisë me oksigjen me rrjedhë të lartë (High-Flow) dhe ventilimi jo-invaziv çon në formimin e aerosolit. Gjatë ventilimit jo-invaziv rekomandohet përdorimi i një helmetë mbrojtëse.

Në përgjithësi, këshillohet që indikacioni për HFNC / NIV ( High Frequency Nasal Cannula) në insuficencën akute të frymëmarrjes hipoksemike në kuadër të COVID-19 si mjaft i rezervuar. Intubacioni dhe ventilimi invaziv duhet të preferohen në pacientët me hipoksemi të rëndë (PaO2 / FIO2 ≤ 200 mmHg). Në çdo rast, duhet të sigurohet monitorim i vazhdueshëm dhe intubacion i vazhdueshëm.

Për shkak të formimit të aerosoleve, procedurat në traktin respirator duhet të kryhen vetëm nga një mjek me ekspertizë të gjerë të intubacionit dhe me masa të përshtatshme mbrojtëse nëse është absolutisht e nevojshme.

Edhe nëse reanimacioni është i nevojshëm, duhet t’i kushtohet vëmendje e veçantë masave mbrojtëse përkatëse të stafit të kujdesit intensiv. Sigurimi i rrugëve të frymëmarrjes duhet të sigurohet shpejt.

Për pacientët me Syndromë akute respiratore, zakonisht rekomandohet ventilim me një peshë trupore standarde VT ≤ 6 ml / kg dhe një presion të frymëmarrjes fundore të rrugës ajrore ≤ 30 cm H2O. Gjithashtu jepen rekomandime specifike për vendosjen e PEEP dhe kthimit të pacientit nga ana e barkut.

Për të kapërcyer hipokseminë e rëndë, aplikimi i NO si Inhalatorë, relaksim i muskujve ose një manovër rekrutimi mund të merret parasysh në raste individuale. Në pacientët me syndrome akute respiratore të rënda dhe hipoksemi refraktare (pjesëtori PaO2-FIO2 <80 ose 60 mm Hg), përdorimi i ECMO venovenoz është një opsion terapeutik për të stabilizuar shkëmbimin e gazit.

Sidoqoftë, përpara se të përdorni një ECMO, të gjitha masat e tjera terapeutike duhet të shteren, të përjashtohen kundërindikacionet dhe të vlerësohet gatishmëria e pacientit.